اکر شما هم دنبال پاسخ این سوال هستید که “چشم فرزند من چه رنگی خواهد شد”، پس به ادامه مطلب توجه کنید:
برای پاسخ به سوال فوق باید صبر داشته باشید تا فرزند شما حداقل یک ساله شود.
وقتی در مورد رنگ چشم صحبت می کنیم ، در حقیقت در مورد ظاهر عنبیه صحبت می کنیم ، حلقه عضلانی اطراف مردمک که میزان ورود نور به چشم را کنترل می کند. به هر حال ، مردمک همیشه مشکی خواهد بود و سفیدی چشم (صلبیه) باید تقریباً سفید بماند ، اگرچه زردی ممکن است آنها را زرد کرده و التهاب آنها را صورتی یا قرمز نشان دهد.
رنگ چشم ، همانند رنگ مو و پوست ، به ترشح پروتئینی به نام ملانین بستگی دارد. در بدن ما سلولهایی به نام ملانوسیت وجود دارد که وظیفه آنها گردش ترشح ملانین است. با گذشت زمان ، اگر ملانوسیت ها فقط اندکی ملانین ترشح کنند ، نوزاد شما چشم آبی خواهد بود. اگر بیشتر ترشح کنند ، چشمان او سبز یا فندقی به نظر می رسد. وقتی ملانوسیت ها خیلی زیاد ترشح می کنند، رنگ چشم ها قهوه ای می شوند (که رایج ترین رنگ چشم هستند) ، و در برخی موارد ممکن است با ترشح زیادتر، رنگ چشم ها آنقدر تیره شوند که مشکی به نظر برسند.
از آنجا که حدود یک سال طول می کشد تا ملانوسیت ها کار خود را به پایان برسانند و رنگ واقعی چشم کامل شود، شما شاهد تغییرات مداومی در رنگ چشم خواهید بود. البته تغییر رنگ چشم ( رنگ عنبیه ) پس از 6 ماه اول زندگی کندتر می شود.
رنگ چشم یک ویژگی ژنتیکی است ، اما نباید از تاثیر اندک محیط نیز غافل شد.
اگر رنگ چشم یک ویژگی ژنتیکی است پس چشم فرزند من چه رنگی خواهد شد؟
به احتمال زیاد پدر و مادری که چشم آبی هستند صاحب فرزند چشم آبی می شوند، اما این اتفاق همیشه نمی افتد.
والدین اغلب چشمان نوزادان تازه متولد شده خود را چنین می بینند که هر از گاهی لوچ می شود. نگران نباشید زیرا در 6 ماه اول زندگی نوزاد این می تواند طبیعی باشد. زیرا چشم ها برای نگاه کردن به چیزی که مغز دستور می دهد هنوز با هم هماهنگ نشده اند و قدرت بینایی نوزاد آنقدر قوی نیست که بتواند اهداف خود را پیدا کند.
والدین صورت نوزاد را به سمت خود نگه میدارند ولی چشمان کودک در مسیر دیگری است و یا هر کدام از آنها به سویی نگاه می کند ولی نگران نباشید چون حدودا بعد از هفته چهارم زندگی ، کودک شما روی صورت شما تمرکز می کند.
بیشتر رشد بینایی نوزاد در مغز رخ می دهد، نه در خود چشم ها. یکی از بزرگترین چالش های مغز در پروسه رشد بینایی این است که سیگنال های بصری را از یک طرف به طرف دیگر هماهنگ کند. سیگنال های عصبی از چشم ها از طریق اعصاب بینایی عبور کرده و به دو طرف مغز تقسیم می شوند. برای درک این سیگنال ها ، دو طرف مغز باید با یکدیگر همکاری کنند ، اطلاعات را مقایسه کرده و حرکت چشم را در جهت مورد نظر هماهنگ کنند.
تا سن 2 ماهگی ممکن است متوجه شوید که نوزاد صورت شما یا یک اسباب بازی را کمی دنبال می کند و با عبور از یک طرف به طرف دیگر آن را گم می کند. با این حال ، در 2 ماهگی ، او باید بتواند از راست به چپ و مجدداً از چپ به راست اشیاء را ردیابی کند.
نقطه عطف بزرگ بعدی در 6 ماهگی رخ می دهد. در این زمان دو طرف مغز با یکدیگر ارتباط بهتری برقرار می کنند. تا این سن تقریبا چشم ها آنقدر با هم هماهنگ شده اند که بطور ناخودآگاه هر دو چشم با هم و در یک مسیر به دنبال اجسام حرکت می کنند.
با یک آزمایش ساده متوجه می شوید که آیا هر دو چشم در یک مسیر حرکت می کنند و با هم قرینه هستند و یا هر کدام از آنها به یک سمت حرکت می کنند. آزمایشی که شما هم می توانید در منزل و خیلی ساده انجام دهید:
ابتدا یکی از چشم ها را با یک پارچه نرم بپوشانید و جسمی را جلوی چشم باز نوزاد بیاورید و آنرا حرکت دهید تا چشم آنرا دنبال کند، پس از 3 ثانیه پوشش را از روز چشم نوزاد برداشته و دقت کنید اگر مسیر دید هر دو چشم به یک سو باشد یعنی چشم ها لوچ نیستند و با هم تقارن دارند ( این آزمایش را با چشم دیگر نیز انجام دهید و در مسیرهای راست و چپ و بالا و پایین و وسط تست کنید.) نام دیگر این آزمایش hide and seek یا بگرد وپیداکن است.
آزمایش ساده تر اینکه شما می توانید این موضوع را با مشاهده انعکاس نور در چشم فرزند خود از پنجره یا چراغ بررسی کنید. اگر نور روی هر چشم در یک مکان بیفتد ، چشم ها با هم کار می کنند و لوچ نیستند.
این مطلب را نیز مطالعه نمایید: "11 روش جدید برای اینکه فرزندتان عاشق مطالعه شود"
انحراف چشم بیشتر هنگام خستگی کودک رخ می دهد که خیلی مهم نیست ولی اگر تا به حال متوجه شده اید که کودک 6 ماهه یا بزرگتر شما دارای چشمی است که همیشه با چشم دیگر در عدم تقارن است یعنی یکی از چشم ها دیرتر روی سوژه زوم می کند، حتما با یک چشم پزشک مراجعه کنید تا کودک را معاینه کند.
تنبلی چشم نوعی بیماری شایع است که ممکن است نشانه این باشد که یک چشم به وضوح چشم دیگر را نمی بیند. هنگامی که مغز مجبور می شود از 2 ورودی بسیار متفاوت یک عکس تهیه کند. با گذشت زمان ، این روند برگشت ناپذیر می شود و منجر به کوری جزئی در چشم ضعیفتر می شود.
در بیشتر موارد ، شما باید مشکل را قبل از 3 سالگی کودک حل کنید. درمان تنبلی چشم بر اساس علت و شدت بیماری متفاوت است. برخی از کودکان به عینک نیاز دارند و برخی با چند ورزش ساده درمان می شوند.
گاهی اوقات چشم پزشک با نحوه درمان خود مغز را مجبور می کند به سیگنال های چشم ضعیف توجه بیشتری بکند و مغز مشکل تنبلی را حل کند.
اگر با درمانهای سرپایی و ورزش چشم و … مشکل کودک حل نشد در نهایت ممکن است چشم پزشک پیشنهاد کند چشم کودک برای کوتاه کردن یا طولانی کردن ماهیچه های خاصی که حرکت چشم را کنترل می کنند نیاز به جراحی دارد.
بهتر است برای هرگونه معاینه و تجویز درمان حتما با چشم پزشک مخصوص اطفال مشورت کنید و از خوددرمانی بپرهیزید.
منبع: سایت https://www.healthychildren.org
عنوان مقاله: ?What Color Will My Baby’s Eyes Be
مترجم: محمود حسنی زاده
