با عرض سلام
این اولین مقاله ای است که در ویرگول منتشر می‌کنم. می‌خواهم این مقاله را به طرح پرسشهایی اختصاص دهم که دایماً از خودم می‌پرسم و مدتی است ذهن مرا درگیر کرده است. برای اینکه تکلیفم حداقل با خودم روشن باشد باید پاسخ مناسبی برای هرکدام بیابم.
من حدس میزنم برخی از این موارد برای سایر هموطنان و به ویژه کاربران ویرگول هم جای سوال باشد. همچنین من نمی‌خواهم فقط برای دل خودم اینجا چیزی بنویسم. من ترجیح می‌دهم کاری که در حوزه عمومی انجام می‌دهم فایده‌ی عمومی داشته باشد و عده‌ای مخاطب آن باشند. به این دلایل ابتدا سوالات یا صورت مسائل را اینجا مطرح می‌کنم. از شما درخواست دارم سوالات را بخوانید و به آنها فکر کنید، و اگر خودتان هم درگیر این سوالات هستید، اگر جوابی برای آنها دارید یا هر نظری که در موردشان دارید، در بخش نظرات همین مقاله بنویسید.
من تا مدتی پس از انتشار این اولین مقاله، برای یافتن پاسخ سوالات کار جدی نخواهم کرد، مگر اینکه از اینجا و آنجا منابعی را برای تحقیق پیرامون این سوالات جمع آوری کنم. بعد بسته به بازخوردی که شما عزیزان داده‌اید تصمیم می‌گیرم که در مرحله‌ی بعد چه کنم.
الان حدود هفت سال است که اخبار و برنامه های خبری و تحلیلی صدا و سیما را تماشا نکرده‌ام، و پنج سال است که به طور کلی هم صدا و سیما را کنار گذاشته‌ام و هم دیگر هیچ فیلم و سریال ایرانی تماشا نمی‌کنم. اگر بر حسب اتفاق در جایی باشم که تلویزیون روشن باشد و برنامه‌ای از صدا و سیمای ایران را پخش کند، واکنش من خودداری آگاهانه و پرهیز عامدانه از تماشای آن برنامه است. چرا به چنین تصمیمی رسیده‌ام؟ چرا دیگر به صدا و سیما و اصولا به هیچ رسانه‌ی رادیویی، تلویزیونی و سینمایی وطنی اعتماد ندارم؟
من در انتخابات اخیر مجلس (اسفند ۱۴۰۲) شرکت نکردم و رای ندادم. اصولا از سال ۱۳۹۶ در هیچ انتخاباتی مشارکت نکرده‌ام. البته تا ۱۳۹۸ هیچ علاقه‌ای به مسائل سیاسی نداشتم و طبیعی بود که شرکت در انتخابات برایم مهم نباشد. ولی بعد از آن سال که به سیاست علاقه‌مند شدم و درک سیاسی پیدا کردم، بازهم هیچ‌وقت پای صندوق رای نرفتم. چرا این اتفاق افتاد و چگونه به این تصمیم رسیدم که رای ندهم؟
من از منابع خبری مختلف، حتی منابعی که به آنها اعتماد کامل دارم در جریان جنگ غزه قرار گرفته‌ام و به وضوح می‌بینم که اسراییل درحال تخلیه‌ی غزه از جمعیت مسلمان و در عین حال تلاش برای نسل‌کشی مسلمانان غزه است. من در این مورد تردیدی ندارم. همچنین می‌دانم که متفکران و طراحان راهبردی صهیونیست برای نابودی سرزمین ایران و تمدن و فرهنگ ایرانی، تغییر نقشه‌ی خاورمیانه، ایجاد حکومتهای یهودی در نقاط مختلف دنیا، تصفیه حساب تاریخی با اروپاییان و شاید حتی تسخیر دنیا، نقشه‌های طولانی مدت پنجاه، صد و دویست ساله دارند. با این وجود تاکنون یکبار هم در ویرگول یا در فیضبوک، سایت دیگری که عضو آن هستم، اسراییل را محکوم نکرده‌ام و از حماس که در واقع به شکل مستقیم با اسراییل وارد درگیری نظامی شده حمایت نکرده‌ام. غیر از تنبلی، بی‌غیرتی و بی‌عرضگی، چه دلایل دیگری می‌تواند پشت این خودداری و تاخیر باشد؟
--- (خط افقی، امیدوارم این امکان به ویرایشگر ویرگول اضافه شود)
اینها فعلا مهمترین سوالاتی هستند که من از خودم دارم و به حوزه‌ی عمومی مربوط می‌شوند. قطعا سوالات دیگری هم هست که بیشتر مربوط به امور شخصی و خانوادگی است و جایشان پرسیدنشان در ویرگول نیست. حال نوبت شما است. اگر شما هم با این پرسشها درگیر هستید یا مشابه این رفتارها را در اطرافیانتان می‌بینید، و جوابی برایشان دارید یا ندارید و به دنبال جواب می‌گردید لطفا با اعلام نظر در پایین همین نوشتار مرا نیز آگاه کنید.
با سپاس
