شب اول ربیع الاول:
این شب به نام «لیله المبیت» مزین است، در این شب یک حادثه مهم تاریخی واقع شده است؛ در سال سیزدهم بعثت، رسول خدا(صلی الله علیه وآله) از مکه به قصد هجرت به سوی مدینه، از شهر خارج شد و در «غار ثور» پنهان گردید و امیرمؤمنان حضرت علی(علیه السلام) برای اغفال دشمنان، فداکارانه در بستر آن حضرت خوابید و مشرکان قریش که خانه رسول خدا(صلی الله علیه وآله) را محاصره کرده بودند، به گمان آن که ایشان در بستر آرمیده است، تا صبح منتظر ماندند و چون صبحگاهان با شمشیرهای برهنه به منزل آن حضرت هجوم بردند تا رسول اللّه(صلی الله علیه وآله) را بکشند، حضرت علی (علیه السلام) را دیدند که از آن بستر برخاست، بدین ترتیب، پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه وآله) در فرصتی مناسب خود را از چنگال مشرکان قریش نجات داد و امام علی(علیه السلام) نیز با این فداکاری، عشق، علاقه و برادری خود را نسبت به ایشان نشان داد؛ این در حالی بود که هر زمان ممکن بود کسی را که در آن بستر خوابیده بود به قتل برسانند. بنابراین آیه شریفه «وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَ اللّهُ رَئُوفٌ بِالْعِبادِ; (سوره بقره، آیه 207) بعضی از مردمِ (با ایمان و فداکار) جان خود را در برابر خشنودی خدا می فروشند; وخداوند نسبت به بندگان مهربان است» درحق امیرالمومنین (علیه السلام) نازل شد.سال هجرت رسول خدا (صلی الله علیه وآله) مبدأ تاریخ مسلمانان است وتحولی عظیم در جهان اسلام روی داد.