امروز (97/5/30) خبری فضای رسانه ای داخلی و خارجی را پر کرد که در رابطه با یک جنگنده تماما بومی ساخته شده در ایران بود. اگر آشنا یا علاقه مند به صنایع هوایی نظامی باشید،در اولین نگاه به این جنگنده جنگنده معروف و محبوب نسل سومی F5 Tiger ساخته شده توسط شرکت آمریکایی Northrop به چشمتان می آید.
جنگنده تایگر جنگنده ایست که اولین پرواز خود را در سال 1959 برای نیروی هوایی ایالات متحده انجام داد و در سال 1962 به صورت رسمی معرفی شد. این جنگنده یک جنگنده سبک به حساب می آید و به عنوان هواپیمایی خوش دست و خوش پرواز میان خلبانان معروف است. همانطور که حتما می دانید، F5 در خدمت نیروی هوایی ایران است و نقش مهمی را در پایگاه های تبریز، وحدتی دزفول، مشهد و دیگر پایگاه ها ایفا می کند.
از نظر ظاهری تقریبا هیچ تفاوتی میان F5 و کوثر وجود ندارد و جنگنده کوثر به عنوان یک جنکنده آموزشی دارای امکان پرواز با دو سرنشین است که دقیقا مانند نمونه آمریکایی آن است. در نتیجه از نظر پتنت استفاده شده در ساخت این جنگنده، به نظر می آید مهندسی معکوس بسیار دقیقی انجام شده و جای شکی از اینکه این جنگنده از روی پتنت نمونه آمریکایی آن ساخته شده وجود ندارد.
اما چه چیز باعث شده است که وزارت دفاع وقت و سرمایه خود را صرف ساخت این جنگنده کند؟
1- این جنگنده برخلاف جنگنده صاعقه و آذرخش که از موتور های خارجی استفاده می کردند، از موتور بومی J90 که آپدیت شده نمونه J85 شرکت General Electric بوده می باشد.
2- این جگنده توانایی تیک آف با وزن 6,180kg را دارد که این وزن در هواپیمای F5 تقریبا دو برابر این عدد است.
هنوز هیچ سایت خارجی منتقد صنعت هوانوردی به این موضوع نپرداخته و از دیگر امکانات این جنگنده اطلاعات دقیقی در دسترس نیست. در صورت دریافت اطلاعات جدید تر پست دیگری میذارم و به مقایسه کامل با جنگنده F5 می پردازم.
