روزها میگذرن و من همچنان احساس میکنم اونقدر که باید از روزهام استفاده نمیکنم به عنوان یه دختر ۲۵ ساله دغدغه های مختلفی دارم، درس خوندن کار کردن ازدواج کردن رشد کردن از لحاظ : شخصیتی و تجربه
بعضی وقتا انقدر سردرگم میشم که نمیدونم مسیرو درست میرم یا نه ولی با همه ی این ها وقتی به گذشته نگاه میکنم از کارایی که انجام دادم لذت میبرم و خوشحالم که از روزهای عمرم اینجوری استفاده کردم با کلی آدم آشنا شدم ، کلی ازشون یاد گرفتم ولی بعضی ابعاد شخصیتیم رو به خاطر زیادی زودرنج بودن نتونستم پرورش بدم چون از بعضی آدم ها که شاید درکم نمیکردن یا ناراحتم میکردن دوری میکردم
آزمون سن عقلی که انجام دادم سن عقلی ۴۰ سال رو گرفتم :) شاید به خاطر همین بهم میگن آدم جدی هستم و تیپ شخصیتی isfj
