پروتئین CRP که با نام پنتراکسین 1 (Pentraxin 1) نیز شناخته میشود، نوعی پروتئین مارکر (Marker Protein) است که طی فرایندهای التهابی حاد ترشح میشود و با شرایطی مانند عفونت، آرتریت روماتوئید (Rheumatoid arthritis)، سکته قلبی، تومور بدخیم و غیره نیز ارتیاط دارد.
در این مقاله سعی داریم به طور مختصر و خاص در مورد ارتباط CRP با بیماری های قلبی عروقی صحبت کنیم.
پروتئین CRP توسط کبد سنتز شده و از ۵ زنجیره پلیپپتیدی یکسان (یک حلقه پنجبخشی) تشکیل شده است. نقش آن را میتوان در سیستم ایمنی یافت، به نحوی که سیستم کمپلمان را بهواسطه فعالکردن جزء C1Q شروع میکند. سپس باعث اپسونیزاسیون (Opsonins) و فاگوسیتوز (Phagocytosis) در سلولهای درگیر میشود، البته مهمترین عملکرد آن اتصال و سمزدایی سموم داخلی تولید شده در اثر آسیب بافتی میباشد.
پروتئین CRP در سرم افراد سالم به طور طبیعی به مقدار کم وجود دارد اما در مواردی که به هر نحوی سبب التهاب گردد، افزایش ترشح آن به کمک آزمایش های hs-CRP و CRP قابل اندازه گیری خواهد بود.
مطالعه بیشتر : تفاوت آزمایش CRP با hs-CRP
پروتئین CRP را بر حسب میلیگرم در لیتر (mg/L) اندازهگیری میکنند.
نتایج آزمایش استاندارد CRP معمولاً به شرح زیر است:
نرمال: کمتر از 10 میلیگرم در لیتر
بالا: برابر یا بیشتر از 10 میلیگرم در لیتر
نتایج آزمایش hs-CRP معمولاً به شرح زیر است:
خطر کمتر بیماری قلبی: سطح hs-CRP کمتر از 2.0 میلیگرم در لیتر
خطر بیشتر بیماری قلبی: سطح hs-CRP برابر یا بیشتر از 2.0 میلیگرم در لیتر
سطح پروتئین CRP یک فرد در طول زمان متفاوت است. از این رو ارزیابی خطر بیماری عروق کرونر باید بر اساس میانگین دو آزمایش hs-CRP باشد که به طور ایده آل بافاصله دوهفته انجام میشود. مقادیر بالای 2.0 میلیگرم در لیتر ممکن است منعکسکننده افزایش خطر حملات قلبی یا خطر حمله قلبی مکرر است!
سطح hs-CRP شما تنها یک عامل خطر برای بیماری عروق کرونر است. اگر سطح hs-CRP بالایی دارید، حتما برای ارزیابی بیشتر به دکتر مراجعه کرده تا آزمایشهای مکمل دیگری انجام شود.