تیم تحقیق و توسعه‌ی New York Times تعدادی راه حل متفاوت را برای بررسی مساله‌ی اطلاعات آنلاین غلط بررسی کرده است. یکی از این بررسی‌ها پروژه‌ی «منشاء اخبار» بود، که با استفاده از تکنولوژی بلاکچین انجام شد. یکی از اهداف پروژه‌ی منشاء اخبار این بود که در مورد این که چطور خواننده‌ها عکسی را که به صورت آنلاین می‌بینند قضاوت می‌کنند، مورد تحقیق قرار دهند. (اینجا کامل ببینید)
زمانی که یک عکس جدید سفرش را از دوربین به انتشارات انجام می‌دهد، از دستگاه‌ها، تکنولوژی‌ها و افراد زیادی عبور می‌کند. هر قدم این سفر برای دقیق و واقعی بودن فرد یا واقعه‌ی به تصویر کشیده شده در عکس طراحی شده است. اگرچه، زمانی که عکس در اینترنت منتشر می‌شود، می‌تواند طی چند دقیقه از هرجایی سر در بیاورد – بعضی اوقات بدون محتوای اصلی‌اش یا با اطلاعاتی که به عمد گمراه کننده‌اند. تیم تحقیق و توسعه‌ی New York Times تعدادی راه حل متفاوت را برای بررسی مساله‌ی اطلاعات آنلاین غلط بررسی کرده است. یکی از این بررسی‌ها پروژه‌ی «منشاء اخبار» بود، که با استفاده از تکنولوژی بلاکچین انجام شد. یکی از اهداف پروژه‌ی منشاء اخبار این بود که در مورد اینکه چطور خواننده‌ها عکسی را که به صورت آنلاین می‌بینند قضاوت می‌کنند، مورد تحقیق قرار دهند. برای کمک به این تحقیق، ما یک نمونه‌ی اولیه ساختیم که به بلاکچین کمک کرد تا اطلاعات متنی یک عکس خبری را روی یک شبکه‌ی اجتماعی شبیه‌سازی شده پیاده کند
بلاکچین به چندین شرکت اجازه می‌دهد از پایگاه داده‌ی به اشتراک گذاشته شده برای خواندن و نوشتن استفاده کنند. همه‌ی این تغییرات را در یک کارانامه‌ی اعمال، که به نام «دفتر حسابرسی» شناخته می‌شود ردیابی می‌کند. ما می‌خواستیم ببینیم که آیا امکان این وجود دارد که همه‌ی اتفاقاتی که برای یک عکس، از زمان گرفته شدن تا انتشار می‌افتند را به شکل اطلاعات متای عکس ثبت کرده و آن اطلاعات را روی پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی نمایش بدهیم یا خیر. قابلیت بلاکچین برای ارائه‌ی تاریخچه‌ی کامل یک عکس جدای از خود فایل عکس آن را به یک تکنولوژی متقاعد کننده برای تحقیقات ما در زمینه‌ی ردیابی تبدیل کرده است. برای نمونه‌ی اولیه‌مان، ما یک شبکه‌ی خصوصی شامل شرکت‌های خبری فرضی و یک پلتفرم شبکه‌ی اجتماعی شبیه‌سازی شده که یک پایگاه داده و دفتر حسابرسی را به اشتراک می‌گذارند ساختیم. شرکت خبری‌ای که بخشی از شبکه بود می‌توانست اطلاعات متای عکس را در پایگاه داده دستکاری کند. دفتر حسابرسی اطمینان حاصل می‌کرد که یک سابقه‌ی شفاف از زمان و انجام دهنده‌ی این تغییرات وجود داشته باشد.
سیستم بلاکچین ما توسط تیمی از توسعه‌دهندگان از IBM Garage و با استفاده از پلتفرم بلاکچین IBM ساخته شد. برای طراحی این سیستم، ما یک مدل شبکه برای اطمینان از اینکه اعضای درستی از شبکه دسترسی‌های مناسبی به اطلاعات متا داشته باشند ساختیم. همچنین ما یک مدل اطلاعات ساختیم که به ما کمک می‌کرد فیلدهای اطلاعات متای مورد نیاز را برای فهم تاریخچه‌ی یک عکس جدید ردیابی کنیم.
محدوده‌ی سفر یک عکس خبری بزرگ است، و احتمالات بسیار زیادی برای اعضای شبکه در بین همه‌ی نقاط تماسش وجود دارد. دوربین یک عکاس می‌تواند یک عضو شبکه باشد که اطلاعات متای عکس را از طریق شبکه‌های موبایل به پایگاه داده می‌فرستد، بدون هیچ گونه نیازی به دخالت انسان. یک ویرایشگر عکس هم می‌تواند عضوی از شبکه باشد و ویرایش‌های عکس آنها می‌توانند در اطلاعات متا منعکس شوند. برای نمونه‌ی اولیه، ما روی یک سناریو‌ی ساده که در آن یک شرکت خبری از اطلاعات منبع عکس باخبر بود و مسئول انتشار عکس در یک مقاله بود تمرکز کردیم. ما یک شبکه‌ی بلاکچین ساختیم که شامل سه شرکت عضو شبکه، یا «نود» بود: دو شرکت خبری فرضی (Local Gazette و National News) و یک شرکت شبکه‌ی اجتماعی (که ما آن را «پلتفرم شبکه‌ی اجتماعی» نام‌گذاری کردیم).
با این نودها، ما توانستیم چندین برهم کنش را روی بلاکچین بررسی کنیم: دو شرکت خبری متفاوت می‌توانند نمونه‌هایی از عکس را بسازند و اطلاعات متای مربوط به خودشان را بروزرسانی کنند؛ شرکت خبری می‌تواند همان عکس را در مقاله‌ای متفاوت منتشر کند؛ و پلتفرم شبکه‌ی اجتماعی می‌تواند به همه‌ی تاریخچه‌ی عکس و اطلاعات انتشار آن دسترسی پیدا کند. در سیستم‌های بلاکچین، تعاملات در نرم‌افزار نوشته شده و در قراردادهای هوشمند ذخیره می‌شوند. این قراردادهای هوشمند می‌توانند شامل چک هایی هم برای اطمینان از اینکه تغییرات انجام شده در پایگاه داده دقیق و واقعی هستند باشند، که نیاز به ورودی انسانی را از بین می‌برد.
برای نمونه‌ی اولیه‌مان، آن را بسیار ساده نگه داشتیم: همه‌ی تعاملات بین اعضای شبکه داخل یک قرارداد هوشمند گنجانده شده بودند. فقط یک شرکت دیگر نیاز به تایید برهمکنش‌ها داشت و همه‌ی برهمکنش‌ها به صورت خودکار تایید می‌شدند. برای مثال، هرزمانی که Local Gazette می‌خواست یک عکس را روی بلاکچین ثبت کند، باید از National News اجازه می‌گرفت. ولی، National News به طور خودکار تراکنش را بدون بررسی دقت یا صحتش آن را تایید می‌کرد.
بعد از انجام 34 مصاحبه‌ی تحقیقی کاربر با افرادی با نظرات سیاسی مختلف، ما با لیستی از اطلاعات متنی که مردم در مصاحبه‌های ما در مورد یک عکس بیشترین کاربرد را برای آن پیدا کردند، مانند اینکه چه کسی آن را گرفته است و در کجا گرفته شده است به نتیجه رسیدیم. ما این اطلاعات متنی را روی فیلدهای اطلاعات متای عکس IPTC منعکس کردیم، که در فایل عکس‌ها به صورت رمزنگاری شده قرار گرفته‌اند و در صنعت عکس برای حفظ قانون کپی‌رایت و پروانه گرفتن اطلاعات استفاده می‌شوند. این تمرین به ما کمک کرد یک مدل اطلاعات برای ذخیره‌ی اطلاعات متا در پایگاه داده‌ی بلاکچین‌مان به شکل ثبت تاریخچه‌ی یک عکس بسازیم.
افرادی که ما با آنها مصاحبه کردیم بیان کردند که به اضافهی یادگرفتن در مورد منبع یک عکس، آنها دوست داشتند تاریخچه‌ی انتشار آن عکس از جمله جایی که عکس در آن منتشر شده است و اینکه چه متن‌هایی برای آن نوشته شده است را نیز بفهمند. چون که سرویس‌های خبری، مانند Associated Press یا Reuters، معمولا با چندین شرکت خبری کار می‌کنند، یک عکس تکی ممکن است در چندین مقاله‌ی خبری منتشر شود. با داشتن این موضوع در ذهن، ما یک تاریخچه‌ی انتشار جداگانه در مدلمان ساختیم که ما را قادر می‌سازد اطلاعات انتشار یک عکس را ردیابی کنیم.
زمانی که نمونه‌ی اولیه‌مان را با کاربرها آزمایش می‌کردیم، فهمیدیم که به ما در انجام قضاوت‌هایی آگاهانه در مورد یک عکس در شبکه‌های مجازی کمک زیادی می‌کند. با این حال، تحقیق و بررسی بیشتری باید انجام شود. درحالی که تکنولوژی بلاکچین می‌تواند ابزاری مناسب برای کمک به حفظ منبع عکس‌های خبری باشد، تعدادی چالش وجود دارد که قبل از استفاده‌ی گسترده باید بررسی شوند.
در نمونه‌ی اولیه، ما قراردادهای هوشمندی را تنظیم کردیم، که تغییرات انجام شده روی تاریخچه‌ی یک عکس را به صورت خودکار تایید می‌کردند. در دنیای واقعی، قراردادهای هوشمند نیاز به تصدیق هر تغییر انجام شده روی تاریخچه‌ی یک عکس برای اطمینان از اعتبار آن هستند. رمزنگاری این قوانین تایید برای برخی فیلدهای اطلاعات متا مثل توصیفات یک واقعه در کپشن پیچیده خواهد بود.
برای نمونه‌ی اولیه، ما فرض کردیم که پلتفرم شبکه‌ی مجازی باید بتواند یک عکس را از طریق ID با عکسی که در شبکه‌ی اجتماعی قرار دارد تطبیق دهد. در واقعیت، پلتفرم شبکه‌ی مجازی باید به مرتبط کردن یک عکس بدون هیچ اطلاعاتی از اینکه آیا این عکس روی بلاکچین موجود است یا نه بپردازد. عکس موجود روی شبکه‌ی مجازی ممکن است به شدت ویرایش شده باشد، و تشخیص نمونه‌های آن روی بلاکچین حتی سخت‌تر شده باشد. Bhaskar Ghosh، یک دانشجوی دانشگاه کلمبیا که تحقیقی در رابطه با پروژه‌ی منشاء اخبار انجام داده است، بینایی کامپیوتر و و هش‌کردن ادراکی را به عنوان یک مکانیسم احتمالی برای مرتبط ساختن عکس‌های روی شبکه‌ی اجتماعی با عکس‌های روی بلاکچین بررسی کرده است. اگرچه، Ghosh به این نکته اشاره کرد که این مکانسیم‌ها نیاز به اصلاح بیشتری دارند.
این نمونه‌ی اولیه اولین اقدام تیم تحقیق و توسعه برای استفاده از تکنولوژی در بحث منشاء اخبار بود و به حجم زیاد کارهای تکنیکی و عملیاتی نیاز داشت. برای اینکه راه حل بلاکچین به یک واقعیت تبدیل بشود، شرکت‌های خبری باید بتوانند با منابع تکنیکی و مالی متفاوت همکاری کنند. پیداکردن راه‌هایی برای رد شدن از موانع و وارد شدن، یکی از مولفه‌های مورد نیاز برای هر پیشرفتی در آینده است. این نمونه‌ی اولیه یک آزمایش بود که به ما چیزهای زیادی راجع به قدرت اطلاعات متنی معتبر در شبکه‌های مجازی یاد داد، ولی راه زیادی برای شناسایی کامل آن وجود دارد. با این اوصاف، موقعیت بزرگی برای استفاده از بلاکچین در کمک به مبارزه در برابر اطلاعات گمراه‌کننده در عکس‌های خبری وجود دارد. چرا که هر شبکه‌ای، به اندازه‌ی شرکت‌کنندگانش قدرت دارد. تیم تحقیق و توسعه با شرکت‌های خبری و تکنولوژی برای ساخت این نوع ساختار همکاری کرده است. پروژه‌ی این تیم شامل همکاری با Adobe و Twitter روی طرح اصالت محتوا، و همچنین شرکت‌های Project Origin و Partnership on AI می‌باشد. تیم تحقیق و توسعه به پیدا کردن موقعیت‌هایی برای به اشتراک گذاشتن یافته‌هایش و همکاری با شرکت‌ها و افراد برای بررسی حل مشکل اطلاعات غلط ادامه می‌دهد.
* انجمن بلاکچین ایران شریف * (ابچیا)
