کراتین یک پروتئین غیر ضروری است که از آرژنین، گلیسین و متیونین گرفته میشود. کبد، کلیه ها و پانکراس به طور ذاتی در حدود ۱ الی ۲ گرم کراتین در روز تولید میکنند. ۱ الی ۲ گرم کراتین دیگر نیز از طریق مواد غذایی و به طور عمده از طریق ماهی و گوشت قرمز کسب میشود.
این مقادیر کراتین اخذ شده از مواد غذایی روزانه و تولید شده توسط بدن با یکدیگر ترکیب شده تا نیازهای طبیعی بدن را که روزانه ۲ گرم کراتین است را برآورده سازند.
پودر کراتین ضمن کمک به عضله سازی، افزایش نیرو و ارتقاء عملکرد ورزشی، یک ماده طبیعی در گوشت است، که عمدتا هم در گوشت قرمز یافت میشود. ساختار شیمیایی این کراتین شبیه آمینو اسیدها است. بدن بهطور طبیعی، کراتین را از آمینواسیدهای گلیسین و آرژنین تولید میکند.
کراتین در بدن بهصورت ترکیب فسفاته (کراتین فسفات) درآمده و به عنوان یکی از منابع ذخیره انرژی بهویژه در فعالتها و ورزشهای سرعتی و انفجاری بهکار میرود. بیشتر ذخیره کراتین نیز در عضلات اسکلتی قرار دارد. حدود ۹۵ درصدِ کراتین بهصورت فسفوکراتین در عضلات ذخیره میشود، ۵ درصد باقیمانده نیز در مغز، کلیه و کبد ذخیره میشود.
مکمل کراتین در بازار به صورت پودر، کپسول، قرص جویدنی و قطره یافت می شود. ولی در ایران اغلب به صورت پودر در بسته های ۱۲۰ تا ۱۰۰۰ گرمی دیده می شود. مقدار کراتین منوهیدرات موجود در یک قاشق پودر کراتین حدود ۵ گرم می باشد.
تقریباً ۹۵ درصد کراتین بدن در عضلات اسکلتی به کراتینین تبدیل شده و بعد در چرخش توسط کلیهها به میزان ۲ گرم در روز دفع میشود. بطور عمده در طی دو هفته باعث افزایش توده عضلانی میشود. همچنین کراتین مسئول بهبود کارایی در تمرینات سخت، افزایش سطح انرژی و سرعت بخشیدن بر میزان ریکاوری است.
تحقیات زیادی روی کراتین صورت گرفته است و نتایج تحقیقات نشان دادهاند که مصرف آن عوارضی ایجاد نمیکند. حتی تحقیقات زیادی بر روی مکمل های کراتین صورت گرفته که نتایج این تحقیقات هیچ عارضه منفی بلند مدتی را بر روی کلیهها و کبد نشان نداده است. البته افرادی که از قبل مشکل کبدی یا کلیوی دارند باید برای مصرف با پزشک مشورت کنند.
عدهای نیز باور دارند که مصرف کراتین باعث کم آبی و گرفتگی عضلات میشود، اما هیچ تحقیق علمی این ادعا را ثابت نمیکند. در واقع تحقیقات نشان میدهند که مصرف کراتین در طول تمرینات استقامتی سبب کاهش گرفتگی عضلات و بهبود آبرسانی به بدن میشود.