راستش را بخواهید نمی‌توانم معرفی دقیقی از این بازی ارائه کنم؛ چون فقط یک بار آن را تجربه کردم و البته که با حال بود و برخی از خاطراتم از بازی‌های استراتژی را برایم تداعی کرد.
مانند بسیاری از بازی‌های استراتژگی جنگی، ما در نقش کشوردار باید با رقیبان خود وارد جنگ یا مذاکره بشویم و زمین‌های بیشتری را در طی ۵ دور به دست بیاوریم. هر زمین ارزش خودش را دارد که با ستاره مشخص شده و در پایان بازی این ستاره‌ها و یک سری توکن‌ها و اهداف خاص همه تبدیل به امتیاز می‌شود و روشن است که امتیاز بیشتر مساوی با برد است.
فضای بازی ماورایی و تخیلی نیست؛ بلکه حالت تاریخی ژاپنی دارد که برای بنده صد البته با حال‌تر هم بود. ما صرفاً در وقت محدودی که داشتیم قواعد بازی را یاد گرفتیم و من معتقدم این هم تقصیر ما بود و هم آموزنده. ما بهتر بود شوق خودمان را کنترل می‌کردیم و می‌رفتیم بعد از مطالعه و جست‌وجو، بازی را خودمان یاد می‌گرفتیم؛ از آن طرف تقصیر آموزنده بود که صرفاً قواعد بازی را به ما یاد داد و رفت و چیزی از داستانش نگفت. شاید هم وظیفه‌اش نبود.
ادامه دارد...
