زهرا ایزدی هستم از گروه نویسندگان فروشگاه اینترنتی سیسمونی بدو نی نی، در این مقاله سعی کرده‌ایم تا به جزئیات آموزش راه رفتن به کودک بپردازیم و به یکی از دغدغه‌های پدر و مادرها اشاره کنیم.
اگر کودک یا نوزاد نوپا در خانه دارید تماشای تلاش‌های او برای حرکت و راه رفتنش لذت بخش است. بچه‌ها قبل از راه رفتن معمولاً چهار دست‌و‌پا روی زمین می‌روند. اگر به دنبال آغاز آموزش راه رفتن به کودک عزیزتان هستید بهتر است نکاتی درباره آن بدانید.
اولین نکته این است که نوزادان معمولاً مانند هم نیستند و ممکن است هر کدام در سنین مختلفی شروع به حرکت کنند. به طور معمول کودکان در حوالی یک سالگی یعنی 12 ماهگی آماده راه رفتن می‌شوند. ممکن است چند ماه بعد یعنی 15 ماهگی هم این اتفاق بیفتد. در هر صورت حتی الگوی حرکتی بچه را نمی‌توان با خواهر یا برادر بزرگ‌ترش مقایسه کرد. زود یا دیر حرکت کردن بچه‌ها ممکن است وراثتی باشد. آموزش راه رفتن به کودک در زمانی که او مشتاق این کار است، انجام می‌شود.
در پاسخ به این سؤال باید بگوییم کودکان نیازی به آموزش راه رفتن ندارند. هیچ کاری یک شبه اتفاق نمی‌افتد. راه رفتن کودک هم تدریجی است و کمک کردن شما باعث می‌شود تا زودتر به مرحله راه رفتن برسد. شما به عنوان بزرگ‌تر باید حامی او باشید. وقتی نشانه‌های راه رفتن را در کودکتان مشاهده کردید، باید سایر شرایط را برای او فراهم کنید. شما هنگام آموزش راه رفتن به کودک باید او را از خطرات دور کنید و دائماً در کنار کودک نوپای خود باشید.
باید بگوییم روروئک کودک نمی‌تواند آموزش راه رفتن به بچه بدهد. کودک در روروئک فقط با پنجه می‌تواند حرکت کند که خود باعث یادگیری غلط می‌شود.
این مرحله برای بزرگ‌ترهایی که نزدیک نوزاد هستند بسیار هیجان انگیز و شیرین است. بازی با یک نوزاد و آموزش به او علاوه بر پدر و مادر برای عمو و عمه یا دایی و خاله هم جذاب خواهد بود. گاهی یک کودک می‌تواند یک جمع بزرگسال را با حرکاتش سرگرم کند. در ادامه به مواردی درباره آموزش راه رفتن به نوزاد می‌پردازیم.
شما باید نشانه‌های راه رفتن را در کودکتان را ببینید. هرگز با زور کودک را مجبور به راه رفتن نکنید. بچه باید ابتدا در نشستن به استقلال رسیده باشد. از قدیم گفته‌اند قبل از دویدن باید راه رفتن را آموخت. این نشانه‌ها معمولاً به طور طبیعی در بیشتر کودکان دیده می‌شود.
آموزش راه رفتن به کودک بدون فضای امن خطرناک است. از نبودن لبه‌های تیز مطمئن شوید. پایه‌های مبل و جاهایی که امکان برخورد وجود دارد را با یک عایق یا چیز نرم، مانند بالش بپوشانید. برای بازی با کودک و آموزش به او یک مسیر ایمن باز کنید. همیشه در کنار نوزاد باشید. او را با دستانتان نگه دارید. فاصله‌تان با او به قدری باشد که اگر افتاد، بتوانید بلافاصله او را بگیرید.
آموزش راه رفتن به کودک را با تمرین‌های ساده شروع کنید. اگر او را در آغوش گرفته‌اید به جای نشاندن او سعی کنید روی پاهایش قرار بگیرد. از زیر بغلش بگیرید تا بتواند پاهایش را روی زمین بگذارد. این کار در ابتدا ممکن است برایش سخت باشد یا فوراً بنشیند اما به‌مرورزمان عادت می‌کند تا وزنش را روی پاها قرار دهد. می‌توانید کودک را روی پاهای خود بگذارید و با همدیگر چند قدمی تمرین کنید.
آموزش راه رفتن به کودک یک مرحله جدا نیست، بلکه در حین بازی و فعالیت روزانه می‌توانید راه رفتن را با او تمرین کنید. یک اسباب بازی را در جای دورتری قرار دهید و کودک را تشویق کنید تا با خزیدن یا چهار دست و پا به سمت وسیله برود. در این بازی دو بزرگسال می‌توانند شرکت کنند. یک نفر وسیله را حرکت دهد و یک شخص هم پشتیبان نوزاد باشد.
ساختن یک مسیر امن برای کودک راهی برای آموزش راه رفتن به بچه است. به این صورت که چند متر در خانه را با وسایلی مانند مبل یا تکیه گاه محکم به صورت مسیر دربیاورید. سپس یک اسباب بازی را در جایی بالاتر قرار دهید و از کودک بخواهید آن را با طی کردن چند قدم بردارد تا به اسباب بازی برسد. البته همان طور که گفتیم حتماً از نبودن لبه تیز مطمئن شوید و دائماً در کنار او باشید.
بچه‌ها عاشق توپ هستند. اگر فرزندتان هنوز تعادل ندارد با کمک خودتان در حالی که از زیر بغل او گرفته‌اید بگویید به توپ ضربه بزند. این کار علاوه بر هیجان کودک در تقویت پاها کمک می‌کند. در این حالت بچه می‌تواند به جلوی پاهایش متمرکز شود.
اگر مراقب کودک هستید بهتر است از زیر بغل او یا بدنش بگیرید. بالا گرفتن دستان بچه باعث می‌شود تا تعادل او به هم بخورد. اگر کودک به حدی از تعادل رسیده است که بدون کمک شما قدم بردارد، باز هم نباید خیلی از او دور باشید. در صورت نیاز می‌توانید یک دستش را بگیرید.
آموزش راه رفتن به کودک در ابتدا باید بدون وسایل مزاحم مانند کفش و جوراب باشد. البته مطمئن شوید که کف زمین لیز نیست و چیزی به پای بچه فرو نمی‌رود. پوشیدن کفش و جوراب ممکن است تمرکز کودک را به هم بزند. بگذارید کوچولو زمین را با پاهایش لمس کند.
همان طور که گفته شد از ایمن بودن مسیر حرکتی کودک مطمئن شوید. اگر در کنار کودک هستید و او در هنگام تلاش برای راه رفتن به زمین می‌خورد واکنش تند مانند داد زدن باعث ترس بچه می‌شود. اگر کودک از زمین گذاشتن پاهایش می‌ترسد با همدیگر بر این ترس غلبه کنید.
آموزش راه رفتن به کودک تدریجی است؛ پس سعی کنید موفقیت و پیشرفت‌های کوچک او را جشن بگیرید. دائماً او را تشویق کنید و با دادن هدیه، کمک کنید تا تلاشش را برای راه رفتن ادامه دهد. می‌توانید هدیه‌های کوچک را در جایی دورتر قرار دهید و از او بخواهید به سمت آن حرکت کند.
یکی از راه‌های آموزش راه رفتن به کودک، نشان دادن راه رفتن سایر کودکان است. اگر در اطرافتان کودکان همسنی هستند که راه می‌روند، اوقاتی را در کنار آن‌ها بگذرانید. بودن در جمع بچه‌های همسن مانند مهدها روی آن‌ها تأثیر می‌گذارد. حتی می‌توانید راه رفتن بچه‌ها را هنگام تماشای ویدئو به نمایش بگذارید.
علت دیر راه رفتن کودک را نمی‌توان به صورت دقیق نام برد. به صورت کلی شما نباید کودکان را با هم مقایسه کنید. راه نرفتن کودک شما در حالی که پسر خاله خردسالش راه می‌رود جای نگرانی ندارد. ممکن است بچه‌ها تا 15 ماهگی تلاشی برای راه رفتن نداشته باشند.
اگر فکر می‌کنید شرایط فرزند شما غیرطبیعی است و یا تا 18 ماهگی راه نرفته است. بهتر است با یک پزشک مشورت کنید. شرایط بدنی و رژیم غذایی نوزاد را یادداشت کنید تا هنگام شرح حال دادن به دکتر تمام جزئیات را به او بگویید.
یک بخش از نکات تکمیلی هم باقی مونده که پیشنهاد میدم به سایت برید هم اون بخش رو مطالعه کنید و هم اینکه اگر سوالی دارید از بچه های تیم ما بپرسید.
