همیشه بگو به خودت زمان کم دارم

چقدر دیگه باید از درد و رنج بگیم

این روزها انقدر غم درد مردم زیاد که ادم خجالت میکشه حتی سلام کنه به کسی

اخه تا کی باید هی بگیم بگیم ما بدبختیم

ما در بدترین شرایط داریم زندگی میکنیم

من دلم خون برای هم نسلهای خودم که حتی شاد بودن بلد نیستیم ...درد همیشه هست از گدشته تا به حال اما اینکه ما همیشه دنبال مقصر هستیم

اینکه فرهنگ ما سالهاست با عم و عصه

گره خورده بی انکار نیست اما کاش ما هم بلد بودیم دل مردممون شاد کنیم حتی در بدترین شرایط .اینکه میگن نمک به زخم کسی نپاشید کذب نیست .بس نیست تمام دنیا در کور ترین نقاط فهمیدن که زندگی باید تعییر کنه الی ما

تعییرات نیاز داریم اون هم اساسی

فرهنگ سازی واسه حتی نگاه کردنمون واسه جدید بودنمون

ما عرق شدیم در هرارهای ماقبل

معلومه هیچی عوص نمیشه

ادعا داستن و عرور به اینکه ما این بودیم

الان این شدیم هیچ کاری از پیش نمبره

نگرشمون باید شسته بشه افکار پوسیده

چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید

یاد گرفتیم بهمون یاد دادن فقط بحنگیم

بس نشد واقعا تا کی اخه

انقدر مشعول این چیزها شدیم که اصل زندگی یادمون رفت ....

هی اون شخصیت امد حرف زد فلان ادم نطق کرد بس نیست

بدارید مردم یاد بگیرن میشه جور دبگر زندکی کرد

ما مشکلمان چیز دیگه ایست

انقدر سالها از عمرمون صرف این چیزها کردیم که فراموش کردیم چرا زنده ایم

توی احساسات و عاطفه میخوایم حرف اول بزنیم اما نه فامیل میدونیم چیه نه همسایه چیه...ما به خودمون و روابطمون

رحم نمیکنیم جطور انتطار داریم یکی

دیگه بهمون رحم کنه؟

نوع دوستی رو از خودمون شروع کنیم

دلمون واسه خانواده و فامیل و همسایه که در نزدیکترین نقطه ها به ما هستن

بسوزه همدیگه رو ببینیم نه اینکه واه

واسه اونسر دنیا دلسوری کنیم م

ما خیلی وقته از همه جیز عقب موندیدم

از کوچکترین مسایل تا برسه به بزرگترین و نابود کننده ترین

زیر باران باید رفت