در ادامه مطلب قبل که در مورد رشته پرستاری و شرایطی که برای تحصیل آن در کشور چین و مدارک پرستاری در چین صحبت کردیم و با تحصیل پرستاری در مقطع دکترا آشنا شدید.در ادامه با چالش‌ها و فرصت‌های این رشته آشنا می شوید.
ناسازگاری بین آموزش و تمرین، بهترین روش مورداستفاده از طریق تحصیلات دانشگاهی و واقعیت عمل بالینی به‌عنوان دلیل ترک پرستاری ذکر شده است. بسیاری از مطالب درسی که دانشجویان در دوره پرستاری خود می‌آموزند در شرایط بالینی اعمال نخواهد شد. به‌عنوان‌مثال، بیمارستان‌ها به‌جای مدل فرایند پرستاری که در طول آموزش از آن حمایت خواهد شد، از یک مدل پرستاری کاربردی استفاده می‌کنند و سرپرستان و پیش‌گامان بالینی این احساس را خواهند داشت که دانشجویان دانش نظری بیش از حد نشان خواهند داد و از مهارت‌های "واقعی" پرستاری برخوردار نیستند. قراردادن بالینی که نیاز به حضور تمام‌وقت دانشجویان در بیمارستان‌ها دارد، بیشتر از دانشجویان برای بیمارستان‌ها مفید می باشد. در بیمارستان‌ها، دانشجویان به‌جای اینکه بتوانند یادگیری خود را از طریق تمرین عملی تحت نظارت تحکیم و درعین‌حال مورد حمایت قرار دهند تا به یک پزشک ایمن تبدیل شوند، برای جذب زیاد کار استفاده می‌شوند. تحقیقات نشان داده است که دانشجویان پرستاری هنگام کار عملی، احساس فشار بیش از حد توسط کار و شرایط کاری را گزارش می‌کنند. حفظ پرستار هم‌زمان با نیاز به بهبود آموزش پرستاری در چین یک نیاز اساسی برای افزایش تعداد پرستاران شاغل است. تا سال 2011 ، حدود 862 برنامه دیپلم، 307 برنامه دیپلم پیشرفته، 192 برنامه لیسانس، 65 برنامه کارشناسی ارشد و 10 برنامه دکترا در چین وجود داشته است. با درنظرگرفتن تعداد روزافزون فارغ‌التحصیلان این برنامه‌ها، هنوز حدود 346000 پرستار کمتر از تعداد موردنیاز در سراسر چین وجود دارد.
به دلیل وسعت زیاد مساحت، جمعیت زیاد و عدم نگهداری در پرستاری، کمبود پرستار در چین شدیدتر از اکثر کشورهای پیشرفته است و همچنین بدتر می‌شود. در سال 2010 ، جمعیت چین 1.3 میلیارد نفر بود که فقط 2.18 میلیون پرستار داشت، نسبت 1000: 1.6 و بهبود نسبت 1000: 1.25 در سال 2015. عامل مهمی که تعداد پرستاران موجود را تحت تأثیر قرار می‌دهد میزان ماندگاری است. علی‌رغم افزایش تعداد دانشجویان و فارغ‌التحصیلان پرستاری، چندین مسئله در تصمیم آنها برای ادامه کار در پرستاری تأثیر می‌گذارد. یکی از عوامل مؤثر بر میزان ماندگاری پرستار، ماهیت قراردادهایی است که به فارغ‌التحصیلان ارائه می‌شود. فقط تعداد کمی از فارغ‌التحصیلان به‌عنوان کارمند ثابت استخدام می‌شوند که اکثر فارغ‌التحصیلان قرارداد موقت دارند. این امر منجر به بی‌ثباتی و عدم اطمینان نیروی کار پرستاری می‌شود. در نتیجه، بسیاری از فارغ‌التحصیلان برای استفاده از فرصت‌های پرستاری در کشورهای دیگر، چین را ترک می‌کنند.
وضعیت شغلی پایین پرستاری یکی دیگر از موضوعات تأثیرگذار بر نگهداری است. درک محدودی از ماهیت پرستاری و نقش پرستاران در بین مردم، بیماران و پزشکان وجود دارد. بخشی از این را می‌توان به این واقعیت نسبت داد که پرستاران بسیاری از کارهای غیر پرستاری را انجام می‌دهند. به‌عنوان‌مثال، اغلب پرستاران مجبورند هزینه‌های پذیرش بیمار را پرداخت کنند. در چین، پرستاران به طور سنتی مطیع و منفعل و مطیع پزشکان هستند.
طبق الزامات کمیته، تمام دوره‌های پرستاری تمام‌وقت ارائه شده باید مجوز دوره را به دست آورند، بااین‌حال، هیچ استاندارد ملی برای اعتبارسنجی دوره که باید داشته باشد وجود ندارد. قانون فعلی پرستار (2008) برای حمایت از پیشرفت حرفه پرستاری در سال 2008 اجرا شد و مبانی قانونی را برای اجرای اقدامات ایمن فراهم می‌کند. همچنین تعریف حقوق پرستار را بیان می‌کند. این حقوق شامل کار برابر و حقوق برابر، مشارکت در آموزش مداوم و تشویق به حمایت از بیمار است.
بررسی
بین آموزش پرستار با کیفیت و نتایج بهداشتی ارتباط قوی وجود دارد؛ بنابراین آموزش پرستار یک مؤلفه اساسی در اصلاحات بهداشتی در چین است. در این مقاله ادعا می‌شود که آموزش با کیفیت پرستاری، پرستاران را قادر می‌سازد تا در بازار کار داخلی و جهانی مراقبت‌های بهداشتی، بازیگران معتبری باشند. در این مقاله استدلال می‌شود که اگرچه برخی تغییرات مثبت برای کمک به موقعیت مطلوب پرستاری اتفاق افتاده است، اما آموزش پرستاری چین برای کمک به بهبود کیفیت خدمات بهداشتی درمانی هنوز نیاز به اصلاحات گسترده دارد. این امر به‌ویژه امروزه باتوجه‌به تمرکز دولت چین، سیاست‌گذاران و نهادهای آموزشی که در حال حاضر تلاش زیادی برای مقابله با چالش‌های پیشروی دانشجویان در مقاطع تحصیلی بالاتر و عالی و گسترش فرصت‌های تحصیل می‌کنند، بسیار حائز اهمیت است. در این مقاله همچنین یک روش مبتنی بر شواهد برای آموزش پرستار، یک برنامه درسی استاندارد، استفاده از منابع به‌روز پرستاری، رویکردهای آموزشی اصلاح شده، فرصت‌های تحقیقاتی با منابع کافی، توسعه حرفه‌ای توسط کارفرمایان برای پرسنل پرستاری موردبحث است، و برای تمرکز بر افزایش درک عمومی منسوخ از نقش پرستاری برای جذب دانش‌آموزان به پرستاری و در نتیجه بهبود نرخ ماندگاری پرستار. محتوای دوره در برنامه‌های پرستاری و رویکردهای آموزشی که برای آموزش دانشجویان استفاده می‌شود، از عوامل مهم در آماده‌سازی پرستاران برای آموزش کافی برای مقابله با تقاضای مراقبت‌های بهداشتی در چین است. همان‌طور که قبلاً بحث شد، یک مثال از چگونگی بهبود محتوای دوره، تغییر برنامه درسی پرستاری از یک مدل زیست پزشکی به یک مدل پرستاری گرا و تغییر جهت‌گیری از درمان بیماری و پیشگیری از بیماری و توان‌بخشی بهداشت است.
با اعمال تغییراتی در آموزش پرستاری و قوانین مربوط به پرستاری، ظرفیت بالاتری برای این حرفه در سیستم مراقبت‌های بهداشتی چین وجود دارد. اگر دانش و ایده تبادل شود و منابع به طور آزاد در جوامع جهانی پرستاری مانند استرالیا تقسیم شود، فرصت بیشتری برای افزایش مشخصات عمومی پرستاری در چین وجود دارد. برای حمایت از پیشرفت آموزش‌وپرورش و قانون‌گذاری پرستار، انجام تحقیقات بسیار حیاتی است. روش فعلی استخدام پزشکان به‌عنوان مربی و مشاور در برنامه‌های پرستاری باید مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد. این به‌ویژه در مورد برنامه‌های پرستاری دکترا اتفاق می‌افتد. این بسیار مهم است که فرصت‌هایی برای پرستاران چینی فراهم می‌شود تا در آینده به‌عنوان مربی موقعیت بگیرند. این حرکت می‌تواند از مدل یادگیری پرستار مدار پشتیبانی کند. این امر همچنین می‌تواند به انتقال دانش، مهارت‌ها و نگرش‌های نظری توسط مربیان با تجربه مستقیم در این زمینه کمک کند. با ارتقا وضعیت پرستاران آموزش‌دیده و ارزیابی ارزش مشارکت آنها در این حرفه، می‌توان استانداردهای آموزش را بهبود بخشید، نرخ ماندگاری را افزایش داد و نیاز به پیشرفت مداوم حرفه‌ای را می‌توان به‌عنوان یک امر اساسی برای حفظ استانداردهای بالای عمل مراقبت‌های بهداشتی دانست. بازهم، استرالیا نمونه کاملی از کشوری است که این حرکات را انجام داده و از مزایای آن بهره‌مند است. مطابق با وضعیت فعلی آموزش پرستار و نیاز به انطباق با استانداردهای بین‌المللی، برنامه‌های پرستاری در چین نیاز به استانداردهای اعتباربخشی دارند که از پایه‌های پرستاری بین فرهنگی به آینده پشتیبانی می‌کند؛ این شامل گسترش افق پرستاری به‌منظور شامل یک‌چشم اندازه جهانی است: جهانی‌سازی پرستاری فرا فرهنگی بدان معناست که پرستاران باید جهان‌بینی خود را از منظر محلی یا باریک به دیدگاه جهانی پرستاری گسترش دهند که نشان‌دهنده نگرانی و علاقه به فرهنگ‌های مختلف و نحوه عملکرد در زمینه‌های پرستاری فرامرزی است. این همچنین به معنای ایده‌پردازی روش‌هایی است که پرستاران می‌توانند نیازهای متنوع مراقبت از انسان از غریبه‌هایی را که به دنبال خدمات پرستاری هستند را برآورده کنند و به پرستاران آموزش می‌دهند تا از نظر فرهنگی در زمینه‌های مختلف پرستاری صلاحیت داشته باشند.
برای آمادگی بهتر پرستاران برای کار در یک سیستم بهداشت جهانی، برنامه‌های پرستاری چین باید شامل مواردی مانند بهداشت بین‌الملل، مراقبت‌های دارای صلاحیت فرهنگی، آگاهی از شرایط کار جهانی پرستار و زیرساخت‌های سیستم بهداشتی و مهاجرت حرفه‌ای بهداشت باشد. این امر دانشجویان پرستاری چینی را برای مدیریت بهتر در یک نیروی کار داخلی و جهانی پرستاری آماده می‌کند. بخشی از یک شبکه گسترده‌تر برای تسهیل نوآوری کاملاً شناخته شده است. بدین ترتیب نهادهای آموزشی پرستاری چین باید برای به اشتراک گذاشتن دانش پرستاری و تبادل اطلاعات و بهترین روش‌ها در سطح ملی و بین‌المللی، همکاری‌های استراتژیک ایجاد کنند. شبکه‌های دانش جهانی پایدار و تبادل آزاد نوآوری درسی بر اساس نتایج یادگیری باید ارتقا یابد. ادامه سرمایه‌گذاری در آموزش پرستار باید به یک اولویت ملی و بین‌المللی تبدیل شود. اگر چین قرار است به یک بازیگر جهانی در زمینه پرستاری تبدیل شود، باید به‌موازات استانداردها و روندهای بین‌المللی پیشرفت کند. حمایت از ارتباطات جهانی و ارائه پیوندهای بین‌المللی برای پیشرفت عمل پرستاری در سراسر جهان مهم است.
تجربه چین از آموزش پرستاری و دانش به‌دست‌آمده مربوط به سایر کشورهای درحال‌توسعه و توسعه‌یافته خواهد بود. با پیش‌بینی کمبود پرستار، ارائه کافی مراقبت‌های بهداشتی در سراسر جهان به یک چالش تبدیل شده است. در نتیجه، نیاز فوری به ارائه آموزش پرستاری وجود دارد که نیروی کار پرستار ایمن و مؤثر را ایجاد و پشتیبانی می‌کند.
آموزش پرستاری در چین باید به سمت یادگیری مشارکتی با سایر کشورها حرکت کند تا بتواند به طور مؤثرتری به جامعه جهانی پرستاری کمک کند. در این مقاله وضعیت فعلی آموزش پرستاری در چین موردبحث قرار گرفته و راهکارهایی پیشنهاد شده است که می‌تواند چالش‌های موجود را برطرف کند.
این مقاله بر اساس ادبیاتی است که فقط به زبان فارسی منتشر شده است. مقالاتی که به زبان چینی در مورد آموزش پرستاری در چین منتشر شده است را پوشش نداده است. درحالی‌که پیش‌بینی می‌شود موضوعات اصلی مطرح شده در این بررسی تغییر نخواهد کرد، جزئیات بیشتر ممکن است از طریق درج ادبیات منتشر شده به زبان‌های چینی به دست آید.
بررسی‌های آینده می‌تواند شامل انتشاراتی در ادبیات چین باشد تا مروری جامع‌تری ایجاد کند.
