سلام و درود من منصوره قانعیان پور هستم و معتقدم هر کسی به واسته رسالتی که داره پا روی این کره خاکی گذاشته. خود من الان به طور خیلی جدی داخل این مسیر پر پیچ و خم پیدا کردن رسالتم گم شدم و سعی دارم مسیر درست رو انتخاب کنم. شاید هم رسالتم رسوندن بقیه به جایی هست که دوست دارند.
من تجربی خوندم ولی بخاطر اشتباهی که سال کنکور کردم (لجبازی با خودم و دیر شروع کردن و اشتباه مشاورم توی انتخاب رشته) متاسفانه یا خوشبختانه نتیجه رضایت بخشی حاصل نشد. تصمیم گرفتم با شرط معدل یکی از رشته های بدون کنکور رو انتخاب کنم.
با تحقیق زیاد مهندسی پزشکی رو انتخاب کردم. نگم براتون که چقدر در ادامه به رشتم علاقه مند شدم و دیدم عه این همون بود که من می خوام. خیلی براش زحمت کشیدم خیلی زیاد اونقدر که از این بابت مطمئنم هنوز بعد گذشت سال ها شاگرد خوب و خلاق اساتیدم هستم.
دائما شکر خدا رو می کردم و حکمتشو میدیدم که منو تو مسیری قرار داده لود که عینا علاقم بود. همه این عقاید پا بر جا بود تا زمانی که از دنیای درس و کارآموزی فاصله گرفتم و خواستم یکم تخصصی تر ادامه بدم.
دیدم ای دل غافل من برای خودم یه اقیانوس از علایقم به عمق نیم میلی متر ساختم که پر از جزیرست و خودش هم امیدی بهش نیست و ممکن خیلی زود خشک بشه.
همون هم شد. من سال 99 فارغ التحصیل شدم. الان که 1403 هر لحظه بیشتر متوجه میشم که پا جایی گذاشتم که پر از چالش و دل شیر می خواد ادامه دادن به این مسیر پر پیچ و خم.
من اینجا تصمیم دارم از تجربه هام توی این مسیر بنویسم. از تک تک مصاحبه هام از کارایی که باید می کردم و نکردم. از کارایی که دوست دار م انجام بدم و بخاطر کمال گرایی، ترس از شروع، نداشتن سرمایه کافی می ترسم حتی سمتشون برم.
اما به نظرم دیگه کافیه. مطئنم می خوام راجب همه چیزایی که میدونم بنویسم.
مهندس پزشک، در حقیقت یک دکهندس( کلمه ای که بچه های ورودی ما بهش می گفتن. یادش بخیر سال 96). کسی که پوستش کنده میشه ولی دیده نمیشه. ازش انتظار دارن همه چیز بدونه در صورتی که چیزی بهش یاد نمیدن. بنظرم کلمه دانشجو برای یک دانشجو مهندسی پزشکی به شدت قابل لمس چون باید خودش جویند همه چیز باش.
من به چشم دیدم که آناتومی و فیزیوی پزشکی می خونیم. دروس سخت مهندسی پاس می کنیم. تازه یه مهندس پزشک نمونه باید همزمان در زمینه برق،مکانیک، کامپیوتر، شبکه، برنامه نویسی، مکاترونیک، متالوژی، مقاله نویسی و... همه و همه استاد باش تا بتونه به جایی که مد نظرش برسه.
من الان نزدیک به 40 روز از پنجمین کارم(به جز کاراموزی هام) استعفا دادم که توی مقاله های بعد میگم چرا... الان تایم آزاد زیادی دارم و قصد دارم خودم رو به عنوان یک ادمی که به رشتش علاقه داره ارتقا بدم.
من با 25 سال سن، دوست دارم تجربه ها و اتفاقایی که پشت سر گزاشتم رو با بقیه به اشتراک بزارمشون.
میدونین همیشه میگن ادم اونقدر عمر نمیکنه که بتونه همه چیز رو بدونه، ولی می تونه داخل مسیرش از تجربه های بقیه استفاده بکنه و خودش رو راحت تر به چیزایی که می خواد برسونه.
شاید بی ربط باش ولی ما باید یادمون باشه که موفقیت مثل دلیل غرق شدن کشتی تایتانیک. کوه یخ که ما فقط لخشی از اون رو میبینیم پس نباید چیزایی که میبینیم و مسیر موفقیت رو بدون توجه به جنبه باطنیشون قضاوت کنیم.
قطعا اگر حرفای من بتونه توی انتخاب مسیر شغلی و... به کسی کمک بکنه من یه پله به رسالتم نزدیک تر میشم و همین برای من ارشمند ترین چیزه. در ادامه و مقاله های بعدی حتما از تصمیم های بیشتری که دارم براتون صحبت میکنم.
راستی یادم رفت بگم پیرو استعفا و زمان آزادی که دارم دیدم داخل اینستا گاهی به اشتباه مسیر شغلی رو تحلیل نا بجا می کنن و آینده یکسری افراد رو به خطر می ندازن. اونجایی بود که گفتم دانشجو مهندسی پزشکی بیشتر از همه باید جوینده باشه ها این به این دلیل بود که این رشته یکی از حرفه های میان رشته ای و کلا رشته های میان رشته ای زحمت زیاد دارن.
قصد توهین و قضاوت رشته ای رو ندارم ولی به عنوان کسی که هفت سال توی این زمینه داره تحقیق بررسی می کنه باید بگم در حق رشته ما بی اندازه ظلم شده و به کرات نادیده گرفته میشه.
اگر شما به این رشته علاقه دارین، یا این رشته رو انتخاب کردین و یا زمان انتخاب رشتتون و دوست دارید با این رشته بیشتر آشنا بشید. با من همراه باشید تا با هم جایگاه این رشته رو به جایی که مستحقش برسونیم و اطلاعاتمون رو با همدیگه به اشتراک بزاریم.
ممنون از وقت با ارزشتون که برای خوندن این مقاله گذاشتید.
