معمولاً کوتاه می‌نویسم این بار از همیشه می‌خواهم کمتر بنویسم.
متاسفانه در فضای بازی‌های رایانه چه خوشمان بیاید یا نیاید فضای استقبال از بازی‌های ایرانی جالب نیست و به نظرم بد نیست بنیاد ملی بازی که هر سال یک آمایشی انجام می‌دهد و آماری منتشر می‌کند، از جامعه آماری ۸۰۰۰ هزار نفری خود یک سوال اضافه هم فقط بپرسد که «هیولا را می‌شناسید؟» من قول می‌دهم بیش از ۹۰ درصد بازیبازها خواهند گفت: خودتی!
هیولا سروری است مثل استیم و اپیک گیمز منتهی برای بازی‌های ایرانی و شرکت‌های بازی سازی خودی که در کل هرچی بازی تا الان برای پی سی در ایران ساخته و منتشر شده است در آن صفحه فروش بازی‌اش را دارد.
یکی از این بازی‌ها بازی ۶۴۱۰ روز بی آینه است. در لینک زیر می‌توانید با بازی آشنا بشوید و در هیولا رایگان دانلود و تجربه‌اش کنید:
https://hayoola.com/game/2018/%DB%B6%DB%B4%DB%B1%DB%B0-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D8%A8%DB%8C-%D8%A2%DB%8C%D9%86%D9%87#!/
اگر خوش دارید خودتان تجربه کنید چند جمله بعدی را نخوانید منم چند خطی خالی می‌گذارم تا تصمیم بگیرید.
دم سازنده‌های این بازی گرم که درباره طولانی‌ترین مدت اسارت یکی از افتخارات این مملکت شهید امیر سرتیپ خلبان حسین لشگری مستند درست کرده‌اند. محتوا به کنار که کاملا منطبق بر یک مستند تلویزیونی است و در داستان بازی صرفاً بر همان اساس تبدیل به یک سناریوی نمادین شده است. همه این‌ها خوب است اما در دو کلمه، بازی نیست. آنچه منتشر شده است واقعا بازی نیست بلکه یک مستند تعاملی روایی انیمیشنی است. این بهترین تعریفی است که از این مستند می‌توانم بدهم. بله مستند تعاملی نه گیم و بازی. گرافیک عالی، منو هم دارد، روایت هم که دارد ولی نه چالشی دارد، نه معمایی، نه ماموریتی. تنها کاری که باید به عنوان بازیباز انجام بدهی این است که تقریبا نیم ساعت (بله این بازی کمتر از نیم ساعت است!) پای سیستم دکمه حرکت را فشار بدهید و با کلیک چپ موس درها را باز کنی و باقی خودش پلی می‌شود؛ حتی بعضی موارد نیاز نیست حرکت کنی خودش بعد از زمان مشخصی پخش می‌شود. نهایتاً هم همان مستند‌ها که پایه روایی این به اصطلاح بازی است هم پخش می‌شود و می‌نشینی به جای دیدن شبکه افق تو صفحه نمایش پی سی تماشایش می‌کنی.
می‌دانم سازنده‌اش احتمال زیاد باید به حرف بالادستی ارتشی‌اش گوش می‌کرده است و خیلی محذورات دیگر که قابل درک است به هر صورت ولی با همه محاسنش از گرافیک زیباش و تلاش برای جلوه‌های صوتی و موسیقی و ... که در مقایسه با بازی‌های دیگر تمیزتر کار شده ولی همان دو کلمه: بازی نیست.
پانویس:
من با این مستند تعاملی با شهید حسین لشگری آشنا شدم و با روایت زندگی ایشان گریه‌‌ای افتخار آمیز کردم. خدا همه کسانی که برای این مملکت فداکاری‌ها کردند رحمت و به ما قدردانی الهام کند.
