رشد و نمو طبیعی استخوان ها یک امر حیاتی در پرورش طیور است. ضعف در پاها و لنگش از جمله مشکلات شایعی است که طیور گوشتی بالغ به واسطه رشد سریعی که در طول دوره پرورش تجربه می کنند به آن دچار می شوند و مشکلات اقتصادی زیادی را برای پرورش دهندگان فراهم می آورند.
اختلالات پا مانند بدشکلی های زاویه ایِ استخوان و دیسکوندروپلازی تیبیا ( TD ) که با کاهش رشد، افزایش تلفات و افزایش افت لاشه نیز ارتباط مستقیم دارد به یک معضل رایج در دوره های پرورش طیور گوشتی تبدیل شده است.
پروبیوتیک ها با هدف بهبود سلامت دستگاه گوارش طیور سبب جلوگیری از اسهال، بالا بردن کیفیت لاشه و افزایش نرخ رشد طیور می شوند.
اخیرا تحقیقاتی به تایید رسیده است که بیان کننده توانایی پروبیوتیک ها در بهبود روند رشد استخوان ها از طریق حفظ تعادل میکروبی هستند.به طور عمده مقاله فوق علل وقوع بیماری ها و مشکلات مربوط به پا در طیور گوشتی را بیان کرده و به توصیف نقش پروبیوتیک ها در سلامت استخوان از طریق تنظیم میکروبیولوژی روده و بهبود عملکرد گوارش می پردازد، بدین ترتیب هدف این مطالعه ارائه یک مبنای نظری مرتبط با پروبیوتیک ها درمورد جلوگیری از گسترش بدشکلی های اسکلت در مرغ های گوشتی است.
سلامت پاهای طیور در ارتباط با تغذیه امر مهمی در طول پرورش مرغ های گوشتی است. با وجود اینکه ناهنجاری های پا از لحاظ بالینی موضوع رایجی نیست (احتمال وقوع آن ها معمولا کمتر از ۲ یا ۳ درصد است) اما همچنان مسئله قابل توجهی در پرورش طیور گوشتی به شمار می آید.
با افزایش وزن در طیور گوشتی توانایی آن ها در راه رفتن دچار سیر نزولی شده و کاهش می یابد. این موضوع می تواند بر جذب مواد غذایی و روند رشد آن ها اثرات منفی ایجاد کند. تخمین زده شده که تقریبا ۱۲.۵ میلیارد از طیور سراسر جهان به مشکلات و معضلات مختلفی در ارتباط با پاها دچار می شوند. به طور مثال تقریبا ۲۷ درصد طیور در انگلستان دچار اختلال حرکات ارادی هستند که ۳/۳ درصد از این تعداد قادر به راه رفتن نیستند.
هر ساله مشکلات مربوط به رشد اسکلت طیور گوشتی سبب ایجاد ضررهای اقتصادی به ارزش بیشتر از صد و پنج میلیون دلار در صنعت طیور ایالات متحده آمریکا می شود. همچنین این دست معضلات در پاها و در رشد اسکلت از دیگر دشواری های صنعت طیور است که سبب افت کیفیت لاشه شده، از افزایش سود غیر مسقیم جلوگیری می کند و موجب کاهش سود ناخالص در این صنعت می شود ( تقریبا بین ۱۰ تا ۴۰ درصد ). بنابراین ناهنجاری های پا در پرورش مرغ های گوشتی باید به صورت معنا دار و ویژه ای مورد توجه قرار بگیرد.
تاکنون توسعه اصلاح ژنتیکی، روتین سازی مدیریت تغذیه و بهبود کنترل های محیطی به افزایش وزن در میان جوجه های گوشتی در 50 سال گذشته کمک بسیاری کرده اند. (از ۲۵ گرم در هر روز به ۱۰۰ گرم در روز بیش از 300٪). بسیار مهم است که بدانیم تکامل اسکلت باید با ضریب رشد ارگانها سازگار باشد.
بیماری های مربوط به پا در مرغ ها با ضعف در عضله، بدشکلی استخوان ،کیست های مفصلی و نکروز سر استخوان ران ها که منجر به لنگش و فلج می شوند نمود پیدا می کنند. دلایل مختلف برای بیماری های مربوط به پا در مرغ های گوشتی توجهات زیادی را به خود معطوف کرده است از جمله : وراثت، عفونت، مسومیت، جیره غذایی مدیریت تغذیه، جوجه درآوری (Hatching) ، و فاکتورهای غیر قابل توضیح دیگر.
در شرایط تغذیه مناسب بستر به عنوان یکی از مهم ترین دلایل لنگش در جوجه ها اثبات شده است. به نظر می رسد که بی ثباتی پاها که توسط کف پوش های سیمی ایجاد شد اند سبب تقویت استرس های شیمیایی اعمال شده در محل های رشد، تشکیل ریز شکستگی های استئوکندروتیک (Osteochondrotic) و شکاف ها در غضروف پروگزیمال ( (proximal epiphyseal-physeal اپیفیزیال استخوان ران و ساق پا (که منجر به کروز غضروف مفصلی و التهاب موضعی استخوان ه‌دلیل عفونت باکتریایی – chondronecrosis with osteomyelitis – می شود) را تسریع می کنند.
کف پوش سیمی همچنین سبب ایجاد استرس مزمن و قابل توجه ای در مورد افزایش تکثیر باکتری ها می شود (منسوب به سرکوب سیستم ایمنی به واسطه استرس).
بیماری پای عفونی به طور معمول توسط ویروس ها، باکتری ها و مایکوپلاسما ایجاد می شوند. در صورتیکه بیماری های غیر عفونی مربوط به پا شامل بیماری های متابولیکی، چرخش خارجی تیبیا و کندرومالاسی (Chondromalacia ) ایجاد می شوند که عمدتا به خاطر عدم تعادل تغذیه ای مانند کلسیم، فسفر، ویتامین D و سوء تغذیه اتفاق می افتند.
در حال حاضر روش های مختلفی برای پیشگیری و درمان مشکلات سلامت پا در طیور گوشتی وجود دارد.
برای مثال برخی ازبیماری های باکتریایی و ویروسی شامل بیماری های مربوط به پا در مرغ های گوشتی را می توان با کمک واکسن ها کاهش داد و یا از وقوع آنها پیشگیری کرد. به همین ترتیب بهبود معقول جیره غذایی، مدیریت تغذیه، زمان روشنایی، ارتفاع قفس و محل آبخوری ها نیز تاثیرات مهمی بر روی پرورش طیور از خود نشان داده است. همچنین یک سیستم آبخوری اتوماتیک موجب بهبود وزن گیری و نرخ تبدیل خوراک در جوجه ها می شود.
در عین حال میتوان نرخ رشد مرغ ها را به طور مناسب با افزایش زمان تاریکی کاهش داد، که در نتیجه آن خطر بیماری های متابولیکی کاهش می یابد. تراکم بالای گله روی نوسان تقارن پاها اثرگذاری منفی دارد( با کاهش تراکم گله تا حدودی می توان ناهنجاری پا را کنترل کرد).
مطالعه ای که توسط Hu و Cheng انجام شده ، نشان داده که گرمای محل نگه داری طیور علاوه بر سیستم حرارتی بدن جوجه به عنوان یک محیط حرارتی مطلوب به عنوان عامل جلوگیری از استرس سرمایی عمل می کند. گرما ی بدن جوجه و محیط به عنوان تنظیم کننده هموستاز هورمونی متابولیک عمل میکنند و استرس سرمایی می تواند با از کار انداختن این جریان، تاثیرات منفی بر روی سلامت جوجه ها وارد نماید و نهایتا اثر آن را در ناهنجاری پا مشاهده می کنیم.
Wideman et al. گزارش داده است: بروز لنگش در مرغ های گوشتی که به صورت مداوم بر روی کف پوش سیمی پرورش می یابند، بیشتر از مرغ هایی است که روی تراشه های چوب پرورش داده می شوند.
لازم به ذکر است که به کارگیری این مِتدها، وقوع بیماری ها و ناهنجاریهای پا در طیور را کاهش می دهد اما همچنان موجب افزایش هزینه های تولید و نیروی کار نیز می شود. بنابراین یافتن متدهایی با کارآمدی بالاتر، ساده تر، ارزان تر و دارای مواد طبیعی فعال، باید به عنوان یک روش پرورش اقتصادی و عملیاتی برای پرورش دهنده ها تبدیل شود.
در سالهای اخیر پروبیوتیک ها به عنوان میکروارگانیسم های طبیعی، ایمن، کارآمد، ارزان، با دسترسی راحت ودر مقیاس فراوان فرموله شده اند تا به استراتژی اصلی برای پیشگیری از مشکلات و ناهنجاری های پا تبدیل شوند.
سبب رشد استخوان ها می شوند. (شرح تفصیلی موارد فوق در مقاله منبع بیان شده است)
تشخیص علت مشکلات و ناهنجاری های پا در مرغ های گوشتی معضلی است که تقریبا در تمام کشورها امری دشوار محسوب می شود. برنامه ی استفاده از پروبیوتیک ها برای حل معضل بین نرخ رشد مناسب و سریع در مرغ های گوشتی پیشنهاد می شود، که بی شک روشی ایمن، تاثیرگذار، ارزان قیمت وکارآمد برای پیشگیری و درمان مشکلات، بیماری ها و ناهنجاری های پا در طیور است. پروبیوتیک ها موجب کاهش التهابات روده، بهبود یکپارچگی سد مخاطی روده و همچنین موجب رشد استخوان ها از طریق تنظیم ترکیب میکروبیوتای روده در طیور می شوند. از این رو استفاده از پروبیوتیک ها که موجب ترمیم و بازیابی آسیب های استخوان می شود نماینده روشی موثر، ارزان قیمت و ایمن برای پیشگری و معضلات و بیماری مربوط به پا در طیور گوشتی هستند
افزودن یک محصول پروبیوتیک حاوی انتروکوکوس فاسیوم، بیفیدوباکتریوم انیمالیس، پدیوکوکوس اسیدیلاکتیسی و لاکتوباسیلوس روتاری از روز نخست به جیره، با کاهش پایدار نرخ وقوع لنگش در جوجه‌های گوشتی پرورش یافته بر روی کفپوش‌های میله‌ای است. با این حال همچنان رابطه بین پروبیوتیک ها و متابولیسم استخوان فضایی برای بررسی بیشتر دارد و دیگر اثرات بالقوه پروبیوتیک ها بر متابولیسم استخوان نیازمند مطالعات و بررسی های بیشتر هستند.
پیش بینی می شود که در آینده پیشرفت سریع در فناوری های نوظهور منجر به کشف پروبیوتیک های جدیدتر خواهد شد که برای تنظیم چرخش و حفظ سلامتی استخوان حیاتی خواهند بود و به صنعت طیور خدمت بهتری ارائه خواهند کرد.
منبع: بایوگیل
