راستش...
اول سلام.
دوست دارم چیزایی که دوست دارم بنویسم رو بنویسم.
من 18 سالمه! و رشته ی تجربی...
18 ساله های الان معمولا توی یه سه راهین.
یا انتخاب رشته میکنن یا اونقدر رتبشون خوبه که انتخاب شهر میکنن یا بعضی ها هم...
سر یه کنکور دیگه و 365 روز از زندگیشن دوئل میکنن...
من، اخرین گروهم!
به نظرم هدفم ارزش اینو داره که 365 روز دیگه از زندگیم رو براش بذارم.
اما فقط وقت گذاشتن نیست.
من باید زندگیمو بذارم!
و من میترسم...
از اینکه اشتباهات پارسالو دوباره انجام بدم!
پس اینارو مینویسم...تا یه وقتی اگه خسته شدم
بدونم چرا اینجام.
میخوام دلنوشته های یک پشت کنکوری رو بنویسم :)
نمیدونم کسی این نوشته رو میخونه یا نه...ولی امیدوارم اگرم خوندینش با کامنتاتون بهم انرژی بدین:)
پی نوشت:
گیاه بامبو نشانه ی سرسختیه
فقط 5سال طول میکشه تا از زیر خاک جوونه بزنه
مثل بامبو برای ارزوهاتون بجنگین
#بامبو
