مسلماً موضوع ما ارزش تهیه را داشته است. این شاید سؤالی باشد که قبل از نوشتن محتوا باید آن را از خود می‌پرسیدیم. پس اگر تا اینجا آمده‌ایم، مطمئنیم که موضوع ما می‌تواند برای مخاطب مفید باشد. سؤال اینجاست که آیا این موضوع مهم به درستی ارائه شده است؟ نکته‌های مهمی که باید خواننده بداند در آن ذکر شده است یا نه؟ آیا توانسته‌ایم مقدمه، بدنه اصلی و مؤخره خوبی را تهیه کنیم تا قدم به قدم مطلب را به نظر مخاطب برسانیم؟
بخشی از درست و دقیق بودن یک مطلب برمی‌گردد به اینکه چیز مهمی را جا نینداخته باشیم. در این صورت ممکن است یک تکه از پازل گم شود و درک درستی از مسئله ایجاد نکنیم. آیا لازمه دانستن فلان موضوع، این نیست که بهمان مسئله را هم تشریح کنم؟ اگر اینطور است، بهتر است برگردیم و موضوعات خودمان را تکمیل، یا از راه‌های دیگری مثل پست‌های بیشتر، آموزش‌های قبلی یا غیره، این خلأ را پر کنیم.
با اینحال بخشی از آن هم برمی‌گردد به حذف موارد غیرضروری. اگر این کار را نکرده باشیم، یعنی در مسیر تهیه محتوا، هر چیزی که کنجکاوی ما را قلقلک داده به محتوایمان چسبانده‌ایم (که مشخص است کار درستی نیست). جامعیت را با بدون دلیل بزرگ بودن اشتباه نگیرید. یک مطلب جامع تمام چیزهایی که به موضوع مربوط می‌شود را در بر می‌گیرد و در عین حال از زیاده‌گویی و طرح موضوعات نامربوط خودداری می‌کند. هر مطلبی که می‌خواهید بگویید باید:
در غیر این ۲ صورت، با خیال راحت قلمتان را بردارید و چیزهای اضافی را خط بزنید. هرچند راه حل بهتر این است که آن‌ها را نگه دارید تا برای محتواهای بعدی استفاده بشود. اگر نکته‌ای در ذهن دارید که به موضوع فعلی مربوط است، اما قبلاً به آن پرداخته‌اید، دیگر نیازی به شرح آن ندارید. کافی است اشاره کوتاهی بکنید و با یک لینک، بگذارید خواننده‌ها خودشان بقیه ماجرا را دنبال کنند.
برای بررسی این موضوع می‌توانید از همکاران خود یا کسانی که در آن زمینه سابقه دارند سؤال کنید. آن‌ها می‌توانند نظرات خوبی بدهند و بگویند چه مطالبی از قلم افتاده است یا چه چیزهایی باید حذف شوند. در نهایت شما محتوایی را دارید که مخاطبان می‌توانند به آن تکیه کنند، چون هرچیزی که نیاز دارند را بدون پرچانگی در دسترسشان قرار می‌دهد.
