زردچوبه داروی زرد طلایی
زردچوبه ، این ادویه جادویی طلایی با طعم خارق العاده قرن هاست به عنوان غذا و دارو مورد استفاده قرار می گیرد. به لطف کورکومین ، یک نوع ماده درمانی که از رنگ پر جنب و جوش خود تأمین می کند ، در جوامع بهداشتی و تغذیه ای دوباره ظاهر شده است. کورکومین دارای خاصیت ضد التهابی قابل توجهی است رقیب سرسخت داروی ایبوپروفن است که خاصیت ضد التهابی دارد. بر خلاف داروهای بدون نسخه ، زردچوبه هیچ اثر سمی روی بدن ندارد. مزایای آنتی اکسیدانی قدرتمند Curcumin نشان داده شده است که از سلولهای سالم ، بخصوص آنهایی که در روده بزرگ وجود دارد ، از عوامل ایجاد کننده سرطان محافظت می کند. این ماده قبل ازاینکه سلولهای سرطانی شانس آلوده کردن ناحیه های دیگربدن را داشته باشند، به بدن در از بین بردن سلولهای سرطانی جهش یافته کمک می کند. زردچوبه همچنین به کاهش کلسترول و جلوگیری از بیماری های قلبی کمک شایانی می کند. همه اینها یک طرف، این طلای زرد با طعم خوش خود غذاهای ما را رنگی و خوشمزه می کند!
نام گیاه شناسی زردچوبه Curcuma longa است. این گیاه به سختی به سه پا(ساقه) می رسد و گل و ریزوم یا ساقه ای مانند ریشه در زمین وجود دارد ، تولید می کند. ریزوم ظاهری شبیه به زنجبیل دارد. این ساقه مانند ریشه است که ادویه زردچوبه زرد از آن تولید می شود. اگرچه اکنون می توان در مناطق استوایی هم زردچوبه یافت ولی هند از زمان های بسیار قدیم بزرگترین تولید کننده زردچوبه بوده است.
در سالهای اخیر زردچوبه به دلیل خاصیت درمانی طبیعی خود مورد توجه بسیاری قرار گرفته است ، اما در واقع بیش از 4500 سال است که از نظر دارویی مورد استفاده قرار می گیرد. باستان شناسان از تجزیه و تحلیل گلدان های کشف شده در نزدیکی دهلی نو و همچنین از باقیمانده های زردچوبه ، زنجبیل و سیر کشف شده در آن گلدان ها به این نتیجه رسیدند که قدمت آن به 2500 سال قبل از میلاد باز می گردد. حدود 500 سال قبل از میلاد مسیح بود که زردچوبه به عنوان بخش مهمی از داروهای آیورودا ظاهر شد. آیورودا یک روش درمانی قدیمی هندی است که امروزه نیز مورد استفاده قرار می گیرد. گفته می شود که Ayurveda به معنای "علم زندگی" است ، آیور به معنی "زندگی" و ودا به معنای "علم یا دانش" است. گفته می شود که استنشاق دود ناشی از سوختن زردچوبه باعث کاهش احساس خفگی در ریه می شود ، آب زردچوبه به بهبود زخم ها و کبودی ها کمک می کند و از روش خمیر زردچوبه نیز برای درمان آنها استفاده می شود. انواع ناراحتی های پوستی ، از آبله مرغان گرفته تا لکه ها و زونارا می توان با زردچوبه درمان کرد. ادبیات آیورودایی شامل بیش از 100 اصطلاح مختلف برای زردچوبه ، از جمله جیانتی ، به معنای "کسی که بر بیماری ها پیروز می شود" و مادری مانیکا به معنای "زیبا به عنوان مهتاب" استفاده کرده است.
در فرهنگ هند ، اهمیت زردچوبه فراتر از دارو است. آیین هندو زردچوبه را فرخنده و مقدس می داند. یک سنت زیبا در هند وجود دارد که در روز عروسی ، یک رشته زرد رنگ با رنگ خمیر زردچوبه ، توسط داماد آماده می شود و به گردن عروس انداخته می شود. این گردنبند ، معروف به مانتال ساترا ، نشانگر این است که این زن متاهل و قادر به اداره یک خانواده است. این سنت هنوز در جوامع هندو ادامه دارد و با مبادله حلقه های عروسی غربی مقایسه شده است. در بخش هایی از جنوب هند ، قطعه ای از ریزوم زردچوبه به عنوان یک عامل برای محافظت در برابر ارواح شیطانی مورد استفاده قرار می گیرد.
از رنگ طبیعی زرد ، زردچوبه نیز قرن ها برای رنگ آمیزی لباس و نخ استفاده شده است. به عنوان مثال لباس های بودایی که به رنگ زعفران با زردچوبه رنگ شده انداز این گیاه زیبا استفاده شده است. در کرالا ، ایالت جنوب غربی هند ، در جشنواره ای به نام "اونام" به کودکان لباسی می پوشانند که با زردچوبه رنگ شده است. دلیل این امر ناشناخته است ، اگرچه احتمالاً مربوط به ارتباط این رنگ با لرد کریشنا (خدای مورد علاقه هندی ها)است.
بیشتر ما به عنوان ادویه آشپزی با زردچوبه آشنا هستیم. ولی این گیاه پرفایده با راز و رمز های پیچیده در جوامع مختلف استفاده های درمانی و خاصیت های متفاوتی دارد.
