عمل ابدومینوپلاستی یا تامی تاک یکی از رایجترین جراحیهای زیبایی است که برای شکلدهی مجدد شکم و حذف چربی و پوست اضافی انجام میشود. خطر مرگ در عمل ابدومینوپلاستی بسیار پایین است، اما همچون هر عمل جراحی دیگری، به طور کامل صفر نیست. این خطر در تحقیقات پزشکی سالهای اخیر بین 0.02% تا 0.16% گزارش شده است که به معنای آن است که از هر هزار نفر، کمتر از دو نفر ممکن است با عوارض مرگآور مواجه شوند. عواملی مانند سن بالا، چاقی، بیماریهای زمینهای (قلبی، ریوی، دیابت)، سیگار کشیدن و انجام همزمان چندین عمل جراحی میتوانند این خطر را افزایش دهند. عوارض جدی مانند عفونت شدید، لخته شدن خون (آمبولی ریوی) و مشکلات قلبی حین عمل از جمله عواملی هستند که میتوانند به مرگ منجر شوند.
ابدومینوپلاستی یک روش جراحی است که برای اصلاح ظاهر شکم انجام میشود. عمل ابدومینوپلاستی یکی از جراحیهای زیبایی بسیار رایج به عنوان بهترین عمل برای لاغری شکم و پهلو است که هر ساله بیش از 800,000 نفر در سراسر جهان تحت این عمل قرار میگیرند. این عمل معمولاً برای افرادی مناسب است که به دلیل بارداری، کاهش وزن شدید، افزایش سن یا عوامل ژنتیکی، دچار شلی و افتادگی پوست شکم شدهاند. در برخی موارد، ابدومینوپلاستی همراه با لیپوساکشن انجام میشود تا چربیهای اضافی در نواحی مختلف شکم برداشته شود.
سروم یکی از شایعترین عوارض پس از عمل ابدومینوپلاستی است که به تجمع مایع سرم زیر فلاش شکمی اشاره دارد. طبق مطالعات انجام شده، نرخ بروز سروم در برخی موارد به 15.4% میرسد. عواملی مانند انجام لیپوساکشن همزمان با عمل اصلی میتوانند خطر بروز سروم را افزایش دهند. در واقع، مردان نسبت به زنان بیشتر در معرض خطر قرار دارند. برخی از عوامل خطر مرتبط با بروز سروم شامل جنسیت مرد، انجام لیپوساکشن همزمان، و عدم حفظ فاسیا اسکارپا هنگام برش شکمی میباشد. همچنین، عدم رعایت مراقبتهای بعد از جراحی نیز میتواند منجر به افزایش احتمال بروز سروم شود.
برای مدیریت سروم معمولاً نیاز به تخلیه مایع تجمع یافته وجود دارد. در برخی موارد، استفاده از بخیهها برای کاهش فضای مرده بین فاسیا اسکارپا و عضلات شکمی پیشنهاد شده است که میتواند تا حد زیادی احتمال بروز سروم را کاهش دهد. همچنین، استفاده از چسب فیبرین نیز به عنوان یک روش مؤثر برای جلوگیری از تجمع مایع شناخته شده است.
سروم تجمع مایع سرم زیر فلاش شکمی است که شایعترین عارضه پس از عمل ابدومینوپلاستی محسوب میشود. طبق مطالعات، نرخ بروز سروم در برخی موارد به 15.4% میرسد و در مواردی که لیپوساکشن همزمان انجام شده باشد، این نرخ به 31.2% افزایش مییابد.
عفونت یکی دیگر از عوارض شایع پس از عمل ابدومینوپلاستی است که نرخ بروز آن بین 1% تا 3.8% متغیر است. عواملی مانند چاقی، دیابت و مصرف سیگار میتوانند خطر ابتلا به عفونت را افزایش دهند. همچنین، وجود شرایط ایمنی ضعیف نیز میتواند منجر به افزایش احتمال بروز عفونت شود. چاقی و دیابت دو عامل مهم در افزایش خطر عفونت هستند. همچنین مصرف سیگار نیز با افزایش نرخ عفونت مرتبط است؛ زیرا مصرف سیگار باعث تنگ شدن عروق خونی میشود که خود باعث کاهش خونرسانی به ناحیه جراحی میگردد.
برای مدیریت عفونتها معمولاً نیاز به تجویز آنتیبیوتیکها وجود دارد که باید بر اساس نوع عفونت انتخاب شوند. در موارد شدیدتر ممکن است نیاز به جراحی مجدد برای تخلیه ناحیه عفونی باشد. همچنین، رعایت نکات بهداشتی قبل و بعد از جراحی بسیار حائز اهمیت است تا احتمال بروز عفونت کاهش یابد.
عفونتها دومین عارضه شایع پس از ابدومینوپلاستی هستند که نرخ بروز آن بین 1% تا 3.8% متغیر است. عفونتها معمولاً ناشی از فلور باکتریایی پوست هستند.
نکروز پوست به دلیل عدم خونرسانی کافی به فلاش شکمی ایجاد میشود و میتواند منجر به مرگ بافت شود. این عارضه معمولاً با نشانههایی مانند تاخیر در پر شدن مویرگی و کاهش دمای محلی مشخص میشود. نرخ بروز نکروز پوست بین 3% تا 4.4% گزارش شده است و مصرف سیگار یکی از مهمترین عوامل خطر آن است که خطر را سه برابر افزایش میدهد. درمان این عارضه شامل مراقبتهای ویژه و در برخی موارد جراحی برای برداشتن بافت نکروزه است.
هماتوم تجمع خون خارج از رگهاست که ممکن است باعث ورم، درد موضعی و کبودی شود. نرخ بروز هماتوم در حدود 2% گزارش شده است و عوامل خطر آن شامل فشار خون بالا و اختلالات انعقادی میباشد. درمان هماتوم بستگی به حجم آن دارد؛ هماتومهای کوچک ممکن است فقط نیاز به تخلیه داشته باشند، اما هماتومهای بزرگتر ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.
اگرچه خطر مرگ در عمل ابدومینوپلاستی بسیار پایین است، اما به طور کامل صفر نیست. عواملی مانند بیماریهای زمینهای، سن، چاقی، سیگار کشیدن و انتخاب جراح غیرمجرب میتوانند این خطر را افزایش دهند. عوارض جدی مانند آمبولی ریوی (لخته شدن خون در ریهها)، عفونت گسترده و نارسایی چند ارگانی از جمله عواملی هستند که میتوانند به مرگ منجر شوند. شایعترین عارضه سروم است که تجمع مایع سرم زیر فلاش شکمی را نشان میدهد و نرخ بروز آن بین 15.4% تا 31.2% متغیر است. عفونت نیز دومین عارضه شایع با نرخ بروز بین 1% تا 3.8% است که عوامل خطر آن شامل چاقی، دیابت و مصرف سیگار هستند.
عوامل موثر بر خطر مرگ در ابدومینوپلاستی این وارد هستند:
افرادی که دارای بیماریهای قلبی، ریوی، دیابت، اختلالات انعقادی خون یا سیستم ایمنی ضعیف هستند، بیشتر در معرض خطر عوارض جدی و مرگ هستند. دیابت میتواند باعث کاهش ایمنی و طولانی شدن زمان بهبودی شود که این امر به نوبه خود خطر عفونت و عوارض دیگر را افزایش میدهد. همچنین بیماران دارای اختلالات انعقادی یا سابقه هماتومهای غیرقابل توضیح در معرض خطر بیشتری برای بروز هماتوم و عوارض ناشی از آن قرار دارند.
افراد مسنتر به دلیل کاهش توانایی بدنی و مشکلات سلامتی مرتبط با سن، معمولاً در معرض خطر بیشتری برای عوارض جراحی قرار دارند. افراد مسنتر معمولاً سیستم ایمنی ضعیفتری دارند و توانایی بدن آنها برای بهبودی پس از عمل کمتر است.
چاقی یکی از مهمترین عوامل خطر است که به طور مستقیم بر روی نتیجه جراحی تأثیر میگذارد. بیماران چاق معمولاً با مشکلات بیشتری در بیهوشی مواجه هستند و همچنین احتمال بروز عوارض پس از عمل مانند عفونت و هماتوم در آنها بیشتر است.
سیگار کشیدن باعث تنگ شدن عروق خونی و کاهش خونرسانی به بافتها میشود که میتواند منجر به نکروز پوست و عفونتهای جدی گردد.
انتخاب جراح غیرمجرب یا فاقد تجربه کافی میتواند به بروز خطاهای پزشکی و عوارض جدی منجر شود. استفاده از تکنیکهای جراحی نادرست یا عدم رعایت اصول ایمنی در حین عمل میتواند منجر به عوارض جدی و افزایش خطر مرگ شود.
عوارضی مانند خونریزی شدید، عفونت گسترده، آمبولی ریوی و نارسایی چند ارگانی میتوانند به مرگ منجر شوند. عدم توجه به مراقبتهای بعد از عمل، مانند عدم استفاده از آنتیبیوتیکها یا عدم پیگیری مناسب، میتواند منجر به بروز عفونتها و عوارض جدی گردد.
برای کاهش خطرات ناشی از این عوارض، پیشنهاداتی مانند حفظ فاسیا اسکارپا هنگام برش، استفاده از بخیهها برای کاهش فضای مرده و استفاده از چسب فیبرین برای جلوگیری از تجمع مایع ارائه شده است.
پس از عمل، زخمهای جراحی باید به دقت بررسی و مراقبت شوند. تمیز نگه داشتن زخمها و تعویض منظم پانسمانها برای جلوگیری از عفونت ضروری است. همچنین، بیماران باید از خیس کردن زخمها در آب و شنا کردن خودداری کنند تا خطر عفونت کاهش یابد. بیماران باید در روزهای اولیه پس از عمل استراحت کافی داشته باشند و از فعالیتهای سنگین و ورزشهای شدید خودداری کنند. فعالیتهای سبک مانند پیادهروی میتواند به بهبود گردش خون کمک کند، اما باید با احتیاط انجام شود. انجام معاینات منظم پس از عمل برای بررسی وضعیت زخمها و اطمینان از عدم بروز عوارض ضروری است. این معاینات میتوانند شامل بررسی زخمها، ارزیابی درد و بررسی نشانههای عفونت باشند.
تغذیه مناسب پس از عمل میتواند به تسریع روند بهبودی کمک کند. مصرف مواد غذایی غنی از پروتئین، ویتامینها و مواد معدنی برای ترمیم بافتها ضروری است. همچنین، هیدراته نگه داشتن بدن با نوشیدن آب کافی مهم است.
