(( آدمها را که رها کنی، میخواهند بخورند و بپاشند و لذت ببرند و از این حرفها. آخرش هم دوقورت و نیمشان باقی باشد که چرا فلان شد و چرا بهمان نشد.
می گویند خودت باش. ولی من حرفم این است که اگر خودت، چیزی شبیه این جمله ی بالاست، با عرض پوزش، غلط میکنی خودت باشی! زندگی یعنی تلاش. میخواهی زندگی نکنی و بخوری و بخوابی و آخرش با چندتا پنبه و کمی کافور بگذارندت لای یک پارچه و خداحافظ دنیا؟؟
خجالت هم خوب است!
نه!نه! از من خجالت نکش. من نهایتا چندسالی کنارت باشم و رفاقت کنیم. بعد از چند وقت که ببینم خبری از تو آن جلوها نیست، غزل خداحافظی را برایت پیامک میکنم و میروم. پیامک کردم چون آدمی که عقب میماند، خودش برای خودش ارزش قائل نیست. حالا من بخاطرش وقت بگذارم بروم حضوری خدافظی کنم، یا از حجم اینترنت نازنینم مصرف کنم که بای بای؟؟))
همین الان که این نوشته را داری میخوانی، مطمئن باش هزاران نفر تصمیم گرفتند بلندشوند و کاری برای خودشان انجام بدهند. ولی مطمئنم تو، هنوز دراز کشیدی یا نهایتا نشسته ای و این جمله را نخوانده، رها میکنی و میروی پی کارهای مسخره ای که چندین سال تورو همین جایی که هستی نگه داشتن.
مراقب باش ماشینت کجا یخ زده ... عزیزم تو هنوز به 30 سالگی نرسیده ای. (اصلا رسیده باشی هم چیز زیادی از دست نرفته) .بلندشو ضد یخ هدف را بریز روی موتور اراده ات و کاری برای خودت بکن.
حتی اگر با این وضعیت پسرفت هم نکنی، وقتی دوستان و آشنایانت و کسایی که با آنها الان هم رده ای، بروند جلو، انگار تو عقب افتادی!
برای خودت گفتم . وگرنه با این بی تفاوتی یی که تو داری، چند وقت دیگر ، خودت هم خودت رو قبول نداری. پاشو کاری کن برای خودت ...
