یکی از عارضه‌هایی که افراد فعال از نظر جنسی معمولا نگران هستند که به آن مبتلا نشوند، بیماری زگیل تناسلی یا ویروس اچ پی وی است. به دلیل مسری بودن و انتقال سریع اچ پی وی، در اولین تماس جنسی با فرد آلوده ممکن است به این بیماری مبتلا شوید. بنابراین باید علاوه بر رابطه جنسی محافظت شده، واکسن اچ پی وی یا زگیل تناسلی را پیش از شروع فالیت‌های جنسی تزریق کنید. در ادامه بیشتر با این عارضه، علائم و روش‌های درمان آن آشنا خواهید شد:
زگیل تناسلی یک عفونت شایع مقاربتی است که توسط ویروسی به نام ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شود. این ویروس از طریق تماس مستقیم پوست به پوست با افرادی که به HPV مبتلا هستند، منتقل می‌شود. اچ پی وی در حین رابطه جنسی واژینال و مقعدی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. همچنین گاهی از طریق رابطه جنسی دهانی منتقل می‌شود.
30 تا 40 گونه از ویروس HPV وجود دارد که به طور خاص بر اندام تناسلی تأثیر می‌گذارد، اما تنها تعداد کمی از این گونه ها باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شوند. زمانی که اندام تناسلی شما با اندام تناسلی فرد دیگری که ناقل ویروس HPV است تماس پوست با پوست داشته باشد، شما دچار زگیل تناسلی می‌شوید. ممکن است شریک جنسی شما به ویروس اچ پی وی مبتلا باشد، اما شما هیچ گونه علائم ظاهری مشاهده نکنید.
حتی اگر از کاندوم استفاده می‌کنید یا رابطه جنسی همراه با دخول نداشته باشید، ممکن است زگیل بگیرید. زیرا کاندوم تمام پوست دستگاه تناسلی را نمی‌پوشاند. زگیل تناسلی معمولاً توسط سویه‌های HPV ایجاد می‌شود که با سویه‌هایی که باعث ایجاد زگیل روی دست‌ها یا سایر قسمت‌های بدن می‌شوند، متفاوت است.
زگیل تناسلی از طریق فعالیت جنسی از جمله رابطه جنسی دهانی، واژن و مقعدی منتقل می شود. ممکن است چندین هفته یا چند ماه پس از ابتلا به عفونت علائم ظاهری شما ظاهر شود. همچنین زگیل تناسلی همیشه با چشم انسان قابل مشاهده نیست. ممکن است بسیار کوچک و به رنگ پوست یا کمی تیره تر باشند. قسمت بالای رشد ممکن است شبیه گل کلم باشد و ممکن است در لمس صاف یا کمی برآمدگی به نظر برسد.
زائده‌ها ممکن است به صورت دسته ای از زگیل ها یا فقط یک زگیل ظاهر شوند. اگر زگیل تناسلی گسترش یابد یا بزرگ شود، این وضعیت می‌تواند ناراحت کننده یا حتی دردناک باشد.
زگیل تناسلی در مردان می‌تواند در نواحی زیر ایجاد شود:
زگیل تناسلی در زنان معمولا در نواحی زیر ایجاد می‌شود:
حتی اگر نتوانید زگیل تناسلی را ببینید، ممکن است علائم زیر را تجربه کنید:
زگیل تناسلی همچنین ممکن است روی لب‌ها، دهان، زبان یا گلوی فردی که با شریک مبتلا به HPV تماس جنسی دهانی داشته است ظاهر شود.
برای تشخیص این عارضه در زنان و مردان، لازم است با پزشک متخصص در زمینه زنان، اورولوژی و جراح عمومی و … مشورت نمایید تا از وجود این زگیل ها اطمینان یابید. زیرا در برخی موارد این برجستگی ها با بیماری های پرخطر دیگر مانند سرطان به اشتباه تشخیص داده می‌شوند. برخی از راهکار های تشخیص این بیماری به این شرح است :
تشخیص زگیل تناسلی زنان راحت‌تر از مردان است. اگر فکر می‌کنید به این عارضه مبتلا شده‌اید باید به دکتر متخصص زنان مراجعه کنید. در صورتی که علائم ظاهری در خارج و اطراف واژن وجود داشته باشد، با یک معاینه روتین قابل تشخیص است.
برای مشاهده مطلب کامل زگیل تناسلی در مردان و زنان، علت، نحوه انتقال و تشخیص می‌توانید به لینک مربوطه مراجعه کنید.
همچنین ممکن است داخل واژن و رحم بوسیله دستگاه معاینه شود، یا تست پاپ اسمیر انجام شود و در صورتی که مورد مشکوکی وجود داشت باشد، نمونه در آزمایشگاه پاتولوژی بررسی می‌شود.
هر فرد فعال از نظر جنسی در معرض خطر ابتلا به HPV است. با این حال احتمال ابتلا به زگیل تناسلی در موارد زیر افزایش می‌یابد:
در حالی که زگیل های تناسلی قابل مشاهده اغلب با گذشت زمان از بین می روند، HPV خود می تواند در سلول های پوست شما باقی بماند. این بدان معنی است که ممکن است در طول زندگی خود چندین بار دچار این عارضه شوید.
بنابراین اگر می‌خواهید از انتقال ویروس به دیگران جلوگیری کنید، مدیریت علائم بسیار مهم است. زیرا زگیل تناسلی می‌تواند به دیگران منتقل شود، حتی اگر زگیل قابل مشاهده یا علائم دیگری وجود نداشته باشد. نوع درمانی که به شما پیشنهاد می شود بستگی به شکل ظاهری زگیل ها و محل آنها دارد. پزشک یا پرستار این موضوع را با شما در میان خواهند گذاشت. این بیماری تنها از این جهت خطرناک محسوب می‌شود که ریسک ابتلا به سرطان دهانه رحم و آلت تناسلی را افزایش می‌دهد. برخی از روش‌های درمان این عارضه به شرح زیر است:
می‌توانید طبق تجویز پزشک از برخی داروهای موضعی برای از بین بردن زائده‌های زگیل تناسلی استفاده کنید. البته معمولا این داروها روش‌های قطعی برای از بین بردن زائده‌های زگیل تناسلی نیستند و فقط برای زائده های کوچک و خفیف کاربرد دارند. برخی از داروهای کاربردی برای درمان این عارضه‌ها به شرح زیر است:
