قبل از پا گرفتن ایده شبکه‌های اجتماعی، این وبلاگ‌ها بودند که حرف اول را در حیطه تولید محتوای اینترنتی می‌زدند. اگر چیزی از آن دوران یادتان باشد می‌دانید که در آن روزگار لینک دادن به وبلاگ‌ها و وب‌سایت‌های دیگر امری کاملا عادی و متداول بود، حتی به اندازه‌ای که هر وبلاگ در سایدبار خودش یک بخش به اسم لینکدونی اضافه می‌کرد برای معرفی وبلاگ‌ها و وب‌سایت‌های دیگر یا هر محتوای جالبی که در اینترنت پیدا می‌شد.
بحث سئو که همه‌گیر شد و قرار گرفتن در صفحه اول نتایج گوگل تبدیل شد به آرزوی هر بلاگر یا محتواگری، متخصصان سئو به تولید کننده‌های محتوا توصیه می‌کردند که حتما در محتوای خود یکی دو تا لینک به سایت‌ها و وبلاگ‌های دیگر قرار بدهند. در اصل، گذاشتن لینک خارجی در محتوا دیگر نه تنها یک رسم معمول، بلکه یک مرحله ضروری برای ارتقاء سئوی صفحات اینترنتی محسوب می‌شد.
بگذارید زمان را سریع‌تر ورق بزنیم و برسیم به همین امروز که شبکه‌های اجتماعی پادشاه دنیای تولید و بازاریابی محتوا هستند. اکنون اوضاع در این زمینه کاملا فرق کرده است.
اگر قبلا لینک دادن به صفحات دیگر در اینترنت کار جالب و مفیدی قلمداد می‌شد، اما در حال حاضر در شبکه‌های اجتماعی این اقدام چندان توصیه نمی‌شود. البته من بر مبنای داده‌های ثبت شده و آمار و ارقام با شما حرف نمی‌زنم، بلکه بر اساس تجربیات و مشاهدات شخصی به این نتیجه رسیده‌ام که کاربران شبکه‌های اجتماعی اصلا تمایل ندارند که روی لینک‌های خارجی کلیک کنند.
فرقی ندارد که کدام پلتفرم اجتماعی را در نظر بگیرید، در تمامی پلتفرم‌ها این رفتار بین کاربران مشترک است. مثلا در توییتر (اکس) اگر لینک یک مطلب جالب از یک سایت را بدون توضیحات خاصی به اشتراک بگذارید، احتمالش خیلی کم است که تعداد زیادی از مخاطبان‌تان روی آن لینک کلیک کنند، مقاله را بخوانند و بعد دوباره به توییت شما برگردند و بازخورد خود را به ثبت برسانند. حال اگر نکات جالب همان مقاله را در قالب یک یا چند توییت پست کنید، احتمالش خیلی بیشتر است که مخاطبان توییتری شما توییت را بخوانند و با شما اینتراکشن داشته باشند.
یا مثلا در یوتیوب، اگر وسط ویدیو از مخاطبان خود بخواهید به فلان صفحه اینترنتی مراجعه کنند تا چیزی را مطالعه کنند یا خریدی انجام بدهند، احتمالش خیلی کم است که کسی به حرف شما گوش کند. اما اگر مخاطب را به یک ویدیوی دیگر از کانال خود یا یک ویدیوی مرتبط از یک کانال دیگر در یوتیوب هدایت کنید، احتمالش خیلی بیشتر است که مخاطب به سمت محتوای مورد نظر شما کشانده شود.
این رفتار مشترک بین همه کاربران تمامی پلتفرم‌های اجتماعی کاملا قابل درک است. مخاطب امروزی دوست دارد کل محتوای خودش را به طور حاضر و آماده در همان پلتفرمی که انتخاب کرده است دریافت کند و کمتر حوصله جابه‌جایی بین پلتفرم‌ها و صفحات اینترنتی را دارد.
بگذریم که خود این پلتفرم‌ها هم دوست ندارند مخاطبان‌شان از سایت‌شان خارج شوند و به سایت دیگری هدایت شوند. به همین دلیل است که اینستاگرام این همه در برابر امکان قرار دادن لینک در پست‌ها و کپشن‌ها مقاومت می‌کند، یا توییتر (اکس) می‌کوشد تبدیل به رقیب باقی پلتفرم‌های اجتماعی بشود تا شما مجبور نباشید لینک محتوای دیگر شبکه‌های اجتماعی را در آن به اشتراک بگذارید.
در واقع این موضوع آن چنان برای صاحبان و سازندگان پلتفرم‌های اجتماعی مهم است که در طراحی الگوریتم‌های خود نیز به آن توجه می‌کنند. مثلا طبق تحقیقاتی که روی الگوریتم لینکداین انجام شده، مشخص شده است که اگر در محتوای خود در لینکداین لینک خارجی قرار بدهید، میزان ریچ ارگانیک محتوای شما ده درصد کاهش پیدا می‌کند. البته تحقیقات مشابهی روی الگوریتم یوتیوب یا توییتر انجام نشده است، اما دور از ذهن نیست اگر تصور کنیم که آن‌ها هم چنین قوانینی را در الگوریتم‌های خود دارند.
می‌دانم که اکثر بازاریابان محتوایی معمولا به شما توصیه می‌کنند که تا حد امکان لینک خارجی در محتوای خود قرار دهید، یا این‌که محتوای خود در پلتفرم‌های مختلف را به هم مرتبط بسازید. اما تجربه ثابت کرده است که برای رسیدن به حداکثر موفقیت در بازاریابی محتوا در پلتفرم‌های اجتماعی، این توصیه‌ها قدیمی و بلااستفاده شده‌اند.
منظورم چیست؟ منظورم این است که این دیگر فکر خوبی نیست که در توییتر به ویدیوی یوتیوب خود لینک بدهید، یا در اینستاگرام مخاطب‌تان را به صفحه دیگری هدایت کنید.
آنچه هر محتواگری باید انجام بدهد این است که برای هر پلتفرم، محتوایی مخصوص به همان پلتفرم را تولید کند. مثلا اگر در توییتر مشغول تولید محتوا هستید، سعی کنید تمام محتوا را در همان توییتر به مخاطب ارائه بدهید، نه این‌که مجبورش کنید به یوتیوب شما سر بزند. یا اگر هم در یوتیوب فعالیت می‌کنید و هم در اینستاگرام، بهتر است ویدیوهای خود را در قالب چند ویدیوی کوچک‌تر در اینستاگرام بازنشر کنید تا این‌که مخاطب را راضی کنید به کانال یوتیوب‌تان مراجعه کند.
این نکته‌ای است که اکثر محتواگرهای مطرح دنیا این روزها رعایت می‌کنند. حتی Mr. Beast هم در یک پادکست دقیقا به همین مورد اشاره کرد و گفت بهتر است از هدایت کردن مخاطب به سمت پلتفرم‌های دیگر یا صفحات اینترنتی خارجی پرهیز کنید.
اگر بخواهم کل این مقاله را در سه نکته خلاصه کنم، باید این‌طور بنویسم:
۱- برای هر پلتفرم، محتوایی مخصوص به همان پلتفرم تولید کنید.
۲- اصلا به صفحات خارجی لینک ندهید. اگر هم خواستید لینکی بدهید، لینک مقصد ترجیحا در همان پلتفرم مبدا باشد (یعنی لینک داخلی باشد).
۳- نهایتا فقط یک لینک خارجی در پروفایل خود در پلتفرم‌های اجتماعی قرار دهید (ترجیحا در بایو).
مخاطب اگر از محتوای شما خوشش بیاید، آن‌قدر باهوش هست که بتواند پروفایل شما در دیگر پلتفرم‌ها را هم از طریق گوگل پیدا کند. شما فقط سعی کنید تا حد امکان مخاطب را در همان پلتفرمی که در آن تولید محتوا می‌کنید نگه دارید.
