دوره #مدیریت_زمان (نشست اول) :
بسم الله
☑️ "برنامه ریزی" مانند هر مسئله دیگری که در زندگی انسان و بشر تأثیرگذار است نیاز به مقدماتی دارد. این مقدمات در بحث برنامه ریزی به دو دسته جسمی و معرفتی تقسیم میشوند.
?۱- مقدمات جسمی :
مقدمات جسمی برنامهریزی عبارتند از شناخت و بالا بردن تواناییهای بدنی و ذهنی، میزان نیاز به خواب و استراحت، تاثیر غذاها بر فرد و ... . اگر بدون توجه به این مسایل وارد برنامه ریزی بشویم، با یک برنامه افراطی به خودمان ضربه زده و برای همیشه از برنامه ریزی ناامید یا متنفر می شویم.
?۲- مقدمات معرفتی :
در مقدماتِ معرفتیِ برنامه ریزی باید :
۱- استعدادها و علایق هر فرد کشف شود.(چطور؟)
۲- شناسایی فرصتها و تهدیدها (گام دیگری است که در راستای مقدمات معرفتی باید برداشته شود. مورد مهمی که در اینجا وجود دارد نگرش صحیح فرد به برنامه ریزی است.؟)
۳- استفاده از تجربیات دیگران ( نیز میتواند در امر برنامهریزی یاری بخش باشد.؟)
?سطوح برنامه ریزی :
برنامهریزی سطوح مختلفی دارد از سطح یک یا مقدماتی تا برنامهریزی سطح سه یا پیشرفته
?۱- سطح اول برنامهریزی آسان و ساده است اما هدف آن آماده کردن بدن و ذهن انسان برای برنامه های دقیقتر و پیشرفته تر است.
در سطح اول چه کار کنیم؟
به منظم کردن ساعت خواب و بیداری، نوشتن کارهای ثابت و الزامی مثل کلاس و نماز و ... می پردازیم.
[ در سطح اول دنبال ضابطهمند کردن زندگی هستیم تا نفس آمادگی لازم برای مراحل بعدی را کسب کند]
?۲- سطح دوم برنامه ریزی علاوه بر کارهای سطح اول، شامل لیست کردن کارها و تعیین مقدار زمان معینی به هر کار می باشد. (تعیین زمانبندی دقیقتر کارها)
?۳- در نهایت در سطح سوم به سراغ استفاده حداکثری از زمان و مدیریت دقیقه ها و زمان های مرده می پردازیم.
هر کس به تناسب نظم یافتگی برنامه هایش، می تواند از یکی از این سه سطح شروع کند... اما معمولا به افرادی که میخواهند برنامهریزی را شروع کنند سطح سه یا پیشرفته توصیه نمیشود. چرا که اکثر افراد در مقدمات کار[یعنی زندگی ضابطهمند] مانند ساعات خواب و بیداری، [برنامه های اولیه] خود مشکل دارند.
یکی از نکات اساسی که در برنامهریزی باید به آن توجه شود کشف استعدادها و توانمندی هاست.
? معمولا برای کشف استعدادها دو روش وجود دارد :
?الف) تستهای شخصیت شناسی مانند تست MBTI و کتل و ...
?ب) تست کردن عرصه های مختلف در دنیای واقعی مانند شرکت در تشکلهای دانشجویی، فعالیت در کارها و پروژههای گروهی
?آیا سیستم های آموزشی برای کشف استعدادها کافی هستند؟
برای موفقیت هر چه بیشتر، افراد باید استعدادهای خود را بشناسند و در کنار آن توانمندی های مختلفی را کسب کنند اما متاسفانه در اکثر مواقع سیستم آموزشی افراد را فقط در یک بعد رشد میدهد و بسیاری از فارغ التحصیلان تنها از پس وظایف فردی خود بر می آیند.
در شیوه ی آموزشی معیوب، افراد برای شغلهای مدیریتی یا منصبهای مهم تربیت نمیشوند و این سبب بهوجود آمدن بی تدبیریها و اوضاع وخیم مدیریتی در جوامع میشود.
?حالا که سیستم آموزشی چندان مفید نیست راه حل کشف استعدادها چیست؟
اگر سیستم آموزشی ما را برای رسیدن به قله های موفقیت آماده نکرد باید دست روی دست بگذاریم؟ پاسخ خیر است، بالاخره باید راه حلی پیدا کرد.
?یکی از راه حل های مرسوم و متداول حضور در #تشکلهای_دانشجویی مانند بسیج است که از این طریق میتوانیم خود را برای مسئولیتهای بزرگتر در اجتماع آماده سازیم.
پس از شناخت استعدادهای خود و طی کردن مقدمات، اگر بخواهیم فرآیند برنامهریزی و مدیریت زمان را آغاز کنیم باید چگونه شروع کنیم و چه گامهایی را طی کنیم؟
?برنامه ریزی از نظر بازه زمانی به سه ساحت انجام میشود :
۱- کوتاه مدت،
۲- میان مدت
۳- و بلند مدت
?چرا برنامه های کوتاه مدت سریع متوقف میشوند؟ (راهکار چیست؟)
خیلی از افراد از برنامه #کوتاه_مدت شروع کرده و برای فردا یا هفته ی آینده ی خود برنامه ای بر اساس ساعات روز می نویسند. بعد هم به خود می گویند از شنبه شروع می کنم و آخرش هم کل برنامه را فراموش کرده و یا مقدار خیلی کمی از آن را اجرایی میکنند. (خب راهکار چیه؟)
واقعیت این است که هر شخصی در اولین مرحله باید ?#وضع_مطلوب خود در چند سال یا چند ماه آینده مشخص کند. هر فرد باید هدف گذاری خود را بهطور دقیق و کامل مشخص کند. اگر این کار را نکند و نداند که به کجا میخواهد برسد، هر چقدر تلاش کند بیهوده است و خیلی سریع #انگیزه اش را از دست می دهد. (البته باید توجه داشت که در میانه راه ممکن است تغییری در این مورد اتفاق بیفتد. اما به هر حال، داشتن برنامه و هدف بهتر از بی هدفی و از دست دادن زمان است.؟ )