تصمیم خودم رو گرفته بودم. قصد داشتم از کارم انصراف بدم و در مسیر دقیق رشد و توسعه خودم که همون #استوری_تلینگ، مدیریت و #استراتژی_محتوا بود، تجربه و پیشرفت کنم. با وجود اینکه روی قرون به قرون پولی که داشتم، حساب و کتاب میکردم به خودم اجازه ریسک دوباره رو دادم. دوره #لحن_برند و نوشتن برای برند رو ثبتنام کردم تا ارتباطات برندی که سال گذشته در موردش یاد گرفته بودم و مطالعاتی که کرده بودم به سمت تکمیل شدن، بره! همزمان با شروع دوره، صفحه لندینگ آکادمی باشگاه محتوا، روی کروم گوشی باز بود و عمدا نبسته بودم. سوار اتوبوس رشت شده بودم تا مثل هر هفته در کلاس ویولونم شرکت کنم. از طرفی برند نوری تازه و ساکورا ازم خواسته بود یه #برند_استوری برای بروشور جدیدشون بنویسم! نوت گوشی رو باز کردم و شروع کردم به نوشتن. به خاطر عدم تمرکزی که به خاطر شغلم تمام ذهنم رو درگیر کرده بود، چندین پاراگراف بنویسم و هیچکدوم رو دوست نداشته باشم. کلاس ویولن تموم شد و برای نیم ساعت اجرا، به اندازه یک روز کاری 9 ساعته، مغز مصرف کرده بودم. اتوبوس تهران رو سوار شدم. قطعه جدید که یاد گرفته بودم رو چند بار گوش دادم و رفتم سراغ پلی لیست کلاسیک! دوباره اپهای بانک و ماشین حساب! تصمیمم رو گرفتم و به جای برند استوری ساکورا و نوریتازه، متن استعفا رو آماده کردم. روز بعد، استعفا رو دادم و قرار شد آخرین ماه کاریام باشه. از خوشحالی تو مترو شروع به نوشتن کردم و بقیه چیزی که میخواستم بنویسم رو ضبط کردم تا به محض رسیدن به خونه متن رو تکمیل کنم.
با عشق و علاقه شروع به نوشتن برای باشگاه محتوا کردم و امیدوار بودم، این عشق دوطرفه باشه و سخنی کز دل براومده بود، لاجرم بر دل بنشینه! پیامی باشگاه محتوا که اومد در مسیر کلاس ویولن بودم! مرحله اول گذشته بود و قرار شد مصاحبه داشته باشم. کی؟ دقیقا در مسیر برگشت از رشت (کلاس ویولن)! اون روز کلی دعا کردم که برای اون چند دقیه اینترنتم قطع نشه و مصاحبه به سلامت بگذره. پیام بعدی پذیرفته شدن برای دوره پانزدهم باشگاه محتوا بود و نفر چهارم شده بودم!
شروع کلاس همزمان با قطع همکاری من با محل کارم بود! 6 هفته با عشق یاد گرفتم و مشق نوشتم در کنار بچه هایی که گاهی سوالات عجیبشون از منتور، منو کلافه میکرد ولی هر بار منتور جوابشون رو با حوصله میداد. کلاسهای زیادی رو به خاطر برق، آفلاین دیدم ولی همه آماده بودند که سوالات احتمالی بی جواب نمونه! من سالها ورزش حرفهای کردم. معتقدم باشگاه یا کلاسی که مربی نداشته باشه، مثل کودک بی پدر مادر (بی سرپرست) میمونه! این باشگاه با همه باشگاههایی که بازیکن و مربی بودم، فرق داشت! نه تنها مربی و منتور داشت، یه پدر ومادر کاردرست و حواسجمع، حواسشون بود همه چیز درست و اصولی پیش بره!
الان هفت هفته از روزی که شروع کردیم، گذشته و مطمئنم مسیر پیشرو خیلی روشنه و قراره اتفاقهای خوبی بیفته...
