آیا می‌دانستید یک مقاله درفضای وب تقریبا عمری 1 ساله، یعنی چیزی حدود 18 برابر عمر محتوا در یوتیوب و 180 برابر عمر محتوا در اینستاگرام دارد؟ در چنین فضایی، اشتباهاتی که از نظر نویسنده محتوا پنهان می‌مانند، می‌توانند در بطن مطلب ما ریشه دوانده و ماندگار شوند و در نهایت آثار مخربی برای کسب و کار ما داشته باشد.
برای جلوگیری از چنین شرایطی، بهتر است آنالیز و بررسی نقاط قوت و ضعف کارمان را به صورت مداوم در برنامه‌ریزی زندگی شغلیمان جا بدهیم. البته تداوم این بررسی‌ها، پیش از حرفه‌ای شدن و ورود به بازار کار، می‌تواند با فواصل کم و پس از قرارگرفتن در یک جایگاه شغلی معقول و مرتبط، با فواصل زمانی بیشتر انجام گیرد.
با حضوری یک ماهه در میان چند کارآموز محتوای دیگر، به این نتیجه رسیدم که معمولا اشتباهات رایجی میان تازه‌کارها جریان دارد؛ با این حساب اگر شما هم به تولید محتوای متنی علاقه دارید و حتی به آن مشغول هستید، خواندن نقدی از اشتباهات دیگران، بسیار کمک‌حال شما خواهد بود.
در ادامه این مقاله با دو دسته اصلی از اشتباهات رایجی که ممکن است شما هم در مسیر تولید محتوای متنی با آن‌ها دست و پنجه نرم کنید، یعنی مشکلات تکنیکی و مشکلات فردی می‌پردازیم. سپس راهکار رفع هرکدام از آن‌ها به طور خلاصه شرح داده میشود و ابزارهایی برای افزایش بازدهی و بهبود عملکرد شما، معرفی میشود.
اگر به شغل نانوایی مشغولید، احتمالا هر روز دستورالعمل یکسانی را دنبال می‌کنید. کوچک‌ترین تغییری در روش کار همیشگی ممکن است خرابی به بار آورد و نه تنها نان خوب و مطبوعی طبخ نکنید، بلکه مشتریان همیشگیتان را هم به دلیل تلاش برای خلاق‌تر بودن از دست بدهید!
اما تولید محتوا سر و کار با دهکده کوچک و جهانی اینترنت دارد. دهکده‌ای که تابلوی در دست تعمیر هیچوقت از ورودی آن پایین آورده نمی‌شود و همواره در حال تغییر و بهترشدن است. در چنین فضایی، آموختن نهایتی ندارد و هیچوقت مطالب جدید، تمام نمی‌شوند و به تبع آن، اشتباهات تکنیکی به هر شکل راهشان را به مقاله شما باز خواهند کرد. با بررسی 4 نکته تکنیکی که باید در نگارش یک مقاله به آن‌ها توجه خاصی کرد، این مطلب را ادامه می‌دهیم:
به جرعت می‌توان گفت انتخاب تایتل‌های قوی و سنجیده، سخت‌ترین بخش آماده‌سازی یک محتواست. به عنوان یک کارشناس محتوا، شما نوشتن را بلدید، قلم خوبی دارید و به اصول سئو محتوا آشنا هستید؛ با این حال پس از اتمام نگارش تمام محتوا، نگاهی زیرچشمی به مقاله خود می‌کنید و در همین لحظه برای بارها و بارها ویرایش‌کردن عناوین مقاله‌تان آماده می‌شوید.
خوشبختانه برای من، حضور در سیاره پروکسیما و جلسات نقد و بررسی مداوم با منتورهای مجموعه، سرنخ‌هایی برای رفع این مشکل ایجاد کرد و من هم در مطلبی تجربیاتم را برای بهینه‌سازی عنوان‌های h2مقاله، برای شما جمع‌آوری کردم.
چقدر به مخاطبتان و نیازهای او توجه می‌کنید؟ بهترین راه برای درک مخاطب، قرار گرفتن در کفش‌های اوست!
اگر شما هم خواننده مطلبی در یک وبلاگ باشید، ترجیح می‌دهید نویسنده مقاله، نقشه راهی برای مطالعه در اختیار شما قرار دهد و بهترین جا برای این کار مقدمه است. در مقدمه لازم است به کاربر تازه‌وارد بگوییم چرا باید این مقاله را بخواند، چه چیزی قرار است در ادامه راه نصیبش شود و پس از خواندن مطلب، چه تغییری در زندگی او رخ خواهد داد. فراموش‌کردن هریک از این موارد ساده، می‌تواند کاربر را به سادگی از ادامه حضور در صفحه شما منصرف کند!
پایان‌بندی یک مقاله چقدر در احساس رضایت کاربر تاثیر دارد؟ فرض کنید شما فردی هستید که سریال جدیدی را به اصرار دوستانش آغاز می‌کند. در همان اپیزود اول، معمایی در داستان مطرح میشود و شما تمام سه فصل سریال را به امید یافتن پاسخ معما به تماشا می‌نشینید؛ یعنی چیزی حدود 40 ساعت از عمر باارزشتان! اما در قسمت نهایی هم پاسخی به معما داده نمی‌شود و کارگردان و نویسنده شما را با کوهی از سوالات بی‌پاسخ رها می‌کنند.
جمع‌بندی یک مقاله، شباهت زیادی به اپیزود پایانی یک سریال دارد. رهاکردن مخاطب به حال خود، بدون آنکه با CTAهای صحیح او را به تعامل دعوت کنیم یا چکیده‌ای از آنچه برای خواندنش دقایقی از عمر ارزشمند خود را صرف کرده شرح دهیم، می‌تواند مخاطب را همان مقداری کلافه کند که بی‌نتیجه تمام‌شدن سریال مورد علاقه‌اش!
آخرین مورد از اشتباهات تکنیکال رایج من، البته در ابتدای حضور در کارآموزش پروکسیما، جدی‌نگرفتن تصاویر بود. حضور بیشتر در سوشال‌مدیاهای مختلف، این تصور غلط را برای من ایجاد کرده بود که فضای وب به اندازه سوشال‌هایی نظیر اینستاگرام و یوتیوب، از تصاویر بهره نمی‌برد و خرج انرژی و زمان بر روی این دسته از رسانه‌ها، اضافه‌کاری‌ست!
اما خوشبختانه تحصیل در رشته‌‌ای به نام ارتباط تصویری! همه‌جوره من را برای سر و کله زدن با تصاویر آماده کرده بود. اگر شما هم چندان دل خوشی از تصاویر ندارید، توجه به هارمونی رنگ‌ها، شناخت روانشناسی رنگ و تاثیر آن بر روی کاربر و قرار گرفتن در ذهن مخاطب، به شما در بهبود تصاویرتان کمک می‌کند. یکی از منابع بی‌نظیر برای آشنایی با روانشناسی رنگ‌ها و درک کاربرد آن‌ها در حوزه‌های مختلف، کتاب معنویت در هنر واسیلی کاندینسکی‌ست.
این نقاش روسی در کتاب خود به شرح و بسط نظریاتش در نقاشی مدرن می‌پردازد و در انتهای آن، راهنمای کامل و جامعی از خواص رنگ‌ها و کاربرد آن‌ها به شما می‌دهد.
قرار گرفتن در هر فضایی، ابعاد جدیدی از مشکلات و ضعف‌های شخصیتی شما را آشکار می‌کند. مثلا به خاطر دارم روز آخر کاری در یکی از فضاهای مورد علاقه‌م، از کارفرما درباره بزرگترین ضعفم در کار سوال کردم و او اینطور پاسخ داد:
تو صبور نیستی؛ مشکلات در فضای کار با بیشتر شدن تجربه کاهش پیدا می‌کنند، اما توسعه فردی با کسب تجربیاتِ بیشتر حاصل نمی‌شود؛ بهتر است در ادامه راهت، صبور بودن را تمرین کنی.
اما علاوه بر صبور نبودنی که هنوز هم گریبان من را سفت چسبیده، به دو مشکل اساسی و راه‌حل آن‌ها که ممکن است برای شما هم مفید باشد اشاره می‌کنم:
عدم تمرکز و منحرف شدن از خط اصلی هنگام انجام یک کار، مشکل جدیدی نیست. اما راه حل‌های گوناگونی برای رفع آن وجود دارد. در مسیر کارآموزش، راه حلی که من را در اتمام تسک‌های روزانه‌ام کمک می‌کرد، تکنیک پومودورو بود.
توسط این تکنیک، شما زمان‌های تمرکز خود را خرد می‌کنید و از استراحت‌های میان کار، حساب‌شده استفاده می‌کنید. بهتر است در گوشی همراهتان یک اپلیکیشن پومودورو نصب کنید تا مدیریت بهتری بر روی زمان‌های کار و استراحتتان داشته باشید.
آخرین و نه کم اهمیت‌ترین مشکل من در فرصت یک ماهه کارآموزش پروکسیما، عدم گنجاندن تفریح در برنامه هفتگی بود. متاسفانه در ابتدای شروع این دوره، با هدر دادن فرصت طلایی تعطیلات، هفته‌های سختی را از نو شروع می‌کردم.
اما بد نیست حواستان را از این جمله پرت نکنید: تفریح مساوی با استراحت نیست!
استراحت جسمی در انتهای هفته، اگرچه در همان لحظه حس خوبی به شما می‌دهد، از طراوت و انرژی شما در طول ساعات کاری می‌کاهد. بهتر است فعالیت‌های تعطیلات خود را طوری مدیریت کنید که تفریحات جذابی در آن گنجانده شود؛ ولو آنکه با خستگی جسمی همراه باشد.
کوه‌پیمایی، آب‌تنی در دریاچه، دیدار با دوستان صمیمی و پرانرژی و ورزش‌های سبک و هوازی، با ترشح دوپامین در مغز، شما را برای آغاز هفته کاری و از سر گرفتن وظایف روزانه، آماده می‌کنند.
خوشبختانه در کارآموزش پروکسیما شما مجازید اشتباه کنید، از اشتباهاتتان درس بگیرید و فرصتی هم برای اصلاح آن‌ها دارید. حضور دائمی منتورها در کنار شما و جلسات گروهی بررسی مقالات اعضا، پروسه حضور در کارآموزش را چند برابر بهینه می‌کند.
البته تکرار مداوم اشتباهات، در ارزیابی شما برای ورود به اسپرینت بعدی تاثیرگذار خواهد بود و از نمرات شما کاسته خواهد شد؛ نمراتی که مجوز ورود شما به هفته پنجم و مرحله سوم کارآموزش خواهند بود.
علی‌رغم وجود اشتباهات زیادی که در این مسیر متوجه من شدند، پیش‌بینی می‌کنم به دلیل پیداکردن راه‌حل‌هایی برای این مشکلات، حضور من در سیاره پروکسیما ادامه پیدا خواهد کرد. با این حال، جزئیات ارزیابی و ضریب نمرات بر اعضای کارآموزش پوشیده است و قطعیتی در این پیش‌بینی من نیست!
مقالاتی که از این صفحه ویرگول منتشر میشود را دنبال کنید تا در مطالب بعدی، از ورود یا عدم ورود من به اسپرینت سوم کارآموزش محتوا پروکسیما، مطلع شوید!
