خواندن 2 دقیقه
فیلم و روان-۲۲
ادای دین رابرت اگرز به سینمای اکسپرسیونیستی، درایر، مورنائو، ادگار آلن پو، هرمان ملویل، رومن پولانسکی، سایکو درام‌های موفق و فیلمهای وحشت بزرگ به بار نشسته و حاصل فیلمی خودبسنده است. دو مرد ( توماس و افریم) ، نگاهبان فانوس دریایی هستند. یکی در مقام پدری نمادین در کنار دریای خروشان ( یادآور اسطوره‌ی پوزئیدون) ، صاحب فانوس است و حق دسترسی به طبقات بالا را دارد ( فانوس به مثابه‌ی فالوس ) و دیگری مرد نابالغی است که احساساتش را سرکوب می‌کند و می‌خواهد مانند اسطوره‌ی اودیپ قدرت حاکم را از بین ببرد تا به نور و فراروی از دریای احساسات برسد. حاصل جنونی فزاینده و زیستن در دنیایی تکه‌‌پاره‌شده و بی‌رحم است. فانوس دریایی یکی از بهترین فیلمهای سال و از بزرگترین فیلمهای سالهای اخیر سینماست که زمان ارزشهای آن را نشان خواهد داد. (مقاله مفصلم درباره‌ی این فیلم را در صفحه‌ی سایکوی شماره‌ی آینده‌ی مجله‌ی دنیای تصویر ( صفحه‌ی ثابتی که به پیوند روانشناسی و سینما می‌پردازد) خواهید خواند).
بهنام شریفی
#فیلم_و_روان #فیلم_درمانی #هنر_و_روانشناسی #هنر_و_روان #روانشناسی_تحلیلی
#psychology #psychology #thelighthouse #analtycalpsychology
