اگر هدفمان در زندگی، فقط زندگی کردن باشد، تفاوتی با سایر حیوانات نخواهیم داشت چراکه تفاوت اصلی انسان با سایر حیوانات در میزان نزدیکی او به خداوند و مطیع بودن در برابر اوست (نه در هوش و استعداد یا کسب موفقیت‌های مادی و لذت بیشتر) چون رویه‌ی عادی سایر حیوانات نیز به‌صورت طبیعی، گرایش به زندگی کردن است؛ اما هدف اصلی آفرینش انسان توسط خداوند، به آزمون کشیدن میزان بندگی و مطیع بودن او در برابر خداست نه بهره‌مندی از لذت‌های بیشتر یا ثروت و زندگی بهتر.
خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «او کسی است که زندگی و مرگ را آفرید تا شما را بیازماید که کدام‌یک نیکوکردارتر و مطیع‌ترید.» (آیه 2 سوره ملک)
و در آیه‌ای دیگر می‌فرماید: «همانا محبوب‌ترین شما در نزد من باتقواترین و مطیع‌ترین شماست (نه دانشمندترین یا ثروتمندترین شما!) (آیه 13 سوره حجرات)
بنابراین هدف از آفرینش انسان و دمیده شدن روح انسانی در کالبد حیوانی، فقط به آزمون کشیدن میزان انسانیت، بندگی و مطیع بودن او در برابر خداوند بوده است.
و خداوند در آیه‌ای دیگر، کسانی که این مأموریت مهم را فراموش کرده و مثل سایر حیوانات فقط گرایش به لذت بردن از زندگی دارند و آن را به اطاعت از فرامین خداوند ترجیح می‌دهند را، هم‌راستا با حیوانات و بلکه پایین از آن قلمداد می‌کند و می‌فرماید: «أُولئِک کالأنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ ...» (آنان مانند حیوانات هستن و بلکه از آنها پایین تر ...) (آیه 179 سوره اعراف – آیه 44 سوره فرقان)
زندگانیم و زمین زندان ماست/ زندگانی درد بی درمان ماست گندم آدم چه با ما کرده است؟/ کآسیای چرخ، سرگردان ماست در قمار عشق می‌بازیم ازآنک /کاسه کوزه دار ما، شیطان ماست گیرم از سرها گسست افسارها/ داغ مهر بندگی بر ران ماست وصف کَالأنعام یا بَل هُم اَضَل/ آیت شایسته‌ای در شأن ماست باز هم تکرار آن ظلم عظیم/ آنچه شرحش رفته در قرآن ماست جهت کسب اطلاعات بیشتر می‌توانید از طریق تارنمای زیر به کتاب «از وبال تا کمال» مراجعه نمایید: https://bahmanparto.ir/
