متاسفانه این روزها چه بین در و همسایه ، چه توی تاکسی و چه توی فضای مجازی هرکجا می نشینم از ناله ی مردم میشنوم و قطعاً حفظ روحیه در این شرایط سخت کار آسونی نیست . اما از اونجایی که در حد مقدماتی با تفکر سیستمی آشنا هستم و میدونم که شادی نه یک مسئله ی شخصی بلکه یک مسئله ی جمعی است ، به این معنی که اگر من حتی بهترین امکانات مالی و بهترین پست و مقام ها را داشته باشم و به تمام اهدافم رسیده باشم تا زمانی که در جامعه و شهر و محله ی غمگین و سرخورده و ناامید زندگی میکنم نمی توانم از 100% امکانات و نعمت هایی که دارم لذت ببرم و شاد باشم .
شاید جالب باشه سری بزنیم به یه تحقیق جالب توی دانشگاه هاروارد که دقیقاً همین پاراگراف بالا رو تایید میکنه .
توی این تحقیق جالب(+) مشخص شد که اگر شما شاد هستی بهتره از دوستان و دوستانِ دوستان تون تشکر کنید! و اگر هم غمگین هستی خودت رو سرزنش نکن شاید تو مقصر نباشی و فقط جای اشتباهی قرار گرفتی! توی این تحقیق مشخص شد که شادی نه تنها یک مفهوم فردی نیست بلکه یک مفهوم جمعی است و شادی مثل یک بیماری واگیر دار به افراد مختلف سرایت میکند!
در این تحقیق که 5000 نفر شرکت داشتند محققان متوجه شدند وقتی یک شخص احساس شادی کند این حس خوب تا 2 الی 3 لایه ی ارتباطی شان منتقل می شود یعنی شادی یک شخص یک زنجیره را فعال میکند که دوستان و دوستانِ دوستان و دوستانِ دوستانِ دوستان تان را در بر میگیرد! و این اثر تا یک سال باقی می ماند .
در این تحقیق جالب مشخص شد که غم و ناراحتی به اندازه ی شادی اینقدر سریع و قوی منتقل نمی شود .
آن ها متوجه شدند که وضعیت احساسی شما ممکن است وابسته به کسانی باشد که شما ممکن است آن ها را هرگز ندیده اید و احتمالا در لایه های ارتباطی شما 2 تا 3 درجه فاصله دارند !
هرچه میزان دوستی که در لایه ی ارتباطی شما است به شما نزدیک تر باشد ، احتمال انتقال احساسات او به شما بیشتر می شود .
شاید علمی نباشه اما فکر میکنم حتی پیج هایی که در اینستاگرام و تلگرام و توییتر دنبال میکنی هم میتونن توی شادی شما تاثیر داشته باشند. مفهوم ارتباط توی دهه های اخیر با ظهور و فراگیری اینترنت و مخصوصاً بعد از همه گیری کرونا این روزها یکم پیچیده تر شده و صرفاً وابسته به حضور فیزیکی دو شخص یا یک خانواده کنار هم نیست . شما ممکنه دوستی داشته باشی که هرروز باهاش در ارتباط مجازی هستی اما کلا به تعداد محدودی توی فضای فیزیکی باهاش ملاقات کرده باشی !
نظر شما چیست؟ فکر میکنید شادی یک احساس فردیه و بدون در نظر گرفتن خانواده و محله و شهر و کشور میتونه ثابت باشه؟ یا شادی ما تا حد قابل توجهی وابسته ی خانواده ، محله و شهر و کشوری است که در اون زندگی میکنیم؟
