اگر برنامهنویس حرفهای هستید و به قول معروف در این کار استخوان ترکاندهاید که این مطلب به هیچ وجه به درد شما نمیخورد و میتوانید از این مطلب عبور کنید اما اگر مثل خودم تازه وارد دنیای برنامه نویسی شدید توصیه میکنم این یادداشت را تا آخر بخوانید احتمالا به دردتان بخورد. اگر هم تجربهای، خاطرهای، حرفی، حدیثی چیزی دارید خوشحال میشم با من به اشتراک بزارید.
اما برویم سر اصل مطلب، همیشه میگویند برای متغیرها مثل آدم اسم بزارید و از گذاشتن اسمهای عجیب و غریب مثل A1, A2, X ,Y و ... اجتناب کنید.مثلا اگر قرار است در یک متغییر اسم کاربر را ذخیره کنید مثل بچه آدم بنویسید name اگر اینکار نکنید دودش به چشم خودتان میرود که بعد از یک هفته وقتی برمیگردد و میخواهید کد خودتان را بخوانید باید کلی به مغزتان فشار بیاورید و فسفر بسوزانید که بفهمید متغییر n1 چه کوفتی را در خودش ذخیره میکرد.
حالا این حرفها برای برنامه سادهای است که روی کنسول اجرا میشود وقتی یک مرحله بالاتر میآید و برنامههای دارای محیط گرافیکی مینویسد قضیه پیچیدهتر میشود. مثلا در همین سیشارپ وقتی یک ویندوز فرم میسازید آیتمهای مختلفی را وارد صفحه میکنید مثل لیبلها، تسک باکسها، باتنها و ... اینجا دیگه اسم name به اندازه کافی گویا نخواهد بود. من خودم وقتی کار با ویندوز فرمها رو شروع کردم بارها برایم پیش آمده که دست از کدنویسی برداشتم به صفحه دیزاین سرک کشیدم تا ببینم این چیزی که باهاش کار دارم از چه نوعی است. در نهایت به این مسئله رسیدم که علاوهبر یک نام مناسب احتیاج به یک پیشوند هم دارم که موقعه کد نوشتم بفهمم با چه چیزی سر و کار دارم.
برای مثال frm_Login یعنی فرم لاگین و یا btn_Save معنای دکمه ذخیره را میدهد و txt_Name یعنی تکس باکسی که قرار است نام کاربر درونش وارد شود و بعد ناگهان برنامهنویسی برایم شیرین شد (●'◡'●)
شما چه نظری راجع به مقوله نامگذاری در برنامه نویسی دارید؟