پرکاری تیروئید در صورت عدم درمان مناسب می تواند عوارض جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی ایجاد کند. دانستن اینکه به چه علائمی باید توجه کنید و چه زمانی باید با پزشک صحبت کنید، برای جلوگیری از مشکلات سلامتی و کاهش عوارض جانبی بسیار مهم است. پس از تشخیص، پزشک می‌تواند گزینه‌های درمانی را که به بازگرداندن فعالیت تیروئید شما به حالت عادی کمک می‌کند، بحث کند.
تیروئید مسئول تنظیم سرعتی است که بدن شما انرژی می سوزاند تا شما را زنده نگه دارد. به این میزان متابولیسم پایه (BMR) می گویند. هنگامی که بدن شما به انرژی بیشتری نیاز دارد، تیروئید شما با ترشح هورمون های تیروئید T3 (تری یدوتیرونین) و T4 (تیروکسین) متابولیسم شما را سرعت می بخشد.
تیروئید تصمیم نمی گیرد که بدن شما چه زمانی به انرژی بیشتری نیاز دارد. در عوض، در ارتباط با غده هیپوفیز کار می کند. هنگامی که بدن شما به متابولیسم سریع‌تری نیاز دارد، غده هیپوفیز هورمونی به نام هورمون محرک تیروئید (TSH) تولید می‌کند که به غده تیروئید شما می‌گوید که هورمون‌های T3 و T4 بیشتری تولید کند. این باعث می شود که فعالیت سلولی شما افزایش یابد، دمای بدن و ضربان قلب شما افزایش یابد و تبدیل غذا به انرژی تسریع شود.
هنگامی که تیروئید شما به درستی کار می کند، مقدار دقیق هورمون های T3 و T4 را تولید می کند که بدن شما برای کار کردن به آن نیاز دارد. این تعادل ظریف ممکن است به هم بخورد که ممکن است باعث شود تیروئید شما بیش از حد یا خیلی کم هورمون تولید کند.
پرکاری تیروئید، که تیروئید پرکار نیز نامیده می شود، زمانی رخ می دهد که غده تیروئید شما بیش از نیاز بدن، T3 و T4 تولید کند. این بدان معنی است که بدن شما دارای نرخ متابولیک دائمی بالا است که بدون درمان می تواند عوارض جانبی و عوارض جدی ایجاد کند.
علائم پرکاری تیروئید می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. به خاطر داشته باشید که هر فرد مبتلا به پرکاری تیروئید هر علامتی را تجربه نمی کند. همچنین ممکن است بیماران مسن‌تر علائم متفاوتی را نسبت به افراد جوان‌تر تجربه کنند، مانند بی‌اشتهایی به جای افزایش اشتها.
پرکاری تیروئید می تواند منجر به عوارضی شود که شدت آنها متفاوت است. آنها مجموعه ای از علائم خود را ایجاد می کنند و به درمان های خاصی نیاز دارند، بنابراین این موارد را در نظر داشته باشید و بدانید که چه زمانی به دنبال کمک پزشکی است. اگر علائم عوارض پرکاری تیروئید را دارید اما تشخیص داده نشده است، در اسرع وقت با پزشک صحبت کنید.
اگرچه علل بالقوه و عوامل خطر متفاوتی برای پرکاری تیروئید وجود دارد، اما شایع‌ترین علت آن یک اختلال خود ایمنی به نام بیماری گریوز است. این اختلال باعث می شود که آنتی بادی های موجود در سیستم ایمنی به تیروئید حمله کنند و در نتیجه هورمون ها بیش از حد تولید شود.
این آنتی بادی ها می توانند به سایر قسمت های بدن نیز حمله کنند. هنگامی که آنها به چشم ها حمله می کنند، باعث ایجاد بیماری به نام بیماری چشم گریوز (همچنین به نام اوربیتوپاتی گریوز یا چشم پزشکی گریوز) می شود که می تواند منجر به خشکی و تحریک چشم شود. افراد مبتلا به این عارضه ممکن است متوجه برآمدگی چشم های خود یا تورم پلک های خود شوند که می تواند بستن چشم ها را دشوار کند. بیماری چشم گریوز می تواند منجر به مشکلات بینایی مختلف از جمله دوبینی، حساسیت به نور و از دست دادن بینایی شود.
