تا به حال به این فکر کردید چه مکانیزمی باعث شد که ساختمان پلاسکو با آن عظمت در زمانی بسیار کوتاه فرو ریخت؟ احتمالا خواهید گفت به این دلیل که ساختمان قدیمی بوده و اجناس داخل پاساژ قابل اشتعال. اما این همه ماجرا نیست. ساختمان پلاسکو در مقابل حوادثی مانند آتش سوزی توان مقابله بسیار پایینی داشت. زیرا در هنگام ساخت بدنه سازه با پوشش ضد حریق یا فایرپروف عایق نشده بود و با حرارت بالای به وجود آمده تیرها و ستونها تقریبا در مواجهه با دمای ذوب خود قرار گرفتند و به سرعت دفرمه و خم شدند و نتیجه آن ریزش ناگهانی کل ساختمان بود. لازمه مقاومت یک ساختمان نسبت به آتش و ایجاد فرصتی در حد خروج افراد یا رسیدن امداد و نجات، فایرپروف یا همان پوشش ضد حریق است که پس از حادثه آتش سوزی به افراد اجازه خروج می‌دهد. همچنین افراد می‌توانند دارایی‌های با ارزش خود را از ساختمان خارج کرده و فرصتی چند ساعته برای رسیدن نیرو‌های امداد فراهم می‌کند. این فرصت طلایی توسط پوشش ضد حریق به سازه ساختمانی داده می‌شود و سرعت فرو ریختن سازه را بسته به نوع پوشش تا حدود دو یا سه ساعت به تعویق می‌اندازد. امروزه توجه به ایمنی ساختمان‌ها در حوزه ساخت و ساز یکی از دغدغه‌های سازندگان در سطح جهانی شده است، زیرا روز به روز اخبار بیشتری از میزان از بین رفتن ساختمان‌ها و خسارت‌های وارده در اثر آتش‌سوزی به گوش می‌رسد و از طرفی آیین نامه‌ها و قوانین جدیدی در زمینه ایمنی سازه‌ها در برابر آتش وضع شده است. البته این نوع ایمنی تنها برای سازه‌های ساختمانی نیست بلکه شامل سازه‌های زیرزمینی، دیواره‌ها و سقف تونل ها، سازه‌های دریایی و کشتیرانی، تاسیسات و تجهیزات در بخش شهری و صنعتی، آئرودینامیک‌ها و… نیز می‌شود. در ایران نیز پس از حادثه‌ی تلخ ساختمان پلاسکو، بخش سوم قوانین ملی ساختمان به طور ویژه‌ای مورد توجه قرار گرفت و پوشش ضد حریق در اکثر سازه‌ها از جمله ساختمان‌های مرتفعی همچون پلاسکو، الزامی شد. بنابراین پوشش‌های ضد حریق ساختمانی بسیار مورد توجه هستند تا خطرات و خسارات جانی و مالی احتمالی با رعایت قوانین ایمنی به حداقل برسند. با صرف هزینه‌ای نه چندان بالا در هنگام ساخت ساختمان، می‌توان از بروز مجدد آتش سوزی‌هایی مانند پلاسکو به راحتی جلوگیری کرد.
