هالییود رو بگردی کلی فیلم تین ایجری خوب پیدا میکنی! درست شنیدی! تین ایجری صفت منفی نیست! فیلمای تین ایجری فیلمایی هستن که بخشی از زندگی رو نشون میدن که انسان تو مرز بین بازی کوکانه و مسئولیت پذیزی بالغانه گیر کرده!
از طرفی عواطف جدیدی رو حس میکنه و از طرفی تقریبا هر بنی بشری دور و برش فقط تمرکز کردن رو اینکه آینده ی درخشانی داشته باشه! از طرفی طالب آزادی بیشتره و از طرفی اصلا نمیدونه اون بیرون دنیا چقدر بی رحمه! از طرفی مادر پدر فک میکنن فرزند تین ایجرشون مثل یه سفینه فضا پیماس که الان در دست ساخته و هرچی بیشتر بکوبن و جوش بدن و ببرن در آینده شاتل بهتر و قویتری خواهند داشت از طرفی تنها چیزی که فرزندشون میتونه بهش فکر کنه عشقه!
تقریبا همه ی تین ایجر ها تو شرایطی قرار میگیرن که درک کردنش برای افرادی که دیگه تو دوره ی تین ایجری نیسن ممکن نیست!
تحت عواطفی قرار میگیرن که از نظر یه فرد بالغ احمقانه س! (طبق تعریف جامعه از فرد بالغ که به معنای کسیه که دیگه بازی گوشیو گذاشته کنار و شروع به مسئولیت پذیری کرده و سرگرمی و خوش گذرونی های منطقی تری داره که به نظر من همش همه ش احمقانه س)
ولی در واقع! هه هه :)) . کلمه ی واقعیت به معنی اتفاقیه که واقع شده! ینی اتفاقیه که افتاده! و هر چقدر عواطف و نظرات یه فرد تین ایجر نشات گرفته از هیجانات هورمونی محسوب بشه! به هر حال اتفاق افتاده و واقعیه!
اما تقریبا 90 درصد کل دنیا از درک این قضیه عاجزن و نمیتونن ارتباطی با تین ایجرشون برقرار کنن!
ولش کنیم این حرفارو!
امروز فیلمی دیدم که تو سن ۲۵ سالگی بهم نشون داد انگار بر خلاف ارتباطی که با فیلمای کالجی-تین ایجری برقرار میکنم که به این معناس که کارها و اشتباهاتی که باید تو اون دوره انجام میدادم رو ندادم! (مخصوصا ما ایرانی ها)، باعث شده هنوز عواطفم نسبت به این فیلما فعال بمونه!
داشتم خودم رو جای کاراکترای فیلم میذاشتم ولی یهو یادم افتاد اینا تو فیلم مثلا 18 سالشونه! و من 25 سالمه! واقعا دیگه برای من توی این دنیا جایی برای برگشت به کالج و تجربه ی تجربیات نکرده م نیست!
این قضیه داشت باعث میشد غمی تو وجودم حس کنم ولی ازونجایی که سعی میکنم دائما تصمیماتمو ببرم زیر سوال! تصمیم به غمگین بودن رو بردم زیر سوال و با این منطق بهش جواب دادم که شاسگول جان! برو ببین تو ۲۵ سالگی باید چیکار کنی که 32 سالگی غصه شو نخوری! :))
اینطوری شد که این متنو نوشتن!
مرسی خوندی :)
