برداشت های ازاد من از سخنرانی جول استین ((چگونه به راحتی به کسی وابسته نشیم ؟))
یه حسی وجود داره درون ما ، حس ارزشمند بودن ، حس خوب بودن . خیلی وقت ها این حس رو از رفتار ادم های دیگه با ما ، دریافت میکنیم . یه جورایی وابسته اشون میشیم . کم کم برای اینکه حس خوبی نسبت به خودمون داشته باشیم ، به آدم های دیگه عادت میکنیم . حالا اگر اون آدمی که وابسته اش شدیم، انتظارات ما رو برآورده نکنه ، نا امید میشیم .یه تلاش مداوم برای دریافت حس خوب از آدم ها .
مثلا اگر من با یکی توی رابطه ام و الان این آدم دور از منه ، توی تنهایی خودم مدام سختمه که حالم با خودم خوب باشه ، دنبال یه موجود بیرونی هستم تا حسم بهتر بشه .
به بقیه نباید وابسته بشیم ، یا برخودشون خوبه یا نه ، و این رفتار دیگران ، ارزش ما رو تعیین نمیکنه . رک و پوست کنده، نیازی نیست بقیه ما رو قبول کنند، کافیه ، خودمون خودمون رو قبول داشته باشیم یه سری خواسته های فردی ، هدف های فردی ، برنامه های فردی هستن که تعهد شخصی ، نظم شخصی داشتن به اون ها ، باعث میشه به حس خوب داشتن از خودمون راحتتر برسیم . شاید کسی نباشه دلگرمی بده و تشویق کنه . یعنی برای خودمون اول ارزش قایل بشیم . وقتی برای خودمون وزندگی مون ارزش قایل میشیم ، تعهد شخصی داریم ، ارتباطات بهتری هم با دیگران داریم . اول حال خودمون خوب تره ، بعد توی رابطه حال اون ها هم بهتر میشه .
این یه واقعیته که هیچ کسی مسوول خوشحالی ما نیست ، مسوول اینکه به ما انگیزه بده .و هیچ ادمی نمیتونه ارزش واقعی ما رو کم کنه ، و این اعتبار و ارزش مندی رو میشه از قدرت الهی گرفت .
اینکه ادم ها بهمون دلگرمی بدن یا حتی تشویق کنند خیلی خوبه ولی به مرحله وابستگی نباید برسه . خدا ما رو انتخاب کرده و ما رو قبول داره. یه وقتایی هم دنبال چیزی هستیم از ادم ها که خودشون هم ندارند .
