اما سندرم رمزی هانت چیست و چه عواقب و اثراتی روی سلامتی انسان می‌گذارد؟
سندرم رمزی هانت یک بیماری عصبی ناشی از ویروس واریسلا زوستر است. همان ویروسی که موجب بیماری آبله مرغان در کودکان و زونا در بزرگسالان می‌شود. در افراد مبتلا به این سندرم، اعتقاد بر این است که ویروس، عصب صورت نزدیک گوش داخلی را آلوده می‌کند و همین مسئله منجر به تحریک و تورم عصب می‌شود. این بیماری عمدتا بزرگسالان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما در موارد نادری در کودکان نیز مشاهده شده است.
این ویروس می‌تواند برای تمام عمر و حتی مدت‌ها پس از بهبودی از آبله مرغان در بدن انسان باقی بماند و ناگهان دوباره بیدار شود و اعصاب صورت را تحریک و ملتهب نماید.
دکتر آنا والد متخصص بیماری‌های عفونی در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن در این رابطه به نیویورک تایمز می‌گوید: «مسیر اعصابی که از صورت شما عبور می‌کنند، یک راه بسیار باریک در میان کانال‌هایی استخوانی است و زمانی هم که دچار التهاب می‌شوند، متورم شده و این عصب‌ها توانایی انجام وظایف خود را از دست می‌دهند.»
این بیماری مردان و زنان را به یک اندازه درگیر می‌کند و می‌تواند منجر به فلج در یک طرف صورت و پدید آمدن راش‌های دردناک و تاول دار شود. این بیماری در افراد مسن‌تر شایع‌تر است و برخی از بیماران تغییراتی را در شنوایی خود تجربه می‌کنند، ممکن است صداهایی را در یک گوش بلندتر از گوش دیگر درک کنند یا دچار وزوز گوش (زنگ مزمن در گوش) یا حتی ناشنوایی در یک گوش شوند. درد گوش و صورت معمولا بخشی از این سندرم است و برخی از بیماران ممکن است از سرگیجه رنج ببرند.
به صورت کلی علائم این بیماری شامل درد شدید گوش، به ویژه در پرده، مجرا و لاله گوش است. همچنین این احساس در زبان، سقف دهان در قسمتی که عصب آسیب‌دیده آن سمت قرار دارد مشاهده می‌شود. سرگیجه، کاهش شنوایی در یک طرف، ضعف در یک طرف صورت که باعث مشکل در بستن یک چشم می‌شود و همچنین مشکل در غذا خوردن که باعث افتادن غذا از گوشه ضعیف دهان می‌شود از دیگر عوارض و علائم این بیماری است.
از هر ۱۰ هزار نفر تنها ۵ تا ۱۰ نفر هر سال به سندرم رمزی هانت مبتلا می‌شوند. دکتر ولید جاوید، مدیر پیشگیری و کنترل عفونت در بیمارستان مانت ساینای نیویورک در این رابطه به نیویورک تایمز می‌گوید: «این بیماری است که ممکن است هر کسی به آن مبتلا شود اما مریضی نیست که مردم از آن بترسند.»
این سندرم به طور رسمی به عنوان هرپس زوستر اوتیکوس شناخته می‌شود. با این حال نام رایج تر آن از متخصص مغز و اعصاب «جیمز رمزی هانت» می‌آید که نخستین بار این بیماری را توصیف کرد.
به گفته محققان ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا افراد مبتلا به این سندرم تشخیص دقیق را دریافت کنند. دکتر ولید در این رابطه می‌گوید: «پزشکان معمولا با شناسایی تاول‌های کوچکی که در گوش بیمار ظاهر شده‌اند سندرم رمزی هانت را تشخیص می‌دهند. با این حال این بیماری بسیار مبهم است و می‌تواند علائمی مشابه با فلج بل داشته باشد و در مواردی هم به فلجی صورت بینجامد.»
دکتر مایکل آیسون، استاد بیماری‌های عفونی در دانشکده پزشکی نورث وسترن فاینبرگ، در این رابطه به نیویورک تایمز می‌گوید: «اکثر افرادی که رمزی هانت دارند بهبودی کامل پیدا می‌کنند، اگرچه مدت زمان بیماری می‌تواند متفاوت باشد. او در ادامه در خصوص طول درمان می‌افزاید: «برخی افراد، هفته‌ها طول می‌کشد و بهبودی برخی ممکن است، ماه‌ها به طول بینجامد اما در موارد نادر، فلج صورت یا کاهش شنوایی می‌تواند دائمی باشد.»
پزشکان معتقدند که داروهای ضد التهابی قوی مانند پردنیزون و همچنین داروهای ضد ویروسی مثل آسیکلوویر یا والاسیکلوویر می‌تواند در فرآیند درمان مفید باشند.
همچنین گاهی هم استروئيدها برای کاهش درد استفاده می‌شود اما گاهی اوقات اگر درد حتی با استروئیدها نیز ادامه پیدا کند، مسکن‌های قوی نیز مورد نیاز است. در شرایطی که صورت ضعیف باشد، برای جلوگیری از آسیب به قرنیه (ساییدگی قرنیه) و در صورت بسته نشدن کامل چشم، از یک چسب چشم استفاده می‌شود. برخی افراد ممکن است از روان کننده مخصوص چشم در شب و از اشک مصنوعی در روز برای جلوگیری از خشک شدن چشم نیز استفاده کنند.
