توصیه ای به مسئولین: فردا باید پاسخگوی اعمالتان باشید. باید جهادی کار کنید مسئول یعنی کسی که از او سوال خواهد شد. برای رضای خدا و با اخلاص برای تعالی انقلاب اسلامی کار کنید از مسئولیت خود سوء استفاده نکنید حتی کم کاری شما در مسئولیت هم خیانت است چه رسد به رانت و رابطه بازی و . . .
باید پاسخگوی خون شهیدان باشید از مسئولینی که جهادی کار نکنند به هیچ وجه نمیگذرم.
وصیت من این است که تابع شرع مقدس اسلام و مذهب تشیع باشید. مطیع و گوش به فرمان و فدایی امام خامنه ای عزیز باشید. ادامه دهنده راه شهدا باشید و با تمام توان از جمهوری اسلامی ایران دفاع کنید و نگذارید خون شهیدان پایمال شود.
وصیت نامه شهید احمد صالحی مسئول اسبق بسیج دانشجویی پردیس کشاورزی دانشگاه تهران که در آذر ماه ۱۴۰۱ به شهادت رسید.
به‌نام خدای مستضعفین؛ خدای وارثان حقیقی زمین
در حالی شصت‌و‌نهمین سال روز ۱۶ آذر را گرامی می‌داریم که در نقطه‌ای ایستاده‌ایم، که استکبار جهانی با همه توان‌ش به میدان آمده تا «استقلال» و «آزادی»، دو خواست تاریخی ملت ایران که از زمان استیلای استعمار بر این خاک به دنبال آن بوده را از ما سلب کند. دشمن می‌خواهد انتقام همه چهل سال تحقیرش را نه با بدل کردن ایران به ژاندارم و پاسبان منطقه‌ای خود، بلکه با «ایران‌ستان» کردن این سرزمین پس بگیرد.
اکنون ما میراث‌دار آرمان بزرگمردانی همچون شیخ فضل الله نوری، ستارخان، رئیسعلی دلواری و میرزا کوچک خان جنگلی هستیم؛ مبارزانِ استقلال‌خواه و آزادی‌‌خواهی که با خون پاکشان ذره ذره‌ی خاک ایران را تقدس بخشیده‌اند و در آرزوی استقلال و رهایی وطن خویش از دست اجنبی استعمارگر، پای دین و این خاک سر دادند.
ما دانشجویان انقلابی با صدای رسا و بلند اعلام می‌کنیم که «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» خط قرمز ماست و تن به تن، صورت به صورت، نفس به نفس در برابر هر آنکس که بخواهد ثمره و میراث این شهدا را تصاحب کند می‌ایستیم.
و اما بعد
متاسفانه این روزها هدف شورشِ «اشراف» به حاشیه راندن توجه دولت‌مردان جمهوری اسلامی از گرفتاری‌های مردم مستضعف است؛ مردم مستضعفی که پشتوانه اصلی این انقلاب بوده و هستند و کمرشان در طول هشت سال دولت بنفش خم شده است.
اکنون که شورش «اشراف» نفس‌های آخرش را می‌کشد، موقع آن است که دولت و آقای رئیس جمهور دردها و گرفتاری‌های واقعی مردم را مسئله اصلی خود بداند و با همه توان و به دور از نمایش آن‌ها را پیگیری کنند و صدای معترضانی که صف خود را از اغتشاشگران جدا کرده اند و از عملکرد بخشی از مسئولین گله دارند را بشنود. بسترهایی را فراهم کنید که بتوانند گله کنند و گله شان شنیده شود.
می‌شود ساعت ها پیرامون فرهنگ بهداشت و درمان و آموزش و پرورش و سیاست خارجی صحبت کرد اما صحبت از مسائل دیگری اولویت این سخن است.
آقای رئیسی
یک‌سال و سه ماه از تشکیل دولت «عدالت-پیشرفت‌محور» شما می‌گذرد. در زمینه هایی شاهد رشد و پیشرفت بوده ایم. ولی همچنان در بعضی زمینه ها در بر همان پاشنه قبلی می‌چرخد و ریل حکمرانی کشور عوض نشده است!
بدون تعارف آقای رییس، سیاست‌های معروف به «سیاست‌های ارتدوکس اقتصادی» که صرفاً در پی مهار و تثبیت اقتصاد هستند و می‌خواهند اختلالات ناشی از مداخله دولت را حل کنند -مانند حذف یارانهٔ‌ها، کنترل نقدینگی، افزایش نرخ بهره و جلوگیری از کسری بودجه- همان میراث شوم نئولیبرال‌های ایرانی بر حکمرانی اقتصادی کشور است که شما متاسفانه هنوز با آن‌ها تعیین تکلیف نکرده‌اید.
آقای رئیسی
در هیچ دولتی اتخاذ این سیاست‌ها موتور محرّک اقتصادی نبوده است. پای در بی‌راهه‌ی اقتصادیِ تجربه‌‌شدهٔ برخی نگذارید. سازمان برنامه و بودجه و بانک مرکزی جنابعالی به‌دلیل اتخاذ این سیاست‌های ذاتاً سلبیِ ناکارآمد قفل کننده هستند که هیچ طرحِ ایجابی برای پیشرفت جامع ایران ندارند که هیچ، بلکه آسیب‌های فراوان بر سفرهٔ نحیف مردم مستضعف می‌زنند و راه طرح های رشدی و توسعه ای را نیز سد میکنند. چرا جراح‌های اقتصادی لیبرال عادت کرده‌اند ابتدا تیغ خود را بر تن ضعیف‌ترین اقشار جامعه بکشند؟ یک‌بار برای همیشه صحبت از افزایش قیمت حامل‌های انرژی را کنار بگذارید و جراحی اصلی را این‌بار از بانک‌ها و نظام مالیاتی انجام دهید. بگذارید مردم مستضعف نفس بکشند. حاضر کردن مردم در مسیر اقتصادِ مولّد، تنها و تنها با انضباط بانکی محقق خواهد شد و لاغیر.
جناب رئیس‌جمهور!
دست گذاشتن روی مسئله مسکن ملّی -که قطعا یکی از موتور محرّک‌های اقتصاد کشور است- یکی از نقطه‌های تحسین‌برانگیز سیاست‌های دولت بود اما متأسفانه در این مدت اجرایی نشد. مسئله‌ای که مطابق اصل ۳۱ قانون اساسی حق هر فرد و خانوادهٔ ایرانی است، امروز در بندِ بی‌صاحبی وزارت راه و شهرسازی گرفتار شده است. بی‌صاحبی‌ای که از گنگ و عجیب بودن منطق کلی برخی از انتصابات شما به‌وجود آمده است!
رئیس محترم قوه مجریه
همان گونه که رهبر فرزانه انقلاب فرمودند و کارشناسان حوزه مسکن و اقتصاد نیز بر آن صحه گذاشته‌اند، ما در داخل کشور هیچ مشکلی برای ساخت مسکن نداریم! زمین‌های گسترده، وجود ظرفیت‌های عظیم تولید سیمان و فولاد و سایر ملزومات مسکن، نیروی متخصص پا به‌کار و نیروی کار فراوان، گواه این مدعاست. اما سؤال این است که چرا تحقق وعده حضرت‌عالی برای ساخت یک میلیون مسکن در سال با این‌همه کُندی و ابهام مواجه شده است؟! وضعیت اجاره نشین ها خوب نیست و حدود ۴۰ درصد مردم اجاره نشین هستند. ابتدایی ترین کار در اختیار مردم قرار دادن زمین هایی جهت ساخت خانه هست تا طرح کلان مسکن ملی اجرا شود.
پیرامون همین نکته در دانشگاه ها هم نکته ای هست. نمیتوان بر اهمیت ازدواج و تشکیل خانواده تاکید کرد و توجهی به وضعیت خوابگاه های متاهلی به صورتی که در حال حاضر در دانشگاه های مختلف هست نکرد. اقدامات ما نباید در تقابل با سیاست های ما باشند.
و در آخر آقای رییس جمهور
شما باید در سیاستگذاری طرف مردم و مستضعفین قرار بگیرید و بایستید. مستحضرید که شهید روح‌الله عجمیان، فرزند یک کارگر روزمزد، به دست کسانی شهید شد که در این ساخت سیاسی-اقتصادی ماهانه ۱۰۰ میلیون تومان درآمد داشتند. همین مردم پایین شهر و آن هایی که طعم تلخ فقر را چشیده اند پای انقلاب مانده و می‌مانند.
آقای رئیسی شما شهره به سید محرومان بودید. در سیاستگذاری هایتان طرف کوخ نشین ها بایستید.
و السلام علی من اتبع الهدی
