بوی بد تشک می‌تواند خواب آرام را از شما بگیرد و محیط خوابتان را ناخوشایند کند. خوشبختانه، روش‌های ساده و موثری برای از بین بردن این بو وجود دارد. در ادامه چندین روش خانگی و طبیعی را به شما معرفی می‌کنیم.
جوش شیرین یک جاذب بوی طبیعی قوی است.
یک لایه یکنواخت جوش شیرین روی تمام سطح تشک بپاشید.
بگذارید چند ساعت تا یک شب بماند.
با جاروبرقی، جوش شیرین را به طور کامل از روی تشک جمع کنید.
سرکه سفید خاصیت ضدعفونی‌کنندگی دارد و می‌تواند باکتری‌های ایجادکننده بو را از بین ببرد.
محلول رقیقی از سرکه سفید و آب تهیه کنید.
لکه‌های بوی بد را با این محلول اسپری کرده و بگذارید خشک شود.
پس از خشک شدن، بوی سرکه از بین می‌رود و فقط بوی تازه باقی می‌ماند.
بخار شوی با حرارت بالا، باکتری‌ها و میکروب‌ها را از بین می‌برد و به رفع بوی بد کمک می‌کند.
تشک را در روزهای آفتابی به بیرون از خانه منتقل کرده و اجازه دهید چند ساعت در معرض نور خورشید قرار بگیرد. نور خورشید به خشک شدن رطوبت و از بین بردن باکتری‌ها کمک می‌کند.
می توانید از روغن های معطری چون، اسطوخودوس، نعناع یا اکالیپتوس تشک خود را خوشبو کنید. با اسپری کردن چند قطره از این روغن ها خوابی سرشار از آرامش را داشته باشید. از این روغن ها می توان در هنگام شستشو تشک هم استفاده نمود، تا بویی خوش ایجاد شود.
استفاده از محافظ تشک: محافظ تشک از نفوذ مایعات، عرق و آلودگی به داخل تشک جلوگیری می‌کند.
شستشوی منظم ملحفه‌ها: ملحفه‌ها را به طور مرتب با آب گرم بشویید تا از تجمع باکتری‌ها جلوگیری شود.
تهویه مناسب اتاق: اتاق خواب را به خوبی تهویه کنید تا رطوبت اضافی از بین برود.
تمیز کردن لکه‌ها به سرعت: هرگونه لکه را به سرعت تمیز کنید تا از نفوذ آن به داخل تشک جلوگیری شود.
· استفاده از تشک با کیفیت: تشک‌های با کیفیت و دارای پوشش ضد حساسیت، کمتر مستعد بوی بد هستند.
· تغییر مرتب وضعیت خواب: تغییر حالت خواب به صورت منظم از ایجاد فشار طولانی مدت بر یک نقطه از تشک جلوگیری می‌کند.
· استفاده از بالش‌های طبی: بالش‌های طبی از تعریق بیش از حد سر جلوگیری کرده و به کاهش بوی بد کمک می‌کنند.
توجه: در صورتی که بوی بد تشک بسیار شدید است و با روش‌های خانگی برطرف نمی‌شود، بهتر است با یک متخصص نظافت یا شرکت خدماتی تماس بگیرید.
· شدت بوی بد: برای بوی‌های خفیف، جوش شیرین کافی است، اما برای بوی‌های شدیدتر ممکن است به روش‌های قوی‌تری نیاز باشد.
· نوع لکه: برای لکه‌های خاص، مانند ادرار حیوانات خانگی، ممکن است به محلول‌های تمیزکننده تخصصی نیاز باشد.
· نوع تشک: برخی از تشک‌ها نسبت به سایرین بیشتر مستعد بوی بد هستند.
عرق و ترشحات بدن: تعریق شبانه و ترشحات پوستی باعث ایجاد رطوبت در تشک می‌شوند که محیط مناسبی برای رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها است. این میکروارگانیسم‌ها بوی نامطبوعی تولید می‌کنند.
ادرار و سایر مایعات: نشت ادرار، نوشیدنی‌ها یا سایر مایعات روی تشک باعث ایجاد لکه و بوی نامطبوع می‌شود. این لکه‌ها به مرور زمان خشک شده و بوی بدتری به خود می‌گیرند.
غذاهای و نوشیدنی‌ها: ریختن غذا یا نوشیدنی روی تشک باعث جذب بوی آن‌ها توسط تشک می‌شود.
حیوانات خانگی: مو، بزاق و ادرار حیوانات خانگی می‌توانند باعث ایجاد بوی بد در تشک شوند.
گرد و غبار و ذرات آلرژن: گرد و غبار، سلول‌های پوست مرده و ذرات آلرژن در طول زمان در تشک جمع شده و بوی نامطبوعی ایجاد می‌کنند.
کپک و قارچ: در محیط‌های مرطوب، کپک و قارچ می‌توانند در داخل تشک رشد کرده و بوی نامطبوعی ایجاد کنند.
بوی مواد استفاده شده در ساخت تشک: برخی از تشک‌های جدید ممکن است بوی مواد شیمیایی استفاده شده در ساخت آن‌ها را داشته باشند که به مرور زمان از بین می‌رود.
اگر با استفاده از روش‌های بالا نتوانستید بوی بد تشک را به طور کامل از بین ببرید، ممکن است زمان تعویض تشک فرا رسیده باشد. همچنین اگر تشک شما بیش از 7-10 سال عمر دارد، بهتر است آن را تعویض کنید زیرا خاصیت ارتجاعی خود را از دست داده است.
برای انتخاب تشک مناسب و افزایش طول عمر آن، بهتر است از تشک‌های با کیفیت و دارای پوشش ضد حساسیت بالسا چوب استفاده کنید. همچنین، به طور مرتب روکش تشک را عوض کرده و تشک را تمیز کنید.
