ترجمه مقاله‌ای از گاردین: بامداد لاجوردی |
نکته: [قسمت های از متن که به صورت مورب نوشته شده از متن اصلی ترجمه و قسمت‌های برجسته را خودم نوشته‌ام.] لینک متن اصلی در گاردین
چندان مطمئن نیستم از چه زمانی تصمیم گرفتم تا اپلیکیشن‌های دوستیابی را کنار بگذارم. شاید زمانی که با مردی اولین قرار دوستی را گذاشتم و او تلاش می کرد همه دیالوگ‌های فیلم‌های ترسناک را برایم بگوید یا زمانی که با مردی قرار ملاقات داشتم و او ران‌های من را زیر میز، ده دقیقه توی دستش نگه داشته باشد و مقاومت کردم و باعث شد زمین بخورم. به هر حال از همان دوران تصمیم گرفتم این اپلیکیشن را پاک کنم. اما این اپلیکیشن به من چسبیده بود و جوری طراحی شده بود که به آن معتاد شده بودم و فضای آن به نحوی طراحی شده بود که انگار می‌خواهد «بدن زنان را به مردان بسپارد.»
بیایید به این اپلیکیشن نگاهی بیاندازیم: اپلیکیشن‌های دوست یابی برای زنان بسیار وحشتناک بوده‌اند. سال‌ها این سوال برایم مطرح بود که چرا هیچ‌کس درباره آن چیزی نمی‌گوید – یعنی می‌ترسیدند به یک پیرمرد، مغرور شناخته شوند و مجبور به سکوت می‌شدند؟- اما اینجاست: من معتقدم که قرار آنلاین باعث شده است که زنان مجرد در مجموع کمتر خوشحال شوند، کمتر احتمال دارد یک شریک زندگی طولانی مدت پیدا کنند و بیشتر در معرض خطر خشونت جنسی قرار بگیرند. همه این مسائل از زمان پیدایش کرونا بدتر شد و به گفته رسانه‌ها در دوران همه گیری کرونا سایت های قرارآنلاین رونق گرفتند.
این به معنای این نیست که برای زنان خطر کمتری وجود دارد. اما اپلیکیشن‌های دوستیابی آزارجنسی را نرمال نشان می‌دهند که پیش از آن کمتر پیش‌رونده بودند. دریافت ناخواسته تصاویر برهنه، پیام‌های ازاردهنده امروزه در اپلیکیشن‌های دوست یابی عمومی شده است.
اپ‌های دوست یابی، فرهنگ مدرن ملاقات عاشقانه هستند؟
زمانه عوض شده! ازدواج‌ها یا روابط عاطفی جدید از دریچه این اپلیکیش‌ها می‌گذرد و در یک جمله اپ‌های دوست یابی «فرهنگ جدید قرار ملاقات » هستند؛ حالا اگر می‌خواهی از مد افتاده نباشی، شبیه پیرمردها یا پیرزن‌ها رفتار نکنی باید به این بازی تن دهی؛ اما گاردین در گزارش خود اینطور در خصوص این تلقی‌های به ظاهر نوآورانه درباره اپ‌های دیت اینطور می‌نویسد که ترس از دختر/پسر باحال و به روز نبودن برای این اپ‌ها پول می‌آورد:
چیزی که برخی به "فرهنگ جدید قرار ملاقات" می گویند، در واقع جنایاتی است که به زنان گفته شده است که از آنها بخندند تا مبادا به نظر برسند که دختران باحالی نیستند. شرکت‌های اپلیکیشن دوستیابی، که در صنعت چند میلیارد دلاری زندگی می‌کنند، در همکاری با فمینیسم در بازاریابی محصولات خود به‌عنوان «قدرت‌بخش» بسیار ماهر بوده‌اند.
شبیه مادربزرگ‌ها حرف نزن! با این برچسب گوش‌ها را کر می‌کنند!
کاربران اپ‌ها دوستیابی حتما در برابر گزارش‌های آزار و اذیت جنسی این اپ‌ها مقاومت می‌کنند. آنها این حرف‌ها را شبیه حرف‌های نسل‌های گذشته می‌دانند و که با لحنی متکبرانه معتقدند نسل قدیم درکی از تحولات دنیای جدید ندارد. یا در ایران احتمالا این حرف‌ها را شبیه پندهای اخلاقی معلم‌های پرورشی، صدا و سیما یا مجری‌های یقه بسته رادیو می‌دانند.
اما گزارش گاردین تایید می‌کند که میزان خشونت جنسی در ملاقات‌های این اپ‌ها چشم‌گیر است. این نشریه اینطور می‌نویسد:
در یک نظرسنجی در سال 2019 توسط ProPublica و Columbia Journalism Investigations از 1200 زن که گفتند در 15 سال گذشته از یک پلتفرم دوستیابی آنلاین استفاده کرده اند، "بیش از یک سوم از زنان گفتند که توسط شخصی که از طریق یک برنامه دوستیابی با آنها آشنا شده بودند مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند. و «از این زنان، بیش از نیمی از آنها گفته اند که مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اند».
تقریباً هر یک از صدها زن و دختری که در چندین سال گذشته درباره قرار آنلاین با آنها مصاحبه کرده‌ام، به من گفته‌اند که او حادثه‌ای را تجربه کرده است که در آن احساس امنیت نکرده است، اگر نگوییم چیز بسیار بدتری. اما همین زنان می گویند که وقتی سعی کرده‌اند این حوادث را گزارش کنند، برنامه‌های دوستیابی مورد نظر اغلب حتی پاسخ نمی‌دهند. من تعجب کرده‌ام که چگونه در دوران #MeToo، آیا این شرکت‌ها هنوز هم می‌توانند از این عدم پاسخگویی ظالمانه خلاص شوند؟
پلتفرم‌های دوستیابی که خود را به‌عنوان زنان پسند معرفی می‌کنند، همیشه در برخورد با مشکلات آزار و اذیت و تجاوز جنسی در سایت‌هایشان بهتر نیستند. برای مثال، بامبل، که خود را یک اپلیکیشن فمینیستی می‌نامد، چندین مورد از تعقیب، تجاوز جنسی و تجاوز جنسی گزارش شده است و کاربران گفته‌اند که این شرکت آنطور که می‌خواستند به نگرانی‌های آنها رسیدگی نکرده است.
طبق یک مطالعه در سال 2020 توسط Pew، تنها 39٪ از دوستان آنلاین معمولی - و در کل 12٪ از آمریکایی ها - "با شخصی که برای اولین بار از طریق یک سایت دوستیابی ملاقات کرده اند، ازدواج کرده اند یا در یک رابطه متعهدانه بوده اند". اگر واکسن کووید با میزان اثربخشی 39 درصد وجود داشت، آیا برای یک واکسن صف می کشید؟
مدت زمانی که در برنامه‌های دوستیابی داشتم باعث شد به این فکر کنم که چگونه این پلتفرم‌ها نه تنها برای زنان، بلکه برای مردان نیز مضر هستند – مردانی که تحت عنوان «سرگرمی» به بدترین جنبه‌های مردانگی سمی تلقین می‌شوند (چگونه شان، بنیانگذار Tinder) راد هدف برنامه را در مصاحبه های اولیه توضیح داد).
«سرگرمی» رتبه بندی زنان به عنوان داغ یا نه وجود دارد. از «سرگرم کننده» داشتن گزینه های زیاد، شما تمایل دارید که زنان را به عنوان اشیاء دور ریختنی ببینید. و سپس فکر اینکه این برنامه‌ها به شما تضمین رابطه جنسی می‌دهند، جالب است، فرضی که طبق یک مطالعه در سال 2016 توسط آژانس جرایم ملی بریتانیا، افزایش شگفت‌انگیز تجاوزات جنسی توسط کاربران مرد برنامه دوستیابی که احتمال کمتری برای داشتن سابقه قبلی داشته‌اند، افزایش داده است. سابقه خشونت جنسی فکر نمی‌کنم هیچ سوالی وجود داشته باشد که برنامه‌های دوستیابی فرهنگ تجاوز جنسی هستند.
این شرکت‌ها از جان ما چه می‌خواهند؟
اما این شرکت‌ها از جان ما چه می‌خواهند؟ خیلی دلسوزانه می‌خواهند رابطه جنسی آسانی در اختیار ما بگذارند یا می‌خواهد دست دو جوان را در دست یکدیگر بگذارند. بعید به نظر می‌رسد چنین نیات خیرخواهانه‌ای داشته باشند. گاردین در همین رابطه می‌نویسد:
از زمان همه‌گیری، هجوم ملاقات‌های بزرگ به صمیمی‌ترین فضاهای ما منجر به خواستگاری شدید شرکت‌ها شده است: شرکت‌هایی که بیش از هر چیز به‌جای اینکه ببینند ما عشق یا حتی رابطه جنسی خوب پیدا می‌کنیم، زمان، پول و داده‌های ما را می‌خواهند.
تسلط سرمایه‌داری در قرار ملاقات برای زنان بسیار بد خواهد بود، فرصت‌های ما برای یافتن عشق و روابط پایدار را از بین می‌برد و عزت نفس ما را از بین می‌برد (همانطور که مطالعات می‌گویند اپلیکیشن‌های دوستیابی انجام می‌دهند). مگر اینکه کاری در مورد آن انجام دهیم، یعنی. سوال این است که چیست.
این اپلیکیش‌ها را حذف کنید!
من استدلال می‌کنم که زنان باید برنامه‌های دوستیابی خود را به طور انبوه حذف کنند تا از خود محافظت کنند. من زنان بسیاری را می‌شناسم که این برنامه‌ها را کنار گذاشته‌اند و از این بابت بسیار خوشحال‌تر هستند. اما من شک دارم که بیشتر زنان - یا اکثر مردم، صرف نظر از جنسیت - از این کار پیروی کنند.
یکی از موذی‌ترین جنبه‌های برنامه‌های دوستیابی، دوباره این است که آنها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که اعتیاد آور باشند – آنقدر اعتیادآور که بسیاری از مردم می‌گویند از آنها استفاده می‌کنند بدون اینکه قصد ملاقات شخصی با کسی را داشته باشند.
من فکر می‌کنم این یکی از بزرگ‌ترین خطرات دوستیابی آنلاین است: اینکه فناوری‌های جدید دوستیابی در نهایت برای مردم مهم‌تر از سایر انسان‌ها خواهند شد. متاسفانه، من فکر می کنم این در حال حاضر شروع به رخ دادن است.
