هنر نو
هنر نو در ابتدا به عنوان راهنمای چندین رشته از معماری تا نقاشی و طراحی مبلمان تا تایپوگرافی بود. هنر نو به عنوان واکنشی به سبکهای التقاطی حاکم بر اروپا، خود را در معماری در عناصر تزئینی نشان داد: ساختمان‌ها، پر از خطوط منحنی و شیاردار، زیورآلاتی با الهام از اشکال ارگانیک مانند گیاهان، گل‌ها و حیوانات دریافت کردند. طراحی و استفاده از رنگ اولین ساختمان‌های آن توسط معمار بلژیکی ویکتور هورتا طراحی شد، اما نمادین‌ترین نمونه‌ها توسط هکتور گیمار فرانسوی تألیف شد.
آرت دکو
آرت دکو درست قبل از جهان اول در فرانسه پدیدار شد و درست مانند هنر نو، چندین حوزه هنری و طراحی را تحت تاثیر قرار داد. این حرکت با ترکیب طراحی مدرن، عناصر دست ساز و مواد مجلل، لحظه ای از باور بزرگ به پیشرفت اجتماعی و فناوری در این قاره را نشان می دهد. آگوست پرت، معمار فرانسوی و پیشگام در استفاده از بتن مسلح، مسئول طراحی یکی از اولین سازه های آرت دکو بود. تئاتر شانزلیزه پرت (1913) ویژگی‌های جنبش را ترکیب کرد و نشانگر انحراف از زبان پیشنهادی قبلی هنر نو بود.
باهاوس
باهاوس در اولین مدرسه طراحی در جهان در آغاز قرن بیستم متولد شد. این سبک در گفتمانی گنجانده شده بود که از طراحی مبلمان گرفته تا هنرهای پلاستیکی و حالت آوانگارد در آلمان را در بر می گرفت. رابطه بین تولید صنعتی و طراحی محصول برای پیشنهادهای معماری مدرسه، اتخاذ موضعی بسیار منطقی در فرآیند طراحی، حیاتی بود. یکی از بنیانگذاران آن، والتر گروپیوس، روش‌های آموزشی انقلابی را به کار برد و این اصول را در آثار مدرن و کاربردی خود به کار گرفت.
مدرن
مدرنیسم در نیمه اول قرن بیستم متولد شد. می توان گفت در آلمان با باهاوس یا فرانسه با لوکوربوزیه یا ایالات متحده با فرانک لوید رایت آغاز شد. با این حال، سهم لوکوربوزیه در درک معماری مدرن بسیار قابل توجه است، به ویژه به دلیل توانایی او در ترکیب احکامی که در آثار، طراحی و گفتمان خود اتخاذ کرد. به عنوان مثال، مانیفست او در سال 1926 "پنج نقطه معماری جدید" که به عنوان پنج نقطه معماری مدرن نیز شناخته می شود، است.
پست مدرن
از سال 1929 به بعد، با شروع رکود بزرگ، زنجیره ای از نقد معماری مدرن آغاز شد و تا اواخر دهه 1970 ادامه یافت. معماری پست مدرن برخی از اصول محوری مدرنیسم را از منظر تاریخی و ترکیبی جدید، هم در آثار گفتمانی و هم در آثار ساخته شده بررسی می کند. برای این کار، راهبردهای متفاوتی برای پرسش، گاهی با استفاده از کنایه و برخی دیگر با علاقه شدید به فرهنگ عامه اتخاذ شد. کتاب «یادگیری از لاس وگاس» یکی از آثار مهم اندیشه پست مدرن است.
ساختارشکنی
ساختارشکنی در دهه 1980 سرچشمه گرفت و احکام و فرآیند طراحی را زیر سوال می برد و دینامیک غیرخطی را در استدلال این حوزه گنجانده است. ساختارشکنی به دو مفهوم اصلی مربوط می شود: ساختارشکنی، تحلیلی ادبی و فلسفی که شیوه های سنتی تفکر را بازاندیشی و از بین می برد. و ساخت‌گرایی، جنبش هنری و معماری روسیه از اوایل قرن بیستم. یک رویداد برجسته برای ساختارشکنی، نمایشگاه MoMA در سال 1988 بود که توسط فیلیپ جانسون سرپرستی شد. این مجموعه آثار پیتر آیزنمن، فرانک گری، زاها حدید، رم کولهاس، دانیل لیبسکیند، برنارد چومی و ولف پریکس را گرد هم آورده است.
-----------------------------------------------
تیم تولید محتوا بخشی آفیشیال
