السی د ولف، در یکی از کتاب‌هایش در سال ۱۹۱۴، درباره‌ی طراحی تک تک اتاق‌ها و فضاهای خانه می‌نویسد. از سالن پذیرایی گرفته تا سال غذاخوری، درباره‌ی هر کدام به تفصیل صحبت می‌کند. اما وقتی نوبت به طراحی اتاق کودک می‌رسد چه اتفاقی می‌افتد؟ به گفتن این که «یک میز بامزه‌ی رنگارنگ در اتاق دخترکتان بگذارید» بسنده می‌کند! و همین!
اما در گذر زمان خیلی چیزها تغییر کرده‌است. حالا والدگری یک اصطلاح شناخته‌شده است و طراحی اتاق کودک به یک حوزه‌ی تخصصی تبدیل شده‌است. حالا شما می‌توانید محصولات متنوع طراحی شده برای کودکان و نوجوانان را از برند‌های مطرح و شناخته‌شده تهیه کنید و تقریبا برای تمام نیازهای رشدی کودکان محصول مورد نیاز طراحی شده‌است.
سارا استوری، دیزاینر آمریکایی، می‌گوید: «والدین بیشتر از همیشه به طراحی اتاق کودک اهمیت می‌دهند. برای بسیاری از آن‌ها، طراحی اتاق فرزندشان فرصتی برای شاد شدن و تفریح کردن است.» او باور دارد کاغذدیواری‌ها نقطه‌ی خوبی برای شروع هستند.
او دیوارها را با طرح‌های گرافیکی رنگارنگی پر می‌کند که در یک نگاه پرانرژی و شاد هستند و در عین حال زیادی کودکانه به نظر نمی‌رسند. علایق کودکان به سرعت تغییر می‌کند. بهتر است برای استفاده از کاغذدیواری‌هایی با تم اسب تک شاخ یا قطار یا پرنسس‌های کارتونی، محتاط عمل کنید.
تاریخ انقضای طرح‌های کودکانه زود سر می‌رسد!
طراح داخلی، گرنت گیبسون می‌گوید: طبیعت اتاق کودک این است که به سرعت و بیش از دیگر فضاهای خانه نیاز به تغییر پیدا می‌کند. مشتری‌ها معمولا دوست ندارند که دکور اتاق را در فواصل زمانی کوتاه عوض کنند. راهبرد‌های ساده‌ای برای ساخت اتاق‌هایی با طراحی منعطف وجود دارد. استفاده از مبلمانی که قابلیت انطباق با سلیقه‌ی کودک را دارند یکی از این راهکارهاست.
یا مثلا هنگام تهیه‌ی سیسمونی می‌توانید کمی بیشتر به آینده‌ی نزدیک وسایل و امکانات اتاق به خصوص کمدها، دیوار، و … فکر کنید. بهتر است از عناصری در طراحی اتاق کودک استفاده کنید که به قدر کافی قابلیت انعطاف را دارند.
مثلا استفاده از پوسترهای دیواری که به راحتی قابل تعویض و جایگزینی هستند به استفاده از کاغذدیواری‌های ثابت با طرح‌های خاص (مثلا قهرمان‌های کارتونی) ارجحیت دارد.
همچنین داشتن قفسه‌های مدولار که می‌توانند با توجه به علایق کودک پر شوند، بسیار هوشمندانه‌تر از خرید تخت و کمدی با طرح قهرمان مورد علاقه‌ی کودک است.
چرا که ممکن است یک سال بعد طرح فعلی دل کودک را بزند یا به تم دیگری علاقه‌مند شود! در چنین شرایطی، عناصری که با توجه به نیازهای شما و کودکتان، با در نظر گرفتن انعطاف و تغییرپذیری طراحی شده‌اند بسیار بهتر از خرید طرح‌های آماده‌ای است که به طور خاص برای یک تم مشخص، مثلا تم‌های کارتونی، طراحی و تولید شده‌باشند.
با وجود اینکه اتاق‌خواب‌های کودک معمولا رنگ‌های روشن و طرح‌های کودکانه دارند، هرکسی از این طرح‌ها استقبال نمی‌کند. ویلیام کلاکیز، طراح نیویورکی، به طور معمول برای مشتری‌های طراحی می‌کند که اندکی پیچیدگی و سنگین و شکیل بودن را به طرح‌های بچگانه ترجیح می‌دهند.
رویکرد آن‌ها این است که طراحی داخلی را ساده و آرام نگه دارند و با افزودن وسایل و جزئیات کودکانه و رنگارنگ، به فضا روح مضاعف ببخشند. مثلا به‌جای استفاده از یک کاغذدیواری روشن در اتاق نوزاد، می‌توان یک دیوار را با دیوارپوش پارچه‌ای در یک رنگ ملایم یا حتی بافت‌دار پوشاند.
این کار به جذب صدا هم کمک می‌کند. در چنین فضایی اضافه کردن چند المان کلاسیک، مثلا ننوهای چوبی یا طرح‌های هنری به فضا هویت می‌دهد. ایده‌ی داشتن یک خانه‌ی عروسکی چوبی که طرح کوچک‌شده‌ی خانه‌ی خودتان است نیز می‌تواند بامزه باشد!
تمام طراح‌ها هم‌نظرند که در طراحی اتاق کودک کف اتاق باید کاملا با یک پوشش مناسب پوشانده شود. می‌توانید از یک موکت لطیف استفاده کنید و بعد برای بخشی از اتاق از یک فرش زیبا و نرم بهره ببرید. پوشش سرتاسری کف اتاق کودک هم برای ایمنی و راحتی کودک مناسب است و به او اجازه می‌دهد به آسانی از ورجه وورجه کردن در فضای اتاق لذت ببرد، و هم موقع تغییر دکور اتاق کار شما را آسان می‌کند.
به محض اینکه کودکان به دوره‌ی نوجوانی نزدیک می‌شوند، روی علایقشان بیشتر پافشاری می‌کنند و سلیقه‌شان سخت‌تر می‌شود. از بسیاری از چیزها خوششان نمی‌آید و فقط از چیزهای به خصوصی استقبال می‌کنند.
این‌جاست که مشورت با آن‌ها برای طراحی اتاقشان ضروری به نظر می‌رسد. سوپرایز کردن یک نوجوان سخت‌گیر با طرحی که والدینش برای اتاقش انتخاب کرده‌اند، خیلی کار هوشمندانه‌ای به نظر نمی‌رسد!
بهترین کار این است که از نوجوانان خواسته شود علایق و ایده‌های مورد پسندشان را به تیم طراحی اتاق کودک نشان بدهند و بعد تیم طراحی پیشنهادهایشان را مطرح کنند. این روش معمولا با کودکان بالای ده سال به نتایج خوبی منتهی می‌شود!
با اینکه امروزه بیشتر از قبل والدینی را می‌بینیم که نظر فرزندشان را برای طراحی اتاقش می‌پرسند، اما در این نظرسنجی هم محدودیتی وجود دارد. کودکانی که سنشان کم‌تر است، زود حواسشان پرت می‌شود و نمی‌توانید با روش‌های معمول خیلی آن‌ها را درگیر فرایند طراحی، انتخاب رنگ، یا انتخاب تم نگه دارید.
ممکن است به سرعت حوصله‌شان سر برود و تنها برای اینکه از شر موقعیت حوصله‌سربر خلاص شوند، جوابی سرسری به شما بدهند.
هنگام وارد کردن کودکان و نوجوانان به فرایند طراحی اتاقشان، بهترین راه این است که اول از آن‌ها بخواهید تصاویری از طرح‌هایی که دوست دارند را به طراح نشان بدهند. بعد تیم طراحی پیشنهادها و نظراتی منطبق با علایق کودک ارائه بدهد.
دادن بی‌نهایت انتخاب به کودکان معمولا روش خوبی نیست! پس گزینه‌های حساب‌شده و محدودتری را باید در اختیارشان قرار داد. حتی سرسخت‌ترین و لج‌بازترین نوجوان‌ها هم نظر یک متخصص طراحی را راحت‌تر می‌پذیرند. مهم این است که آن‌ها را به درستی، و در مراحل مورد نیاز وارد فرایند طراحی بکنید!
