هیچ تخمین قابل اعتمادی از فراوانی شقاق مقعدی در جمعیت عمومی وجود ندارد. برخی از مطالعات نشان می دهد که از هر پنج نفر یک نفر در طول زندگی خود دچار شقاق می شود. ممکن است این آمار پایین تر از واقعیت باشد، زیرا ممکن است برخی از افراد از مراجعه به پزشک و عنوان مشکل خود خجالت بکشند. در ادامه به بررسی این بیماری، علائم و دلایل و روش‌های درمان آن خواهیم پرداخت:
شقاق مقعدی نوعی شکاف و پارگی در پوشش دیواره مقعد است. مقعد دهانه ای است که مدفوع از آن دفع می‌شود. پارگی به طور معمول سطحی و کوچک است اما در صورتی که به نوع مزمن تبدیل شود، ممکن است تا عضلات اسفنکتر ادامه یابد. شقاق اگر کمتر از شش هفته وجود داشته باشد حاد و اگر بیش از شش هفته وجود داشته باشد مزمن توصیف می شود.
هنگامی که یک شقاق ایجاد می شود، اسفنکتر داخلی مقعد معمولاً دچار اسپاسم می شود و باعث جدا شدن بیشتر پارگی، محدود شدن جریان خون در ناحیه، اختلال در بهبودی و ایجاد درد می‌شود.
بیماران مبتلا به شقاق مقعد ممکن است ابتدا متوجه خونریزی و احساس پارگی یا سوزش مقعد در پی اجابت مزاج شوند. هنگامی که شقاق ایجاد می‌شود، این علائم می‌تواند پس از هر حرکت روده اتفاق بیفتد. درد مقعدی می‌تواند شدید باشد و از چند دقیقه تا چند ساعت طول بکشد.
خونریزی معمولاً حجم کمی دارد و اغلب قرمز روشن است و روی مدفوع مشاهده می‌شود. با این حال، خونریزی ممکن است رنگ کاسه توالت را تغییر دهد و ظاهر خونریزی شدید را به آن بدهد. برخی از بیماران همچنین متوجه خارش یا سوزش پوست اطراف مقعد می شوند.
شقاق مقعدی ممکن است در هر فردی و در هر سنی رخ دهد. با بالا رفتن سن افراد، احتمال ایجاد شقاق مقعدی کاهش می‌یابد. افرادی که در گذشته دچار این عارضه بوده‌اند، در آینده نیز به احتمال زیاد دچار شقاق می‌شوند.
درمان های پزشکی و جراحی با هدف کاهش اسپاسم عضله اسفنکتر داخلی، منجر به تسکین درد و بهبود شقاق مقعدی می‌شود. افراد مبتلا به شقاق خفیف ممکن است این بیماری را بدون درمان پزشکی برطرف کنند، اگرچه میزان بهبودی بالاتر با درمان توسط پزشک همراه است.
با توجه به اینکه یکی از دغدغه‌های مبتلایان به نوع مزمن زخم مقعدی این است که هزینه درمان شقاق چقدر است؟ استفاده از روش‌های دارویی می‌تواند برای بیماران به صرفه تر باشد.
در مقابل، افرادی که دارای شقاق مزمن مقعد هستند معمولاً نیاز به مداخله پزشکی دارند. درمان اولیه دارویی است و با هدف از بین بردن یبوست، نرم شدن مدفوع و کاهش اسپاسم اسفنکتر مقعدی انجام می‌شود.
چندین روش برای کاهش اسپاسم اسفنکتر مقعدی وجود دارد که در ادامه توضیح داده خواهد شد. این اقدامات در 60 درصد بیماران موفقیت آمیز است.
با این حال، برخی از بیماران ممکن است بهبود نیابند یا ممکن است عود مکرر داشته باشند. چنین بیمارانی ممکن است به جراحی نیاز داشته باشند که در بیش از 95 درصد مواقع موفقیت آمیز است.
این درمان‌ها شامل استفاده از داروها و پمادهای موضعی مثل پماد نیتروگلیسیرین، آنتی فیشر، لیدوکائین، دیلتیژل و همچنین رعایت نکات مربوط به تغذیه است.
در صورتیکه استفاده از دارو و روش‌های خانگی موثر نباشد، باید به سراغ روش‌های پزشکی و درمان قطعی شقاق بروید که به شرح زیر است:
تزریق سم بوتولینوم: سم بوتولینوم یک سم عصبی است که توسط یک باکتری به نام کلستریدیوم بوتولینوم تولید می شود. این دارو به طور موقت عضلات را تا سه ماه فلج می کند و می توان آن را بدون بیهوشی یا آرامبخش در عضله اسفنکتر داخلی مقعد در مطب بالینی تزریق کرد. دوز بسیار کم است و عملاً هیچ خطری برای ایجاد مسمومیت بوتولیسم ندارد. بوتولینوم می تواند باعث بی اختیاری موقت و خفیف مقعدی (نشت گاز یا مدفوع) در برخی بیماران شود. از آنجایی که شامل تزریق می شود، معمولاً برای بیمارانی که به درمان موضعی پاسخ نمی دهند اختصاص داده می شود.
لیزر شقاق: روش لیزر فیشر به عنوان یکی از روش‌های نوین درمان این عارضه به شمار می‌رود و انتخاب افرادی است که از عمل جراحی هراس دارند یا کوتاه بودن دوران نقاهت از اولویت‌های آنها است. لیزر معمولا در کلینیک و بصورت سرپایی انجام می‌شود، اما برای تخمین هزینه درمان شقاق با لیزر نیاز به معاینه حضوری و بررسی کامل شرایط بیماری است. می‌توانید برای مشاوره و تخمین هزینه به این صفحه مراجعه کنید.
