«تنها شکلی از ارتباطات بازاریابی که باقی مانده، بازاریابی محتوایی است. تاریخ مصرف سایر روش‌های بازاریابی گذشته است.» این جمله از ست گودین را اول بار در وبینار عادل طالبی شنیدم. وبیناری بود با عنوان «پارالل اسکوپ» که در همان برخورد اول و پس از اندکی توضیح جرقه‌‌ای توی ذهنم زد. پروژه خانه انزلی را تازه شروع کرده بودیم. داشتن یک مجله با یکسری عناوین کلیشه‌ای ابتدایی‌ترین فکری‌ست که احتمالا یک سئوکار جوان یا یک استراتژیست محتوا با سابقه کم چه در نظم یک تقویم محتوایی و در فرایند اجرا می‌تواند پیاده سازی کند اما این پروژه یکمی فرق داشت.
فکر کردیم مگر می‌شود از شهری که تمام جزئیات و جریاناتش به صورت لندسکیپ در یک قاب مدرن و تاریخی (بسنده کنیم به تاریخ معاصر) جا گرفته، همینجور سرسری گذشت و از موضوعات مهم شهری (مرتبط حتی با ان کسب و کار) که مردم شهر با آن سر و کار دارند غافل بود و صرفا چیزهایی را پرورش داد که فقط به آپارتمان و یا فروش ویلا و اینجور چیزها مرتبط باشد. این گپ محتوایی احیانا اگر پر می‌شد هم منبع خوبی برای طرفداران فرهنگ و تاریخ شهر انزلی بود و هم مسیری متمایز برای احیای الگوی بازاریابی محتوایی (با درک مفهوم پارالل اسکوپ) آن هم برای یک موسسه ملکی در بندرگاه و اصلا هرجای دیگر که امکان الگوبرداری دارد.
موضوع این بود که چنین کاری ایجاد همان ارزش واقعی‌ست. از طرفی ارشیو خاک خورده افرادی مثل عزیز طویلی که تاریخ انزلی را به رشته تحریر در آورده بودند حالا با یکسری جزئیات و با نقل‌قول‌هایی مرتبط در بستری که دسترسی آسان‌تری برای خوانندگان داشت، مجدد به جریان می‌افتاد. خیلی کم به تاریخ شهر انزلی پرداخته شده بود. هر چه بود یا کم بود یا انسجام اثربخشی نداشت.
خلاصه ماجرا اینکه افتادیم به جان تاریخ شهر و جمع‌اوری آرشیو عکس‌هایی تاریخی. حتی سری به ارشیو دانشگاه‌های آمریکایی هم زدیم، مثل آرشیو عکس‌های دانشگاه میلواکی که زمین شناس معروف آن زمان به نام فردریک کلپ در سال ۱۹۳۴ از انزلی گرفته بود. روایتی از انزلی به قلم رابینو که شارح آن زمان انزلی بود. خیلی مستند، از مکان‌ها و ادم‌ها گفته بود و جریان توسعه را ساده شرح داده بود.
همه اینها به هویت خانه انزلی کمک کرد، به ما و شاید انتشار همین اندک مطالب، به دسترسی بهتر و راحت‌تر تاریخ شهر. واقعیت ماجرا تامل بر روی همین مسئله بود که خب چطور باید ارزش خلق کنیم؟ یاد یک مدل ساده در برندسازی افتاده بودم که می‌گفت نام و نماد جز موارد مهم و اولیه‌ای هستند که می‌تواند شاکله حقیقی یک کسب وکار را در ذهن مخاطب یا طیفی از مردم شکل دهد. «خانه انزلی» به يمن نمادش که نمودی از مناره تاریخی شهر بود، از ایده نگارش و پرداخت به تاریخ، با درک مسئولیت اجتماعی استقبال کرد و اینگونه تا به امروز به عنوان یک کسب وکار محلی مسیری متفاوت (ای بسا با کم و کاستی‌هایش حتی در همین بخش محتوا) را پیش گرفته است.
