کرونا شش ماهی‌ست که برروی زندگی ما و همه، مانند بختک افتاده و مانع انجام تقریبا هر کاری شده است. تلاش‌های دولت‌های مختلف برای مواجهه با این ویروس با نتیجه‌ای نامعلوم همچنان ادامه داره. راهکارهای فراوانی هم براش پیشنهاد شده:
ایمنی گله‌ای؛ به این معنا که بخش زیادی از جمعیت به این ویرویس مبتلا شوند تا سیستم ایمنی بدن هر کس پادتن‌های متناسب رو تولید و ویروس رو در بدو ورود از بین ببره
قرنطینه‌ی شدید به نحوی که سرعت انتقال ویروس تا زمانی کشف واکسن و داروی کرونا را به شدت کم کند
این دو راهکار توسط دولت‌های مختلف ارائه شد. البته هر هیچ کشوری راهکارها به طور کامل و دقیق اجرا نشد بلکه در اغلب کشورها یک راهکار به عنوان روش اصلی انتخاب و راهکار دوم در کنار اولی رخ داد.
ایراد هر کدام ازین راهکارها چیست؟
ایمنی گله‌ای؛ آنطور که از اظهارات متخصصان برمی‌آید، در این روش دستکم باید ۶۰ تا ۷۰٪ جامعه به این ویروس مبتلا شوند تا اثرات ویروس کرونا همانند یک بیماری عادی شود. این روش مشکلات فراوانی را ایجاد کرد مانند:افزایش ناگهانی، شدید و غیر قابل کنترل بیماران و متوفیان کرونا. اثر این ویروس آنچنان شدید بود که یکی از بهترین سیستم‌های درمانی دنیا، یعنی انگستان را از پا درآورد و نخست‌وزیر این کشور را راهی آی‌سی‌یو کرد. آنقدر موج کرونا شدید بود که منجر به تغییر رسمی سیاست انگلستان از ایمنی گله‌ای به قرنطینه شد
سیستم قرنطینه؛ در این روش افراد به طور کامل از رودررو شدن با بقیه منع می‌شوند مگر افرادی خاص با شرایط خاص. در این روش که در کشورهای مختلف و به مدت دستکم ۳ ماه اجرا شد، اگرچه آمار مبتلایان به کرونا به شدت کم شد (مانند ایتالیا و اسپانیا که تعداد کشتگان کرونایی از بالای هزار نفر در روز به زیر ۱۰۰ نفر کاهش یافت) اما در عمل اقتصادشان با رشد منفی روبرو شد و امکان اجرای قرنطینه در طولانی مدت را گرفت. به جز دولت آمریکا که به پشتوانه‌ی دلار و از جیب همه‌ی جهان، خرج می‌کند، سایر کشورها بودجه‌ای محدود دارند و امکان ادامه‌ی قرنطینه در طولانی‌مدت را ندارند.
در این میان هر دو راهکار با بروز موج جدید کرونا و افزایش تلفات در هفته‌های اخیر زیر سوال رفته‌اند. حال راهکار چیست؟
جواب به این سوال به قول انگلیسی‌ها میلیون دلاری (که در اینجا صحبت از هزارها میلیارد دلار است)، بسیار سخت است چرا که اولا اطلاعات ما ازین ویروس علیرغم همه‌ی تلاش‌ها به شدت کم است و ثانیا معلوم نیست واقعا ایمنی گله‌ای رخ می‌دهد؟ (در فاز جدید کرونا نوع جدیدی از ویروس با قدرت بیشتر مشاهده شده) معلوم نیست چه زمانی واکسن تولید شود و تاثیر آن چقدر باشد. در مورد به خصوص ایران، حتی نمی‌دانیم چه مدت بعد از تولید واکسن (فرضا موفق) به دلیل تحریم‌ها به ایران برسد. از طرفی دیگر کمر اقتصاد زیر فشار قرنطینه شکسته شده، رشد اقتصادی دنیا رسما و برای اولین بار در قرن جدید منفی شده. در مورد ایران تحریم‌ها هم مزید بر علت شده و نه تنها اقتصاد ضعیف‌تر از همه‌ی دنیاست که امکان خرید داروها و ابزارهای درمان کرونا نیست.
دولت چه باید بکند
تولید واکسن کرونا در بهترین برآوردها، حداقل تا پایان سال میلادی طول می‌کشد. زندگی با کرونا یک واقعیت شده و باید آن را بپذیریم. از طرفی دیگر در ایران امکان ایجاد قرنطینه‌ی کامل نیست، چرا که نه تنها اقتصاد تحت تحریم و ضعیف است بلکه بدنه‌ی مدیریت کشور عملا ناتوان و ناکارمد شده. اما بیایید فرض کنیم بشود کارهای زیر را کرد:
دولت و شهرداری‌ها باید ماسک را برای همه به صورت رایگان تامین کند. به هر کد ملی یک بسته ماسک داده شود، راهکارها و ابزار تولید ماسک از شبکه‌های تلویزیونی، رادیویی و مجازی، آموزش داده شود، در اماکن پرتردد ماسک به رایگان یا با هزینه‌ی بسیار کم (یا کسر هزینه از یارانه‌ی فرد) توزیع شود و … به نحوی که همگان دسترسی ارزان و آسان به ماسک داشته باشند و بهانه‌ای برای این منظور نباشد.
دولت استفاده از ماسک را در اماکن عمومی، مراکز خرید و … «واقعا» الزامی کند. کارزار دولت در همین هفته‌های گذشته توانسته درصد استفاده از ماسک را از ۲۰٪ به ۵۰٪ برساند. برای این منظور پلیس هر کسی را که ماسک نداشته باشد، موقتا بازداشت کرده و با تعهد به استفاده از ماسک آزاد کند. همچنین اگر بار دیگر افراد بدون ماسک تردد کردند، آنها را با مبلغی حدود ۲ میلیون تومان جریمه کند و مجبور کند با مبلغ جریمه، ماسک تهیه و در اماکن تعیین‌شده، توزیع کند.
دولت و شهرداری‌ها باید محلول‌های ضدعفونی کننده را در تمامی اماکن پرتردد مانند اتوبوس‌ها، مترو، فرودگاه‌ها، بازارها، صف‌ها، پارک‌ها و … قرار دهند (ابزارهای متناسب باید در تیراژ بالا طراحی و توزیع گردد مانند ابزارهایی که با پدال، باعث افشان‌شدن محلول ضدعفونی‌کننده می‌شود)
دولت باید با تمام ظرفیت، سرعت اینترنت را افزایش دهد، استفاده از پهنای باند صداوسیما، نصب سریع و فوری فیبرهای نوری، نصب آنتن‌های وای‌فای شهری در ابعاد وسیع (برای دسترسی رایگان به شبکه‌ی ملی اطلاعات) تا به این صورت تمامی کارمندانی که می‌توانند، چه شرکت‌های خصوصی چه دولتی، دورکاری کنند.
استفاده از شبکه‌ی ملی اطلاعات برای اپ‌های دورکاری را رایگان کند به نحوی که کارمندان مجبور نشوند برای انجام کارها از خانه، هزینه‌ی اضافی بپردازند.
دولت باید به سرعت تمامی پرسشنامه‌ها و کارهایی که سازمان‌های دولتی می‌توانند به صورت آنلاین ارائه دهند را با سرعت هر چه بیشتر در اینترنت (یا شبکه‌ی ملی اطلاعات) قرار دهد تا مردم نیازی به مراجعه‌ی حضوری نداشته باشند
مجلس با تصویب قوانین مرتبط نیاز به حضور را کم کند، مثلا امکان مراجعه آنلاین به ادارات مختلف، دادگاه‌ها، گمرک، بیمه، مالیات و … را طبق قانون فراهم کند
کارهای غیر ضروری مانند کنسرت، سینما و … به صورت موقت تعطیل شوند و کارمندان‌شان با حقوق حداقلی دولت تامین شوند.
پلیس از تشکیل تحمعات جلوگیری کند
هر فرد ورودی از مرزها به مدت لازم قرنطینه شود و تنها در صورت اطمینان از سالم بودن، امکان ورود به کشور را داشته باشد.
اگر امور بالا انجام شوند از تردد در سطح شهرها کاسته می‌شود، با اجباری شدن ماسک، امکان انتقال ویروس به شدت کاهش می‌یابد، همه‌ی این کارها باعث می‌شود علیرغم انجام اغلب کارهای مردم، کرونا تلفات بالایی نگیرد و تعداد بیشتری از مردم تا زمان تولید واکسن زنده بمانند
