آقای دکتر ! به عنوان اولین سوال از حضرتعالی، لفظ «محاربه» در قانون چگونه تفسیر شده و چه ابعادی را شامل میشود؟
پاسخ: حسب تعریف ماده ۲۷۹ قانون مجازات اسلامی محاربه عبارت است از:«کشیدن سلاح به قصد جان،مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها است،به نحوی که موجب ناامنی در محیط گردد.» بر این اساس، جرم محاربه در رکن مادی مقید به نتیجه است،و در رکن روانی نیازمند به سوء‌نیت خاص است.
سؤال دوم : رکن مادی باید در چه بستر و شرایطی انجام شود که محاربه محسوب شود؟در واقع رکن مادی محاربه مقید به چیست؟
پاسخ: رکن مادی محاربه مقید به این است که عمل کشیدن سلاح توسط مرتکب«موجب ناامنی محیط»گردد و همراه با قصد ناامنی محیط یا به عبارت دیگر به قصد ارعاب و بر هم زدن امنیت عمومی باشد. همان گونه که پیداست وقتی کشیدن سلاح در خیابان،معابر و مکانهای عمومی در ساعتی از شب و روز که حضور مردم عادی محقق است،انجام گردد موجب ناامنی محیط عمومی میشود(رکن مادی).می‌توان گفت از آنجا که عادتا کشیدن سلاح در اماکن عمومی موجب ناامنی می گردد لذا قصد ناامنی به تبع رفتار آگاهانه مرتکب،احراز و اثبات می گردد
سؤال سوم : با این اوصاف آیا می‌توان کشیدن سلاح در برابر مأموران امنیتی و انتظامی را هم محاربه قلمداد کرد؟!
پاسخ: کشیدن سلاح(چاقو،قمه و...)در برابر مأمورین امنیتی و انتظامی نه تنها موجب سلب مسئولیت از مرتکب نیست،بلکه بالعکس از موارد تقویت انطباق حکم محاربه بر مصداق محسوب می‌گردد چه آنکه علت حکم مادی ۲۷۰ ق.م.ا یعنی اقدام علیه امنیت،در خصوص ارعاب و تهدید مأمورین انتظامی که خود حافظ امنیت می‌باشند،اقوی از دیگر مصادیق مردم است
در پایان مصاحبه،جمع بندی حضرتعالی در مورد محاربه یا عدم محاربه بعضی از متهمین این ایام چیست؟
پاسخ: بعد از ارکان گفته شده،دیگر انگیزۀ مرتکب چه آنکه بدنبال خودنمایی یا قدرت نمایی بوده یا برای قوت قلب عده‌ای دیگر از افراد باشد هیچ تأثیری در ماهیت جرم محاربه ندارد.
#محاربه
#دکتر_خدادی
#بسیج_شاهد
