برای خیلی از کاربران اندروید، کلمه‌ی «روت»، کلمه‌ای ترسناک و «روت کردن» فعالیتی ترسناک‌تر به‌حساب میاد. ترس تبدیل شدن گوشی به پاره آجر، هک شدن اطلاعات، ویروسی شدن گوشی و ....
اما واقعا روت کردن گوشی تا این حد ترسناکه؟ تا این حد شما و دستگاه شما رو آسیب‌پذیر می‌کنه؟ جوابش به سادگی «خیر» هست. تمامی این اتفاقات، بدون روت کردن گوشی هم ممکنه پیش بیاد. نصب نرم‌افزارهای مخرب از منبع‌های غیرقابل اعتماد، توجه نکردن به مسائل امنیتی مثل فعال نکردن ورود ۲مرحله‌ای و عمل‌های متفاوت دیگه هم ممکنه باعث این اتفاقات بشه. به عبارت دیگه، تحقیق نکردن پیش از هر فعالیتی در دستگاه‌های هوشمند، آگاه نبودن به روند کار با ابزارهای در دسترس و درست استفاده نکردن از دستگاه هوشمندتون در هر نوع فعالیتی ممکنه به شما آسیب برسونه. روت کردن گوشی هم از این فعالیت‌ها جدا نیست.
در کنار این‌ها، با جلوتر رفتن تکنولوژی در زمینه‌ی هک دستگاه خودتون، توسعه‌دهنده‌هایی که با این موضوع مشکل دارن هم پیشرفت می‌کنن. به عنوان مثال، عدم توانایی استفاده از نرم‌افزارهای بانکی در گوشی‌های روت‌شده، موفق نشدن در تست SafetyNet گوگل که حاصل اون، عدم امکان نصب و اجرای بازی‌ها و اپ‌ها میشه و ... دلیل دیگه‌ای هست که کاربران رو از روت کردن گوشی‌هاشون بازمی‌داره.
امروز نمی‌خوام در مورد نحوه‌ی روت کردن گوشی‌های اندروید صحبت کنم، شاید بعدها در این مورد نوشتم، امروز می‌خوام مجیسک دوست‌داشتنی رو معرفی کنم، سرویسی اوپن‌سورس که هر روز در حال توسعه و پیشرفته.
همون‌طور که توسعه‌دهنده‌ی ۲۲ ساله‌ی این سرویس دوست‌داشتنی در نوشته‌ای در ردیت توضیح میده، قصد خودش رو تنها ایجاد نرم‌افزار مدیریت ماژولی به نام Xposed بدون دستکاری پارتیشن سیستم اعلام می‌کنه. اما همین ایده‌ی ساده، اون رو به جاده‌ی ایجاد بهترین سرویس و نرم‌افزار اوپن‌سورس در بین انبوه نرم‌افزارها و سرویس‌های اوپن‌سورس برای اندروید وارد می‌کنه.
به‌طور کلی، مجیسک از ۵ بخش جامع و چندین و چند بخش جزئی دیگه تشکیل شده. در ابتدایی‌ترین لایه، اپ اوپن‌سورس مدیریت مجیسک (Magisk Manager) قرار می‌گیره که وظیفه‌ی کلی مدیریت سرویس‌های مجیسک رو برعهده داره. لایه‌ی بعدی این سرویس رو، سرویس اوپن‌سورس روت MagiskSU تشکیل میده که برمبنای سرویس روت اوپن‌سورس phh's superuser (که خودش بر مبنای سیستم روت اوپن‌سورس سیانوژن بنا شده) شروع به‌کار کرده و توسعه داده شده. این سرویس وظیفه‌ی دریافت دسترسی روت از سیستم‌عامل و اعطای اون از طریق اپ قدرتمند مدیریت مجیسک به کاربر رو برعهده داره. بخش بعدی MagiskPolicy نام داره که از sepolicy-inject فورک شده (که خود این سرویس از selinux-inject فورک شده) و کار مدیریت فرمان‌های مربوط به SELinux رو بر عهده داره که اجازه‌ی استفاده از ماژول‌های بی‌نظیر مجیسک رو میده. لایه‌ی بعدی، بخش MagiskHide هست که وظیفه‌ای اون مخفی کردن دسترسی روت با استفاده از اپ مدیریت مجیسک به ساده‌ترین روش ممکن هست و در نهایت، لایه‌ی resetprop قرار گرفته که وظیفه‌ی اعمال فرامین مربوط به build.prop رو برعهده داره.
حالا که به‌طور جزئی با مجیسک آشنا شدیم، بهترین وقته تا دلیل عنوان نوشته‌ی امروز رو بیان کنم. درسته، خیلی از ویژگی‌های بخش‌های مجیسک با استفاده از سیستم روت Chainfire که پدرخوانده‌ی دسترسی روت در اندروید به حساب میاد هم به دست میاد، پس چرا مجیسک؟ و به‌طور کلی، مجیسک چه حرف تازه‌ای برای گفتن داره؟
نکته‌ای که باید در نظر داشته باشیم اینه که راحتی کار با یک سرویس، شکیل بودن رابط کاربری یک نرم‌افزار و در نهایت، راحتی کار با اون، بخش عظیمی از گزینه‌هاییست که کاربران هنگام انتخاب یک سرویس و یا نرم‌افزار مورد بررسی قرار می‌دن. همچنین، رایگان بودن اون و برای خیلی‌ها، اوپن‌سورس بودن اون سرویس عامل انتخاب‌کننده‌ی بسیار قدرتمندی محسوب میشه. تمامی عواملی که در سرویس مجیسک به بهترین نوع ممکن در نظر گرفته شده.
در وهله‌ی اول، برای من، اوپن‌سورس بودن مجیسک بزرگ‌ترین دلیلیست که اون رو نسبت به SuperSU که اوپن‌سورس نیست و بیش از یک ساله به یک کمپانی با هویت مجهول فروخته شده ترجیح می‌دم. Chainfire با تمامی زحماتی که برای این فرایند و دسترسی کاربران اندروید به روت کشیده، نشون داده که هیچ اهمیتی به جامعه اوپن‌سورس نمیده و همین موضوع باعث میشه ناخواسته از سرویس‌هایی که ارائه می‌کنه فاصله بگیرم. همچنین رایگان بودن اپ مدیریت مجیسک در مقابل قیمت ۴دلاری اپ حرفه‌ای مدیریت SuperSU در حالی کی امکانات بسیار بسیار کم‌تری نسبت به Magisk Manager داره، دلیل بزرگ دیگه‌ی من برای استفاده از این سرویسه.
دلیل بعدیم، عدم نیاز این سرویس به دستکاری پارتیشن سیستم هست که امکان قبول شدن در تست SafetyNet گوگل و نصب و اجرای بازی‌ها و نرم‌افزارهایی مثل پوکمون گو، سوپر ماریو و نفتلکیس و ... رو برای کاربارن به ارمغان میاره.
امکان مخفی کردن دسترسی روت، یکی دیگه از دلایل عمده‌ام برای استفاده از این سرویس هست. این ویژگی به من این امکان رو میده تا با تنها با ۳ ضربه دسترسی روت رو از نرم‌افزارهایی که احتیاج به دسترسی روت ندارن مخفی کنم. به عنوان مثال، نرم‌افزارهای بانک‌ها (نه فقط در ایران) هنگام اطلاع از دسترسی روت امکان استفاده از اپ خودشون رو به کاربر نمی‌دن که با این ویژگی به‌راحتی در حال حاضر از اپ بانک مورد نظرم، در کنار داشتن دسترسی روت استفاده می‌کنم.
اما جذاب‌ترین بخش استفاده از مجیسک، بخش ماژول‌های رنگارنگ این سرویس به حساب میاد. وجود انواع و اقسام ماژول‌ها برای تقویت دستگاه در کنار راحت بودنِ پیدا کردن و نصب اون ماژول‌ها و همچنین، راحتی در پاک کردن اون ماژول این سرویس رو منحصر به‌فردتر و کارآمدتر از پیش می‌کنه. وجود ماژول‌های مثل V4A (سیستمی برای تقویت صدای سیستم و تغیر اکوالایزرها با توجه سخت‌افزار خروجی صدا)، ماژول اپ تلفن و مخاطبین گوگل (که تنها قابل نصب بر روی دستگاه‌های تولید شده توسط گوگل هستند)، ماژول Xposed برای نصب این سرویس قدرتمند بدون دستکاری پارتیشن سیستم و ماژول‌هایی ریز دیگری مثل ماژول تغییر فونتِ دستگاه و فونتِ اموجی‌های گوشی و ماژول دوربین گوگل و ... قطعاً گوشی شما رو نه تنها در معرض آسیب قرار نمیده، بلکه قدرت شما رو در هنگام کار با گوشی افزایش میده.
در نهایت، ویژگی جدید و جذاب اپ Magisk Manager یعنی قابلیت اعطای دسترسی روت به اپ‌ها و سرویس‌ها، فقط و فقط با استفاده از اثر انگشت (قاعدتاً در دستگاه‌هایی که از سنسور تشخیص اثرانگشت بهره می‌برند) که باعث افزایش امنیت در هنگام اعطای دسترسی روت میشه و این سرویس رو وارد مرحله‌ای کاملاً مجزا از هم‌رده‌های خودش می‌کنه.
قرار دادن تمامی این امکانات در یک سرویس و یک اپ، قطعاً باعث میشه تا از اون سرویس به‌عنوان عصر تازه و نوینی در روت کردن گوشی‌های اندرویدی دونست. مجیسک که همواره در حال توسعه‌ی مداوم و روازنه‌ست و توسعه‌دهنده‌ی جوان اون که همواره با انرژی فراوان در حال افزایش قابلیت‌های سرویسشه، باعث شده تا هر روز علاقه‌ی من به این سرویس اوپن‌سورس بیش‌تر شده و عدم وجود اون بر روی دستگاه اندرویدم به امی غیرقابل قبول تبدیل بشه. در آخر، تشکر می‌کنم که این متن طولانی رو تا انتها دنبال کردین.
