1_ دوستی مسئله جدیدی نیست و طبیعی است که مومن باید یک دوست داشته باشد. و دوستی اهل بیت نیز در قرآن آمده است ( سوره شوری آیه ۲۳) پس نیازی نبود که ۳ روز بیش از ۱۰۰ هزار نفر را در هوای گرم نگه داشت.
2_ گرچه کلمه مولا چند معنا دارد ولی وقتی بدون قرینه به کار می‌رود معنی سرپرستی دارد و در تمام معانی ولی اولویت به تصرف وجود دارد.
3_ پیامبر ابتدا اقرار به اولا در تصرف بودن خود بر مومنین را از مردم گرفت ( الست بکم اولی من انفسکم ) بعد فرمود همین طور هم علی مولای شماست
4_ ترس پیامبر که ممکن است مردم نپذیرند و اینکه خدا فرمود؛ خدا تو را نگه می‌دارد با حکومت و ولایت بیشتر سازگاری دارد نه با دوستی تنها .
5_ اکمال دین با سرپرستی می‌سازد نه با دوستی ( الیوم اکملت لکم)
6_ اینکه خدا به پیامبر گفت؛ « اگر ابلاغ نکنی رسالتت را کامل نکردی» و اینکه بعد از ابلاغ فرمود ؛ «کفار ناامید از تحریف دین شدند» با جانشینی می سازد.
7_ گفتن حدیث بعد از توحید و نبوت ه جانشینی می‌خورد که ادامه نبوت است.
8_ بیعت کردن زن و مرد با حکومت و ولایت می‌خورد.
9_ تبریک گفتن همه حاضرین به عنوان « امیرالمومنین و مولای همه مومنین» مخصوصاً توسط عمر برای ولایت است .
10_ شاعران حاضر در جلسه به خاطر مسئله جانشینی شعر سرودند ( مناقب خوارزمی ص ۱۳۵)
11_ برخی کتب معتبر حدیثی اهل سنت کلمه « بعدی به معنای بعد از من» راه گفتند که دوستی با بعدیت نمی‌سازد ( سنن نسایی ج ۵ ص ۱۳۲)
12_ پیامبر در غدیر عمامه که نماد تاجگذاری و حکومت بود را بر سر امام کردند.
13_ خبر دادن پیامبر از نزدیکی رحلت خود در غدیر نشان از جانشینی دارد
14_ درخواست عذاب برخی منافقین و نزول عذاب با دوستی نمی‌سازد
15_ خلفا ابوبکر و عمر بعدها همین کلمه ولی را به عنوان جانشینی و سرپرستی در مسئله خلافت برای خود به کار بردند ( صحیح مسلم ج ۳ ص ۱۳۷۸)
16_ اعتراف بعدی عمر ه پیامبر نزدیک رحلت می‌خواست جانشینی را بگوید که من نگذاشتم نشانه از ولایت دارد ( مجموعه رسائل الامام الغزالی ص ۴۸۳)
17_ استدلال اهل بیت و امیرالمومنین به مسئله غدیر برای سرپرستی و جانشینی و سند حقانیت خود نیز هست ( الغدیر، ج ۲، ص ۱۳۷)
18_ چندین عالم اهل سنت نیز برداشته جانشینی و خلافت کردند ( مطالب السئول شافعی ص ۴۴. تذکره الخواص ابن جوزی ص ۳۰)
19_ ولی طفل و زن و مولوی اهل سنت به عنوان سرپرست است نه دوست.
20_ در قرآن نیز مولا به عنوان صاحب اختیار آمده ( سوره محمد آیه ۱۱. سوره حدید آیه ۱۵)
