«بسم الله الرحمن الرحیم»
جناب آقای دکتر مقیمی، ریاست محترم دانشگاه تهران
سلام علیکم
ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات؛
اینجانب به عنوان نماینده بسیج دانشجویی خوابگاه های دانشگاه تهران، نکاتی را به سمع شما می‌رسانم. درابتدا از حضرتعالی بابت پذیرش دعوت بسیج دانشجویی خوابگاه‌ها برای حضور در جمه دانشجویان خوابگاه‌های سطح شهر تشکر می‌کنم؛ هرچند حضور مستمر در این گونه جمع ها و گفت و گوی رو در رو باید از ویژگی‌های همه مسئولین جمهوری اسلامی باشد.
بازگشایی دانشگاه با توجه به بهبود وضعیت شیوع بیماری کرونا و همچنین آموزش مجازی که افت بی سابقهٔ کیفیت آموزش را رقم زد و همچنین وضعیتِ روحی و روانی دانشجویان، امری لازم و ضروری بود؛ فلذا از زحمات حضرتعالی و مسئولینِ دانشگاهِ مادر به عنوان پیشتازانِ امرِ بازگشاییِ دانشگاه در سراسر کشور در میان دانشگاه های برتر و با وجود پراکندگی و جمعیت بالا کمال تقدیر و تشکر را داریم؛ اما لازم به ذکر است که در صورت عدم توجه به ابعاد و مسائل مهم امور خوابگاه ها و همچنین برخی معضلاتی که ناشی از سوء مدیریت‌ها بوده و هست، هر آن این امکان وجود دارد که این افتخار عظیم بازگشایی به تجربه‌ای ناکام تبدیل شود. علی اَیُحال، به نظر می رسد اجرایی کردن این تصمیم بزرگ، حامل نواقص و معضلاتی بوده که از روز ثبت نام خوابگاه تا هم اکنون موجب نارضایتی عمده دانشجویان بوده است.
از ابتدای شروع تعمیرات خوابگاه های سطح شهر، طبق بازدیدهای میدانی صورت گرفته توسط نماینده بسیج خوابگاه‌ها، اکثر خوابگاه‌ها آماده پذیرش دانشجو نبودند که در این راستا نامه‌ای از جانب همیاران خوابگاه‌های دانشگاه تهران در مورد تاخیر یک هفته‌ای در بازگشایی دانشگاه خدمت حضرتعالی ارسال شد که متاسفانه بازخوردی از سمت شما دریافت نشد. امیدواریم که در آینده شاهد تعاملی بهتر از طرف ریاست دانشگاه با دانشجویان باشیم.
اکنون که حضرتعالی به خوابگاه قدس ۳ تشریف آورده اید، در نمازخانه ای میزبان شما هستیم که اتمام تعمیر و آماده سازی آن از چند روز فراتر نمی‌رود؛ یا برای نمونه امور تاسیسات و سرمایش و گرمایش ساختمان خوابگاه‌ها دچار مشکلاتی بود و صرفاً پافشاری و مطالبهٔ مصرانهٔ خودِ دانشجویان بود که باعث شد نسبت به رفع این مشکلات، اقداماتی از سمت مسئولین صورت بگیرد. به نظر می رسد ریشه این معضلِ مدیریتیِ مهم، به ناکارآمدیِ لایهٔ میانیِ کارکنان باز می گردد. اینکه صرفاً فشار بالا دستی یا مطالبهٔ دسته جمعیِ دانشجویان، کارکنان را وا می‌دارد تا به وظیفه خویش بپردازند، از سوء مدیریت هایی ناشی می‌شود که می‌تواند با اعمال یک روند نظارتی صحیح و دقیق این معضل بزرگ را رفع نمود.
جناب آقای دکتر مقیمی!
خوابگاه به عنوان محل زندگی دوم دانشجو می باشد و به عبارتی بهتر زیست‌گاه دانشجویان محسوب می‌شود. مقولهٔ خوابگاه صرفاً به مثابهٔ محلی برای تامینِ مکانِ استقرارِ دانشجو نیست و نباید باشد! اینکه خوابگاه را به محیطی مادی و بی روح تقلیل دهیم و به سایر نیازها و مسائل مهم دانشجویان خوابگاهی نظیر ابعاد معنوی، فرهنگی، رفاهی، ورزشی و... نپردازیم، از مصادیق سوء مدیریت است. اهتمام و توجه به اموری نظیر سالن های مطالعه، نمازخانه ها و وجود اتاق مشاوره برای دانشجویان خوابگاهی و همچنین امکانات ورزشی نظیر باشگاه، می‌تواند به بهبود وضعیت زندگی دانشجویان خوابگاهی کمک شایانی بکند. آنچه واضح است این است که در مسئله بازگشایی دانشگاه و خوابگاه ها، مسوولین محترم صرفاً به دنبال در نظر گرفتن چند متر جا برای اسکان دانشجو بودند و لاغیر! که این امر، درست برخلاف شأن و کرامت حقیقی دانشجویان است. امیدواریم که نگرش مسئولین ذی‌ربط به مقوله خوابگاه، تنقیح و تصحیح شده و خوابگاه را به عنوان بستری مساعد برای رشد و ارتقای سطح دانشجوی تراز برای ایران اسلامی در نظر بگیرند.
«و من الله التوفیق»
