سلام :)
امروز...همه چی خیلی خیلی عادی بود
خیلی بیشتر از خیلی!
انگار هیچ اتفاقی نیفتاده بود.
افتاده بود؟!
مادرم به کار هاش میرسید پدرم هم مشغول کار های خودش...و...تنها من بودم
من بودم که برایم هیچ چیز عادی نیست
برای کسی فرق نمیکنه! زندگی کسی نمی ایسته!
کسی نابود نمیشه.
همه هم خیلی سریع فراموش میکنن.
ولی این خودتی که میمونی.
این که این 300 روز رو تلاش کنم
از خوابم باز بزنم. از فیلمم. از تفریحم. از ادما...برای خودمه!
همه برای خودشونه. امسال میخوام برای خودم تلاش کنم. پس هیچ زوری درکار نیست. هیچ خستگی نباید باشه. هیچ نا امیدی ای
نه من، همه.
هرکاری که میکنیم برای خودمونه!
پس چرا عقب بکشم؟! وقتی دارم برای حس خوب خودم میجنگم!
درسته همه روزای سختی رو برای هدفشون میگذرونن. ولی همش خیلی شیرینه. چون دارن برای اون حس خوب خودشون اون روزارو میگذرونن...
همه میگن پشت کنکور موندن سخته
ترسناکه
هر روزش یک ساله
چرا؟
منم میگم نه! من پشت کنکور نیستم
من یه دختر قویم که اطمینان دارم بعد از 300 روز سخت!...زندگیم قشنگ تر ادامه داره...
