عبور از باستان گرایی و ملی گرایی افراطی!

باشد که به جای نازیدن به کاری که خود انجام نداده‌ام، از کارهای مثبت نیاکان خود و دیگران بیاموزم و از کارهای ناشایستشان عبرت گیرم

برای نمونه یکی از زیباترین آموزه‌ها که در شعر زیبای "بنی آدم اعضای یک پیکرند" سعدی -که از پیشامد روزگار از نیاکان ما نیز هست- نمایان و شایسته پندآموزی است، باور به ناشایست بودن بخش کردن مردمان جهان به «ما» و «آن‌ها» و دسته‌بندی باشندگان در چارچوب «ملت ما» و «ملت‌ آنها» و ... بوده که امروزه نیز پندگرفتن از چنین آموزه‌‌های ارزشمندی نیاز جهان از هم گسیخته ماست