هوش زبانی یا کلامی (Verbal linguistic intelligence) یکی از هوش‌های هشت‌گانه گاردنر است و به معنی توانایی انتقال درست افکار، نظرات و احساساتی است که در ذهن فرد وجود دارد. تعریف کوتاه‌تر این هوش" توانایی کاربرد مؤثر زبان مادری و گاه سایر زبان‌ها به‌صورت شفاهی یا نوشتاری" است.
افرادی که هوش کلامی بالایی دارند، مهارت‌های خوبی را در گوش‌کردن، حرف‌زدن، قصه گفتن، توضیح دادن، درس دادن، طنزپردازی، دریافت مفهوم و معنی کلمه‌ها، به‌خاطر سپاری و به‌یادآوردن اطلاعات، قانع کردن دیگران با کمک کلمه‌ها و واژگان دارند.
نکته جالب این است که تمام این مهارت‌ها قابل یادگیری هستند و با تمرین و آموزش می‌توان در آنها به پیشرفت کرد.
این نوع هوش اغلب در میان نویسندگان، سخنرانان عمومی، زبان‌آموزان و معلمان و در سایر حرفه‌هایی که شامل شعبده‌بازی کلمات و گفتار هستند، یافت می‌شود. هوش زبانی نیز با مهارت‌های حل مسئله تحصیلی و استدلال انتزاعی مرتبط است. کسانی که در این نوع هوش بالا هستند، اغلب از جدول کلمات متقاطع، خواندن و نوشتن و انواع بازی با کلمات لذت می‌برند.
افراد دارای هوش زبانی بالا می‌توانند سخنران و گوینده‌های موفقی باشند؛ زیرا به‌خوبی کلمات را مدیریت می‌کنند و از واژگان برای سرگرم‌کردن و متقاعدکردن افراد استفاده می‌کنند. مشاغلی مثل ویراستار، نویسنده، سخنران، روزنامه‌نگار، معلم، شاعر، بازیگر و وکیل از دیگر شغل‌های یست که امکان موفقیت و پیشرفت برای این افراد وجود دارد.
نویسنده: سمیه فراهانی
منبع:هوش کلامی راز بزرگ نویسندگان، شاعران و سخنوران برجسته جهان که از کودکی رشد می یابد (bazibook.com)
