جناب آقای دکتر حسن روحانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
سلام علیکم
امروز در شرایطی با شما سخن می گوئیم که جنابتان از محل کار خویش افاضات خود را برای جامعه دانشگاهی بیان می کنید و به علت آنکه خدای ناکرده مبتلا به بیماری کرونا نشوید در جمع دانشجویان حاضر نشده اید و وزرای خود را فرستاده اید و به صورت مجازی از محضرتان استفاده می کنیم.
حقیقتا برایمان سوال است؛ اگر بنا بر نیامدن باشد چرا وزرا و باقی مسئولان را به زحمت انداخته اید و جماعتی را مجتمع کرده اید برای گوش دادن به عرایضتان؛ به راستی آیا خون شما از باقی افراد حاضر در این جلسه ی فرمایشی و مضحک، رنگین تر است؟! جامعه دانشگاهی که هیچ؛ لااقل حرمت مجلس شورای اسلامی را نگه می داشتید و به احترام نمایندگان ملت در جلسه رای اعتماد به وزیر دولتتان حاضر می شدید!!
به نظر مطالبه ما؛ مطالبه ای خنده دار است!! چه انتظار بی جایی را مطرح می کنیم!! انگار یادمان رفته است!! انگار یادمان رفته است با رئیس جمهوری سخن می گوئیم که در اوج بحران سیل خانمان سوز سال گذشته در کیش و قشم به سر می برده است و از راه دور مدیریت بحران می کرد!! انگار یادمان رفته است با دولتی سخن می گوئیم که وزرای هزار میلیاردی اش به واسطه تغییر زیست و منش زندگانی شان اساسا درکی از حال و احوال مردم ندارند!! انگار یادمان رفته است با دولتی سخن می گوئیم که در اکثر بحران های سالیان اخیر؛ خود عامل بحران بوده است و عملکردش چنان تیشه به ریشه ی سرمایه های مالی و معنوی مردم زده است که جماعت بیچاره مانده اند که بگویند دولت بزرگوار!! ؛ برو یا بمان!!
مردم دیگر انتظار ندارند رئیس جمهورشان سخنی و یا اقدامی را رقم بزند بلکه انتظار آن دارند که حتی الامکان رئیس جمهور محترم در منظر افکار عمومی و در مقابل دیدگان ملت ظاهر نشده و اراده نطق نفرمایند تا بیش از این با اعصاب ملت بازی نشود. بگذاریم و بگذریم.
ریاست محترم جمهور
این چه عادت مذبوحانه ای است که جنابتان بر خود واجب نمی دانید که در طول سال تحصیلی در جمع دانشجویان حاضر شده و پاسخگوی مطالبات شان باشید و صرفا این حضور را مختصر کرده اید به ایام 16 آذر که آنهم با تشکیل جلسه ای محدود و کنترل شده و برنامه ریزی شده توسط دفتر ریاست جمهوری در یکی از دانشگاه های کشور اجرا می شود و فردای آن روز هم بر خود می بالید که الحمدلله و المنه تکلیف خود را عمل کرده اید و جنبش دانشجویی را اکرام نموده اید؛ زهی خیال باطل.
تا کی می خواهید مسیر غلط و انحرافی گذشته خویش را اصلاح ننمایید؟! انگار هنوز در حال و هوای انتخابات به سر می برید!! پناه می برم به خدا از بستن دهان منتقدین!! این جمله را که به خاطر دارید؟! احتمالا این را هم همچون باقی شعار هایتان فراموش کرده اید!! عیبی ندارد!! مردم که یادشان هست!! خسته نشدید از مجالس مجیز گویی زیر دستانتان!! خسته نشدید از تملق گویی اطرافیان زینت المجالس خود در جلسات مختلف دولتی و..؟!!
ای کاش لااقل در سال پایانی دولت فخیمه؛ تریبونی را مختص جریانات مختلف دانشجویی قرار می دادید و صدای آنان را می شنیدید!! در آغاز سال تحصیلی دانشگاه ها؛ حرمت دانشجویان و تشکل های دانشجویی را پاس نداشتید و بر خلاف شعارهای انتخاباتی تان؛ هم دهن ها را بستید و هم قلم ها را شکستید؛ به نظرتان بهتر نبود به جای آنکه دانشجویان؛ اینجا؛ بیرون از تالار مراسم؛ دغدغه های خویش را فریاد کنند؛ در مقابل دیدگان شما و دیگر آقایان دولتی مطالبشان را بیان می کردند؟! خود دانید؛ از ما گفتن بود.
جناب حسن روحانی
اگر نمی دانید؛ بدانید!! مردم حالشان خوب نیست!! مردم خسته گشته اند؛ خسته از دولتی کرخت و تنبل و بی انگیزه و ضد تدبیر!! دولتی که رئیسش با صدایی بلند گفت من جز بستن با کدخدا راهی دیگر بلد نیستم!! راستی از تحریم ها چه خبر؟! یادش بخیر؛ تمامی تحریم ها در روز اجرای توافق بالمره لغو خواهد شد و نه تعلیق؛ احتمالا این را هم یادتان رفته است؛ برجام و ما ادراک ما البرجام؛ تا کجا باید مردم تاوان نتایج خسارت بار برجام بی فرجامتان را بدهند؟! اعتقاد ما آن است که همانند سال 84؛ در همان دولتی که صنایع هسته ای مان پلمپ شد؛ در همان دولت باید پلمپ ها شکسته شود تا درس عبرتی دیگر برای تاریخ و آیندگان باشد.
کاری که شما و کابینه تان با سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی مردم کرده اید با قاطعیت می توان گفت هیچ کدام از دولت های تاریخ انقلاب اسلامی نکرده اند؛ اگر به هر دلیلی از وظایف نظارتی مجلس شورای اسلامی قصر در رفته اید و متاسفانه کسی کاری به کارتان ندارد؛ این را بدانید که در محضر ملت؛ مدت هاست رفوزه گشته اید و محکوم به بی عرضگی و خیانتید؛ خیانتی که تنها یک خروجی اش؛ خسارت چند صد میلیاردی حوادث آبان ماه و ریزش بدنه عمومی مردم در انتخابات مجلس بود؛ تا دیر نشده فکری به حال آخرت تان بکنید؛ یکسال زمان کمی نیست؛ لااقل باقیات الصالحاتی را برای خود بسازید تا شاید جبران کرده تان شود.
جناب پرزيدنت
احتمالا وقت نمی کنید سری به بازار بزنید؛ آن اشرافیت و تفرعنی که ملت از جنابتان دیده اند؛ نتیجه اش جز آنچه امروز مردم در سفره های خویش می ببیند معنا نمی یابد؛ از قیمت مرغ و گوشت و کره برایتان بگوییم یا مسکن و پراید و وضعیت مفتضحانه ی بورس؟!!
البته هنوز امید است و چند درصدی میزان تورم در دولت تدبیر و امید با میزان تورم 49 درصدی دولت پدر معنوی تان مرحوم هاشمی رفسنجانی فاصله دارد؛ صد رحمت به دولت آن مرحوم؛ پر خرج بود اما در نهایت کاری می کرد؛ شما علاوه بر آنکه خرج تان زیاد است کاری هم نمی کنید؛ غفر الله له و لنا.
تا یادمان نرفته بد نیست یادآوری کنیم؛ با توجه به حجم بالای کار و مسئولیت تان احتمالا وقت نکنید؛ اما اگر فراغ بالی حاصل شد؛ سری به کابینه دوم دولت در اوین و زندان های کشور بزنید؛ کابینه فرزندان و بستگان و همکاران هیات دولت؛ نام ببریم؟! عده زیاد و زمان محدود. بگذریم.
این حجم از رکود و تورم و گرانی و بی ارزشی پول ملی بی سابقه است؛ نتیجه گره زدن اقتصاد کشور به ژنو و لوزان و وین و.. وضعیت امروز کشور است. این دولت در به تاراج گذاشتن سرمایه های ملی حقیقتا استاد است؛ از کرسنت و قرارداد با ویلتموس و قرارداد گازی با ترکمنستان تا هسته ای و فضایی و... .
این دولت اگر آه هیچ کسی گریبانش را نگیرد؛ یقین بدانید آه کارگرانی که در نتیجه خصوصی بازی های افسار گسیخته زندگی شان به بن بست رسیده است دنیا و عقبی تان را متضرر خواهد کرد. ای کاش به جای ما امروز کارگران هفت تپه و هپکو و مردم عزیز غیزانیه اینجا بودند تا چنان بر سرتان فریاد دادخواهی سر می دادند تا سقف سعد آباد بر سرتان خراب می شد و کمی درد این عیال الله را فهم می کردید.
شیخ بزرگوار
در آخر هر چند امیدی نداریم؛ لکن توصیه مان آن است که 16 آذر امسال را در جمع دانشجویان دانشگاه تهران حضور یابید و گوش خود را آماده شنیدن انتقاد ها و بیان مطالبات مردم کنید؛ مطالبات و درد هایی که هفت سال تلمبار شده است و گوشی برای شنیدن نمی بیند. اگر عامل نیستید حداقل بشنوید و شنونده خوبی باشید؛ باور بفرمائید مردم به همین هم راضی اند؛ اما چه کنند که با دولتی مواجه اند که نه پایی برای دویدن دارد و نه گوشی برای شنیدن.
والسلام علی من اتبع الهدی